ตามรัก เปลี่ยนใจทมิฬ

ตอนที่ 1 นางซิน

"นี่อีแจงจี้ฉันบอกให้แกเอาผ้าฉันไปซักทำไมแกไม่เอาไปซักสักทีเฮอะแอะแล้ว
อย่าลืมละว่าชุดเนี่ยซักเครื่องไม่ได้ต้องซักมือเท่านั้นแล้วซักให้มันดีๆล่ะถ้าเกิดฉันฝืนขึ้น ขึ้นมาฉันเล่นแกหนักแน่"(นางเอกเราชื่อธัณยกาล เอริแซนดร้า โกรดิเวเจีย ) หลังจากนั้นพี่เลี้ยง(ลูกสาวแม่เลี้ยงฉัน
ล่ะค่ะแม่ฉันเสียไปเมื่อปีที่แล้วไม่นานพ่อก็เอา2แม่ลูกนี้มาอยูที่นี่ในบ้านจากแซนดี้คุณหนูแสนสวยตอนนี้กลายเป็นนาง
ซินที่แสนจะมอมแมมเพราะตั้งแต่พ่อ
ของเธอขยายบริษัทออกนอกประเทศ
ได้ก็เลยไม่มีเวลาดูแลลูกสาวสุดที่รัก
เหมือนเมื่อก่อนเลยทำให้แซนดี้ต้องอยู่
ในการปกครองของแม่เลี้ยงนานๆทีที่
พ่อเธอจะโทรมาถามสารทุกข์สุกดิบ
ของลูดสาวแซนดี้ผู้แสนดีก็ไม่อยากพูดอะไรทำพ่อของเธอทุกข์ใจเธอจึงบอก
ว่าเธอนั้นสบายดีแม่เลี้ยงของเธอนั้นดู
แลเธอเป็นอย่างดีทั้งที่ความจริงเธอต้องกลายมาเป็นคนทำทุกอย่างในบ้าน)ไป
ฉันก็โยนชุดที่ซักแล้วก็เดินไป   
"คุณแซนดี้ค่ะเอาชุดนั้นมาเถอะค่ะเดี๋ยวป้าจะเอาไปซักเองค่ะคุณแซนดีไปพัก
เถอะนะค่ะวันนี้คุณแซนดี้ช่วยป้าทำงานบ้านมาหลายแล้วไม่พักบ้างเดี๋ยวร่าง
การจะแย่เอานะค่ะเห็นตอนบ่ายนี้คุณ
แซนดี้มีเรียนด้วยไม่ใช่หรอค่ะให้ป้าทำ
เถอะนะค่ะ"
"ก็ได้ค่ะคุณป้าโจดี้แต่คุณป้าก็ต้องพัก
บ้างเหมือนกันนะค่ะ"
"คุณหนูของป้าทำไมไมตอบความจริง
คุณท่านไปล่ะค่ะมาทนลำบากแบบนี้ทำไมแบบนี้ก็บ้านคุณหนูเหมือนกันนะค่ะ"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะหนูทำได้ อีกอย่างหนู
ไม่อยากหาเรื่องไปให้ท่านเคลียดค่ะอีกอย่างแซนดีก็จะจบแล้วอีกแค่ปีเดียวเองค่ะแซนดี้ก็จะไปใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกแล้วล่ะค่ะ"
"งั้นป้าก็เอาใจช่วยนะค่ะขอให้หลุดไป
จากที่นี่ได้เร็วๆ"
ณ มหาวิทยาลัยXXXX
"แซนด้าทางนี้"พอฉันได้ยินเสียงเรียก
จากเพื่อนในกลุ่มฉันก็รีบเดินเข้าไปทันที
"มีอะไรหรอ"
"ตอนนี้เราก็ฝึกงานกันเสร็จแถมยังผ่านกันหมดทุกคนอีกคืนนี้ไปเที่ยวกับป่ะไปด้วยกันนะแกรไม่เคยไปกับพวกเราเลยนะ นะนะไปเฮอะนะไปหลายหลายคน
สนุกดีออก        
"อืม ก็ได้แต่ฉันไม่ดื่มนะ"
"แล้วนะเลยฉันไม่บังคับ"
"แล้วจะให้ฉันไปเจอที่ไหน"
"ก็หรอยัยโนเน่ สัก17:00"
"อืม งั้นไปเข้าเรียนกันเถอะ"
             17:00 น.
"นี่แซนดี้"
"ทำไมหรอ"
"นี้แน่ใจนะว่าเธอจะเข้าผับชุดนี้ ดูสิเสื้อ
ยืดสีดำ กางเกงสีดำ แน่ใจนะว่าชุดนี้มี
เคยใส่เข้าผับเปลี่ยนด่วนเลยยืมชุดฉัน
ก่อนก็ได้สวยก็สวยแต่งตัวแบบนี้ไม่ไหวนี่อ่อเข้าชุดนี้ไปลองเธอน่าจะใส่ได้พอดีเลยแหละ"ชุดที่โนเน่หยิกให้คือชุดเดด
เกาะที่ข้างหลังนั้นแวกจนถึงเอวไหนจะความสั้นนั้นแค่แคบก็ว่าได้
"ฉันว่ามันโป๊ไปนะมีชุดอื่นที่ไม่ค่อยโป๊
บ้างมั้ย"
"มีน่ะชุดอื่นแต่ชุดนี้สำหรับฉันโป๊น้อย
สุดแล้วเธอน่ะมีของดีก็เอาออกมาโชว์
บ้างสิ"
"งั้นฉันขอใสชุดที่ฉันใส่อยู่นี่แหละฉันไม่อยากแต่งตัวโป๊"
"ไม่ได้เธอต้องแต่งตัวให้มันเหมาะกับ
สถานที่หน่อยสิเข้าผับก็ต้องใส่แบบนี้
แหละ"ผลสุดท้ายฉันก็ต้องใส่จนได้
"นี่ใช่แซนดีแน่นะ"โนเน่จับหมุนตัว
"ทำไมหรอไม่สวยใช่ป่ะฉันคิดอยู่แล้วว่าฉันแต่งตัวแบบนี้ไม่เหมาะหรอก"ฉันทำ
หน้าไม่มั่นใจ
"สวยมากต่างหากล่ะแซนดี้เธอใส่ชุดนี้
แล้วสวยจริงๆนะฉันสัญญาเลยว่าฉันจะไม่ยืนใกล้เธออยากแน่นอน"
"ทำไมล่ะ"
"ก็ยืนใกล้เธอฉันก็หมอกหมดน่ะสิป่ะไปกันเถอะพวกมันคงไปถึงกันหมดแล้วมั้งฉันว่านะพวกนั้นจำเธอกันไม่ได้แน่"
     ณ ผับXXXX
"ทางนี้เว้ยเน่"
"เออ สุบสิบอะไรกันว่ะ"
"มึงว่ากับใครว่ะ แล้วนางซินกูไปไหนอ่ะ"ทุกคนในกลุ่ม
ต่างมองหาฉันนี่จำกันไม่ได้จริงๆหรอนี่
แล้วโทนี่พี่รหัสฉันก็เดนมาข้างฉัน
"น้องชื่ออะไรหรอครับ วันนี้สวยมากเลย
นะครับ"
"ขอบคุณค่ะ พี่โทนี่"แล้วพี่โทนี่ก็มองฉัน
อย่างงงง
"นี่น้องรู้จักชื่อพี่ด้วยหรอแอบชอบพี่ใช่ป่ะ"ฉันยังไม่ทันจะอ่าปากวินเลี่ยน
เพื่อนสนิทฉันก็พูดขัด
"โถ่พี่หลงตัวเองไปเปล่าคนสวยยแบบนี้ต้องชอบคนหล่อความก็รวยมากอย่าง
ผมต่างหากจริงมั้ยครับคุณ..."
"แซนดี้เห็นมั้ยฉันบอกแล้วว่าไม่มีใครจำ
แกรได้หรอกขนาดพี่รหัสกับเพื่อนสนิท
แกยังจีบแกรเลย"ทุกคนอึ้งไปพักนึง
แล้วก็พูดออกมาว่า
"แซนดี้"
"เออก็แซนดี้อ่ะดิคิดว่ากันล่ะ"แล้วก็จับ
ฉันหมุนตัวฉันไม่ใช่ลูกข่างนะ
"นี่แซนดีจริงหรออย่ามาหลอกกันนะเน่"พี่โทนี่พูดขึ้น
"ฉันแซนดี้จริงๆ"
"เฮ้ยไอ้เน่มันเอาแกรไปทำอะไรมาว่ะ
สวยมาอ่ะ"
"ฉันก็ได้ทำอะไรหรอกก็แน่เอาชุดให้ยืมแล้วก็แต่งน่าใหแซนดี้มันสวยแล้วเว้ย"
"ไม่น่าเชื่อแค่แต่งตัวแค่นี้น้องรหัสของพี่จะสวยผิดหูผิดตาขนาดนี้"
"โฮพี่พอเห็นดี้สวยเตรียมเลยนะ แซนดี้เรื่องที่แกรชวนไปทำงานพรุ่งนี้
ฉันตกลง"แล้วเน่ก็ไปตบหัววินเลี่ยบ
เบะ
"เจ็บนะเว้ย"
"มึงก็เหมือนกันแหละอย่าให้มันมากนี่
แซนดี้เพื่อนเรานะเว้ย"
"เออ กูแค่พูดเล่น"
"นี่จำฉันกันไม่ได้กันจริงๆหรอ"หลังจากนั้นทุกคนก็ต่างพากันชมฉันอย่างสนุก
ปากแล้วหลังจากนั้นทุกคนก็เริ่มดื่มกันมีแต่ฉันคนเดียวที่ไม่ได้ดื่มตอนนี้ก็คงเมากันคงได้ที่เพราะตอนนี้ออกไปเต้นกัน
หมดแล้วมีแต่ฉันที่ฉันนั้นอยู่แล้วตอนนี้
พนักงานเสิร์ฟก็เดินมาหาฉัน
"นี่ครับคุณผู้ชายฝั่งโน่นให้เอามาให้คุณ"มในนั้นมีกระดาษกับไวทอยู่แก้วนึงแล้วฉันก็มองไปฝั่งโน่นมีผู้ชายยกแก้วให้ฉันเค้าหล่อจริงๆ
"เอ่อคือฉันไม่ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์
ค่ะฝากเอาไปคืนเอาแล้วฝากบอกขอ
โทษเขาแทนฉันด้วยนะค่ะ"หลังจากที่
พนักงานคนนั้นเอาไปคืนผู้ชายที่ยกแก้วให้ฉันก็ยืนมาพร้อมในมือที่ถือแก้วน้ำส้มอยู่
"ยินดีที่รู้จักครับคุณ..."
"แซนดี้ค่ะ"
"โปรดรับน้ำส้มแก้วนี้เถอะนะครับขอ
โทษจริงๆผมไม่รู้ว่าคุณไม่ดื่มแอลกอ
ฮอล์เลยเอาไวน์มาให้ดื่มช่วยดื่มน้ำส้มนี่
เป็นการรับคำขอโทษจากผมเถอะนะ
ครับ"แล้วเขาก็ยืนน้ำสมส่งมาให้ฉันแต่
ยัยเน่เคยบอกฉันว่า'แกรข้ามรับของ
จากใครเด็ดขาดอยากดื่มอะไรให้ไปสั่ง
เอาที่เคาเตอร์'
"เออ"
"เออไรครับหรือว่าคุณไม่ไว้ใจผม"
"งั้นดื่มก็ได้ค่ะ"
____________________________________
      อีกมุมของผับ
ผมมองเธออยู่นานแล้วครับเธอสวยและ
เซ็กซี่จริงๆแต่ทำไมอยู่ไทยตั้งนานแล้ว
มาที่นี่ก็บ่อยแต่ทำไมผมไม่เคยเห็นหน้าคุณเลยนะแล้วไอผู้ชายคนนั้นมันเดินเข้าไปหาเธอผมเห็นเหตุการทุกอย่างแน่
นอนว่าผู้ชายคนนั้นต้องมอมยาเธอแน่
แล้วดูเธอก็คงไม่ใครนักท่องราตรีอย่าง
แน่นอนเพราะเธอไม่รู้จักกลอุบายตื้นๆ
ที่ใช้กันบ่อยแล้วผมจะไปช่วยเธอหรือ
ว่าจะอยู่เฉยๆรอดูเธอโดนอุ้มไปดี
____________________________________
   กลับมาต่อนะค่ะ
แล้วฉันก็ลืมน้ำส้มนั้นจนหมดแก้ว
"นี่ค่ะฉันลืมแล้วเชิญค่ะ"
"ครับ"แล้วเขาก็มองยิ้มๆแล้วก็เดินกลับ
ไปที่โต๊ะของเขาหลังจากนั้นไม่นานฉันก็รู้สึกตัวรอนๆเลยคิดจะกลับบ้านแล้ว
ค่อยโทรบอกพวกนั้นทีหลังล่ะกัน
"คุณแซนดี้จะกลับแล้วหรอครับเดี๋ยวผมไปส่งนะครับดูคุณไม่ค่อยดีเท่าไหร่"
"ไม่เป็นไรค่ะฉันเองไหวค่ะ"แล้วฉันก็รู้สึกมึนๆเหมือนตามันตาติดยังไม่รู้
"นี่น่ะหรอครับผมว่าคุณไม่ค่อยดีเลยนะครับเดี๋ยวให้ผมไปส่งดีกว่า"
"ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะฉันกลับเองได้ค่ะ"
"ผู้หญิงเขาไม่ไปด้วยยังจะเซ้าซี้อยู่ได้"
"แล้วมึงยุ่งอะไรด้วยว่ะ"แล้วเขาก็หันมา
"เอ่อคุณไรทอัน"เขาคือผู้ฉันการฝ่าย
การต้อนรับในบริษัทผมเอง
"นี่ผู้หญิงของคุณไรทอันหรอครับผมขอโทษจริงครับ"เขาส่งเธอมาให้ผมแล้วก็
รีบวิ่งไปสงสัยคงกลัวตกงานล่ะมั้งครับ
"เดี่ยวผมไปส่งคุณเถอะนะครับคุณคง
โดนยาเลิฟทนหน่อยนะครับเดี๋ยวผมจะพาไปหาหมอ(ไรท์:พระเอกของเราดูเป็นคนดีจริงๆนะค่ะ)
"ค่ะ"
ณ บนรถ
"คุณลูบผมแบบนี้ถ้าเกิดผมหมดแล้วอดทนคุณมาอย่าหาว่าผมใจร้ายนะ"
ผมพูดขนาดนี้เธอยังไม่ยอมหยุดจะเอา
ใช่มั้ยหยุดความคิดเลยนะเว้ยท่องไว้ที่
เธอทำไปเป็นเพราะฤิทธ์ยาใจเย็นๆนะ
ครับลูกพ่ออย่าตื่นมาตอนนี้เลยนะ
"ช่วยฉันหน่อยนะค่ะฉันร้อน"
"นี้คุณจะทำอะไรห่ะ ถอดทำไม"
"ก็มันร้อนนี่ค่ะ ร้อนก็ต้องถอดสิ"
"อย่าถอดนะ นี่มันบนรถนะ"
"ก็ฉันร้อนนี่ค่ะ ฉันจะ๊ถอด"
"ผมจะช่วยคุณก็ได้ แต่ขอร้องอย่าถอด"
พอผมพูดไปอย่างนั้นเธอก็เลิกถอดผม
โน้มตัวไปหาเธอปากของผมกำลังจะได้จุมพิตเธอผมกำลังส่งลิ้นเข้าไปในโพรงปากของเธอแต่ดูจากการตอบสะนองผมแล้วเธอคงไม่ค่อยชำชองเท่าไร
"อืม~~~"มือผมกำลังเคร็นครึงทรวงอกของเธออยากมันมือมันหน้าอกหน้าใจ
เธอก็ใหญ่ใช่ย่อมแต่ก็แข็นเหมือนกันจนผมลืมไปว่าผมจอดรถอยู่ข้างทาง
"คุณผมว่าเราไปต่อที่อื่นเถอะนะตรงนี้
มันถนนน่ะ"
"ค่ะ"ปากเธอบอกว่าค่ะแต่มือของเธอกับลูบไปไปตามอกจนต้ำลง
"คุณอย่าคิดจะปลุกลูกผมเพราะถ้าคุณทำมันตื่นคุณนั่นแหละจะต้องเสียใจ"
ขนาดผมพูอไปอย่างนั้นเหมือนยิ่งยุ่งเธอ
ต้องนี้มือของเธอกำลังจับลูกชายผมอยู่ตอนนี้เขากับลังจะเป็นบ้าถ้าไม่ติดว่าเธอโดนยานะผมจับปล้ำไปแล้ว
"ถ้าคุณไม่หยุด อือออออ ผมจะ อืออ จะจับคุณกดจริงนะ"เธอไม่เคยสนใจคำพูดผมเลยเธอเอาแต่แกล้งลูกชายผมจะทนไม่ไหวแล้วนะเว้ย