Dumanaltı

Bölüm 2 Aslan Kızım

Arkadaşlar lütfen okuyun :) ilerde çok değişik olaylar olacak ^-^

Her şey hafta başında başlamıştı..

Sabahın köründe uyanmıştım. Sabah sabah bu işkenceyi çekmek zorunda mıydım ya? Okul geç başladı da biz mi okulu sevmedik?  Kendi kendime söylenirken yüzüme yediğim yastıkla kendime geldim. Ablama sinirle bakıp yatakta doğruldum. Karşımdaki makyaj aynamdan beğeniyle kendime baktım. Gözlerim iri olduğu için çok güzel görünüyordu ve dudaklarım hafif kalındı. Dün akşam ördüğüm, belime gelen, saçlarıma baktım;  bozulmamışlardı. Tam aynada kendime poz verecekken beni gülerek izleyen ablama takıldı gözlerim.
      "Kendini bu kadar sevme." dedi hâlâ gülerken.
       "Kondono bo kodor sovmo." dedim onu taklit ederek. Yüzünü buruşturdu.
       "İğrençsin biliyosun de mi?"

Dilimi çıkardığımda kapıyı açıp dışarı çıktı. Tam sonunda diye düşünerek yatağımdan çıkarken ablam kapıyı açıp aniden tekrar içeri girdi.
       "İnşallah burnunda kafan kadar sivilce çıkar!" diye böğürdüğünde gözlerimi kocaman açtım.
       "Sözünü geri all!" dedim tıslayarak. Yastığımı fırlattım ama o çoktan kapıyı kapatıp dışarı çıkmıştı. Uyuz diye söylene söylene üstümü giyindim.

Telefonumu alıp -ıphone geberin :D- Inna heaven -multi- şarkısını açtım. Saç örgülerimi özgürlüklerine kavuşturdum ve boy aynamın karşına geçtim. Müziğin ritmiyle dans etmeye başladım. Saçlarımda örgünün etkisiyle kıvırcık olduğu için dans ederken çok tatlu oluyordu. İyice kendimden geçmişken gözüm makyaj aynamın üstündeki saatle buluştu. Hemen kahvaltımı yapmam gerekiyordu. Odamdan aşağı indim ve annemle babamı öpüp kahvaltıma başladım. Bir anda kapı çalınca kardeşimden önce açmak için yıldırım hızıyla kapıya koştum. Kapıyı açınca çakma eniştemi elinde çiçekle gördüm. Sahte romantizmi midem daha fazla kaldırmayınca gözlerimi devirip kahvaltıma devam ettim. Çakma eniştem ablamı her seferinde üzüp tekrar gönlünü almak için her yolu deniyordu. Benim saf ablam da bu numaraları yiyordu. Ablama anlatmaya calıştıgımda "Sen bizi kıskanıyorsun." deyip beni sinir ettiği için ablamı kendi haline bırakmıştım. Onların iğrenç ilişkilerini kıskanacak kadar yokluk çekmiyordum. Babam da benim gibi o adamın gerçek yüzünü görüyor ve çakma enişteme soğuk davranıyordu. Beni en iyi anlayan babamdı zaten. Annem eniştemi görünce gülümseyerek "Hoşgeldin yavrum" dedi. "Yavrum mu? Anne bana hakaret ediyorsun farkında mısın?" deyip yüzümü buruşturdum. Babam "Aslan kızım!" dercesine bana gururla baktı.  Annem "Sare ayıp!" dediğinde dil çıkarıp çantamı almaya gittim.Dışarı çıktım, şoförümüz Ali amcaya "Günaydın." dedim cıvıldayarak. Arabaya binip kulaklığımı taktım ve okula dogru yola çıktık.