De dunne lijn tussen haat en liefde

Woensdag 13 Februari 2013

Woensdag 13 Februari, 2013

'Ik wil geen spelbreker zijn, maar ik ga zo naar bed. Kijk jij deze film maar af, zie ik je zo wel verschijnen in bed'. Erik knikte en liet haar zonder tegen te stribbelen naar boven gaan. Apart, normaal wilde hij altijd tegelijk naar bed. De film zal hem wel goed bevallen.

Natuurlijk lagen de katjes op haar te wachten. Wat zou het huis leeg zijn zonder haar beestjes. Ze plofte op bed neer en aaide Hummer en Poes tegelijk over hun hoofdjes. Poes wilde haar aandacht nooit delen dus kreeg Hummer een mep. 'Gemeen beest!' De katjes namen weer plaats op het voeten eind en Nicole ging ook liggen. Morgen was het valentijnsdag en ze had een lief kaartje klaar liggen voor Erik. Ze was benieuwd naar zijn reactie. Normaal was hij degene die leuke gedichtjes schreef, nu was het haar beurt.

'Meisje, je moet even wakker worden. Ik wil je iets laten zien'. Erik streelde door haar haren en langs haar wang. Langzaam opende Nicole haar ogen.

'Hoe laat is het? Kan het niet wachten tot morgen vroeg?' Nicole wreef de slaap uit haar ogen en ging rechtop zitten. Erik had haar ochtendjas al klaar gelegd op bed.

'Nee, het kan niet wachten tot morgen, kom nou!' Hij hielp haar overeind en hield haar een blinddoek voor.

'Erik, ik weet niet wat je van plan bent maar ik heb hier nu echt geen zin in'.

Erik keek haar beteuterd aan. 'Doe nou niet zo flauw, over een paar minuten mag je verder slapen, dat beloof ik'.

Nicole zuchtte en deed de blinddoek om. Hij pakte haar handen en begeleidde haar de trap af.

'Dit is eng! Ik moet me compleet overgeven aan jou op dit moment. Niet leuk als je net wakker bent'.

Erik lachte en liep voorzichtig verder. Nicole telde de treden zodat ze wist hoever ze was. Na een paar stappen over de begane grond bleef Erik stil staan. Volgens haar oriëntatie stond ze nu midden in de woonkamer. Wat was hij in hemelsnaam van plan?

'Je mag dadelijk je ogen open doen. Laat je ogen even wennen aan het licht en geniet daarna van het uitzicht'.

Genieten van het uitzicht? Ze hield eigenlijk helemaal niet van verassingen! Alleen als ze wist wat er ging gebeuren. Nicole trok in één ruk de blinddoek af. Ze was zo benieuwd wat ze te zien kreeg. Nadat de blinddoek verwijderd was opende ze haar ogen. Haar mond viel open van verbijstering. De kamer werd verlicht door een groot aantal kaarsjes. Op het dressoir stond een bos met rode bloemen en uiteraard ook kaarsjes. Voor het dressoir had Erik een bijzet tafeltje neergezet. Hierop stond een kaartje met daar omheen kaarsjes in de vorm van een hart. Hij had echt goed uitgepakt! Nicole zag zichzelf morgen al staan met haar miezerige kaartje in haar hand. Wat moest hij wel niet denken, na alle moeite die hij hierin gestoken had.

Natuurlijk wilde het engeltje en het duiveltje even meegenieten van dit mooie moment. Haar engeltje schraapte de keel. 'Ookal heb jij iets minder moeite gedaan, hij vind het vast leuk. Puur omdat het uit je hart komt'. Haar duiveltje stootte het engeltje opzij en sprak haar mening uit. 'Misschien moet je even niet aan morgen denken en geniet van dit moment. Hoe vaak moet ik het nog zeggen? Je kijkt te ver vooruit om te genieten van het heden'. Het duiveltje had gelijk, zoals wel vaker de laatste tijd.

Nicole stond te kijken naar haar woonkamer en Erik pakte haar hand. 'Fijne valentijn meisje'. Ze draaide naar hem toe en sloeg haar armen om hem heen.

'Bedankt Erik, wat lief van je! Sorry dat ik net zo chargijnig deed. Als ik dit had geweten...'

Erik viel haar in de reden voordat ze haar zin afgemaakt had. 'Het is niet erg, ik zou hetzelfde gedaan hebben. Ben blij dat je het leuk vind. Ga je nog lezen wat er op het kaartje staat?'