prologue

35 2 2
                                    

"Anak, balang araw mate-taken ka na at gagawa ng pamilya, sigueaduhin mong marami akong apo ha"
Sabi ni Mama bago sya pumikit at pumunta sa langit, kung san sila magkasama ni papa.

"Baby girl nadito kami para sayo"
Sabi ni kuya. Niyakap ko sa at umiyak ng umiyak.

At the age of 10 sanay na akong iniiwan ng tao. Lalo na ang mga mahal ko even though I did everything that they will stay by my side. Forever

Days have pass since nawala si mama. Di ako kumakain at lumalabas sa kwarto

IT'S ALL YOUR FAULT!" Sabi ng sarili ko. Guilt lang, sadness

"Althea! Si ethan to, miss na kita . Usap naman tayo oh. Please" sabi sa pinto, binuksan ko yun at nakita ko si ethan at yinakap sya.
Si ethan lang ang tunay na nasa side ko everytime. He said he love but I said were to going to be inlove. So he promise me when we grow up we will love each other.

Sinarado nya at ni-lock yung pinto .
"Shhh, It's not your fault"
Sabi ni ethan. That's what I want to hear . Nag usap kami tungkol kay mama but.
"Sorry. Thea, pero aalis na ko bukas, for papa's company.sorry. I mean aalis ako bukas to US"sabi nya sa galit ko lumabas ako , in a hurry, they tried to stop me but.

All I see is light
I saw mom and dad
"Honey, you'll be okay. We promise" sabi ni papa then gone .
Nagising ako
Ang narinig ko na lang ay .

"The patient has lost almost of its memory. Sorry"
Sabi ng doctor

But may naalala akong lalaki and he said.
"Don't worry, I'll be back and we will love each other.....again"
Then I fell asleep again

Taken Na MeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon