De dunne lijn tussen haat en liefde

Maandag 12 November 2012

You left me with nothing but a story
so I might as well tell it....

Maandag 12 November, 2012

'Waarom vragen we hem niet om hier een aantal uren in de week te komen werken? Hij heeft verstand van sporten en dan heb ik wat meer vrije tijd?'

Nicole keek haar vader vragend aan terwijl ze subtiel knikte in de richting van de man aan de andere kant van de bar.

Erik was een man van 25, donker haar, donkere ogen, was van buitenlandse afkomst en had een gespierd lichaam. Niet vervelend om naar te kijken, maar toch dacht Nicole hetzelfde over hem als over alle andere iets té gespierde mannen in de sportschool; vast een leeghoofd en veel te veel met zichzelf bezig. Erik kwam alleen 's ochtends sporten, stipt om negen uur. Nicole en Erik hadden wel wat gesprekken gehad en elkaar een beetje leren kennen, maar verder was hij een vreemde voor haar. Op een van haar eerste werkdagen ving ze een gesprek op van twee klanten die over hem spraken. Blijkbaar was Erik pas sinds een aantal maanden terug in Nederland. Hij had drie jaar vast gezeten in Spanje in verband met drugs smokkel. Ze had aandachtig staan luisteren vanuit het keukentje dat grensde aan de bar. Ergens verbaasde het gesprek tussen de twee klanten haar niet. Het hele overkomen en doen en laten van Erik paste in het beeld wat je schept bij een 'bajesklant'. Nicole had al kennis gemaakt met zijn verleden voordat ze hem daadwerkelijk de hand had geschud.

Na elkaar wat vaker gezien te hebben durfde Nicole naar de littekens op zijn armen te vragen. Zijn antwoord was simpelweg: 'ach dat heb ik vroeger uit verveling gedaan ofzo', zei hij met een brede, nonchalante glimlach op zijn gezicht. Het leek of er ergens in die glimlach een soort trots naar boven kwam zodra hij over zichzelf sprak. Het was een aparte man, dat was vanaf moment één duidelijk geweest. Nicole was niet specifiek gesteld op zijn aanwezigheid maar ze vond het gewoon leuk om met iemand te kunnen kletsen tijdens de rustige momenten in de sportschool, het doodde de tijd. Tijdens één van hun gesprekken kwam het onderwerp "voedsel" naar boven. Erik vertelde dat hij vroeger studeerde voor kok, maar dat was voor Nicole moeilijk te geloven en dat liet ze duidelijk merken. Ooit een bajesklant met een koksmuts gezien? Om zich te bewijzen zou Erik die avond iets te eten voor haar komen brengen wat hij zelf zou hebben klaargemaakt. Jammer genoeg bleef het niet bij één keer. De twee avonden die daarop volgde verscheen hij weer met zijn bakjes gevuld met een maaltijd. Ze moest toegeven dat het fantastisch smaakte, maar voegde er een vriendelijk verzoek aan toe om niet meer voor haar te koken, hoe lekker het ook was. Het was niet de bedoeling dat klanten óf haar vriend een verkeerde indruk zouden krijgen van het contact tussen haar en Erik. Erik zei dat hij al van plan was om het bij drie keer te houden. Zijn stem klonk opgewekt, maar zijn ogen verklapte zijn iets wat droevige emotie. Ogen, de spiegel van de ziel. Nicole wist dat hij het lief bedoelde, maar het was hoe dan ook niet gepast.

In de tijd dat Erik 's ochtends aanwezig was werd er over van alles en nog wat gesproken. Uiteindelijk kwamen zijn tattoo's aan bod. Hij had haar tot in de puntjes uitgelegd wat ze te betekenen hadden, maar Nicole had maar de helft onthouden. Het had iets te maken met een kruis en dikke hoge muur om hem heen. Het Egyptische teken voor eeuwig leven en de dood van zijn geliefde opa. Alsof dat muurtje waarover hij prak, ineens begon te zakken begon voor het eerst openlijk te praten over de tijd dat hij vast had gezeten. Hij vertelde dat hij zichzelf getatoeëerd had en hoe dit mislukte. Niet erg vreemd, aangezien hij alles in spiegelbeeld moest doen. Nicole vond het leuk om zijn verhalen aan te horen. Normaal moest ze hiervoor de tv aanzetten en hopen dat 'locked up abroad' op was, maar nu had ze er een tegenover haar zitten, erg interessant. Ondanks zijn verleden en zijn misterieuze houding stond de koffie iedere ochtend klaar om negen uur en was het heel gebruikelijk dat de pot leeg was wanneer hij naar huis ging.

De vader van Nicole keek haar bedenkelijk aan. Hij was op de hoogte van Erik zijn verleden maar wilde hem toch kans geven om zich te bewijzen in de sportschool. 'Wat vind jij ervan Erik? Zou je dat zien zitten?' Erik keek met gefronsde wenkbrouwen van Nicole naar haar vader en terug. 'Lijkt me wel oké' was zijn korte antwoord.