Prolouge

1.4K 46 7
                                    

"Congrats! AVI!" 

Enia ran towards me and hugged me tight. 

"Thank you."  i genuinely smile at her. "Congrats din sayo."

Nagtatalon kami sa tuwa kasi gagraduate na kami sa junior high school. Wala kaming pasok ngayon pero practice namin para sa gagawing ceremony next week.

I took a photo of the announcement on the bulletin board. Nakapaskil kasi doon yung mga honor students.

I sent him the picture and he immediately reply.

"Nakss! Valedictorian! Congrats!" napangiti naman ako.

"Thank you. Finally, after 10 years of waiting, naging top 1 na ko."

I am so overwhelmed. It's a success and I thanked God na tinulungan niya akong malampasan tong school year at lahat worth it.

"Your're number one naman ah. "

"ha? di kaya."

"Number 1 ka sa puso ko. See you soon."

--

"Avi!"

"Ano ba!" napabalikwas ako sa higaan nang sigawan ako ni mama.

"It's already 9 in the morning, wake up! Ikaw bata ka ano bang pinagkaka-abalahan mo't panay babad mo jan sa laptop mo at cellphone mo. Why don't you go out and exercise. Magpapasukan na pero di mo man lang ineenjoy yung bakasyon."

Tsss. whatever ma. I cover myself with my blanket and tried to fall asleep. Pero kahit anong gawin ko, gising na gising na yung diwa ko. 

shit naman, yun na yun eh. 

I immediately took my phone and checked his profile. Nothing's changed. I sighed. I missed him. Siguro papanaginipan ko na lang palagi syang nagrereply sakin. 

I tweeted him. 

Sabi mo "see you soon." oh saan ka na? 2 months mo na ata akong pinaghihintay, miss na kita.

And then I realized something, di na ata magttweetback o magrereply sakin yun. Ang hirap masanay. 

Smile Avi. It's just a random guy, hindi kawalan. 

Can't Help Falling Inlove| #KNWonderwallWC Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon