Θανάσιμοι Εχθροί ✓ [ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ]

v

Το επόμενο πρωί αποφάσισα πως ήθελα ένα ζεστό μπάνιο μετά από όλα όσα συνέβησαν χθες. Στο σπίτι επικρατούσε σιγή, πράγμα σπάνιο. Δεν θέλησα όμως να μπω σε πιο βαθιές σκέψεις όποτε απλός άνοιξα το νερό και μπήκα κάτω από αυτό.

Το νερό ήταν τόσο καυτό φέρνοντας πίσω αναμνήσεις από το καλοκαίρι. Αναμνήσεις από τότε που εγώ και ο Λεωνίδας είμασταν ακόμη μαζί.

Στην ανάμνηση του πρώτου και μοναδικού αγοριού που είχα ποτέ κλείνω τι νερό και βγαίνω γρήγορα έξω από το ντουζ. Τυλίγω το σώμα μου με μια λευκή πετσέτα για να βγω έξω. Το κρύο πόμολο της πόρτας φέρνει αντριχίλα στο σώμα μου. Όταν το σώμα μου βρίσκεται έξω από το μπάνιο ξαφνιάζομαι από τη διαφορα θερμοκρασίας. Έτοιμη να τρέξω για να μπω κάτω από τα ζεστά μου παπλώματα ένας κουβάς γεμάτος με υγρό προσγειώνεται πάνω μου.

Μια τσιρίδα τρόμου βγαίνει από το στόμα μου. Με κλειστά μάτια αποφασίζω πως δεν θα έκανα σκηνή έτσι. Όμως αυτό που έπεται είναι ότι χειρότερο. Γυρνώ πίσω μου για να ξανά μπω στο μπάνιο έτσι ώστε να πλύνω το σώμα μου για άλλη μια φορά .

[...]

Βρίσκομαι στο κρεβάτι μου. Σκέφτομαι, σκέφτομαι ότι σκέφτομαι ότι πριν λίγο άκουσα γέλια. Όχι οποιαδήποτε γέλια. Γέλια του αδερφού μου και του Άρη.

Πώς βρίσκει κάθε φορά τρόπο να μπαίνει μέσα στη ζωή μου;

Για ένα λεπτό στρέφω το βλέμμα μου στα αριστερά. Παρατηρώ τον φορητό υπολογιστή στο θρανίο μπαίνοντας σε σκέψεις.

Εκδίκηση.

Η ιστοσελίδα του σχολείου.

Θα μπορούσα να γράψω κάτι τόσο ντροπιαστικό για κείνον. Φυσικά για να καλύψω τα νότα μου θα έμπαινα από ψεύτικο λογαριασμό.

Είναι πολύ τραβηγμένο.

Σκέφτομαι για ένα λεπτό. Διώχνω αυτή τη σκέψη και σηκώνομαι από το κρεβάτι με ένα ελαφρύ πόνο στη μέση.

Άραγε ποιός να είναι ο τίτλος του άρθρου μου;

"Μια όχι και τόσο on fire βράδυα με τον Άρη Θεοπούλου."

[...]

Το άρθρο είναι έτοιμο. Αρκεί ένα απλό πάτημα και κάθε μαθητής του σχολείου θα έχει πρόσβαση σε αυτό.