De dunne lijn tussen haat en liefde

Maandag 31 December, 2012

Maandag 31 December, 2012

Gelukkig voelde Nicole zich vandaag voor het eerst iets beter. Ze besloot die middag te gaan werken, om haar vader wat te ontlasten. Daarbij had Daniëlla cakejes gebakken, en Nicole had beloofd om ze die middag te komen proeven. Daniëlla maakte de mooiste taarten en cakejes, dus Nicole kon ze niet laten staan. Vanavond zou ze naar een aantal vrienden gaan om nieuwjaar te vieren, daarna zouden ze richting de stad gaan om daar verder te feesten. Af en toe voelde Nicole haar hoofd nog wat warm, maar ze wilde absoluut niet thuis zitten op oudjaars avond. Met een tas vol paracetamol trok ze de deur achter zich dicht en reed ze naar haar plaats van bestemming. Vroeger, toen ze nog jonger was, leek het een eeuwigheid te duren voordat de klok twaalf uur sloeg. Tegenwoordig merkte ze dat de dagen vlogen, en daarbij ook de uren. Dit heeft vooral te maken met goed gezelschap, zoals deze avond. 'Happy newyear allemaal!!' Er werd geproost, gekust en geknuffeld. Typisch, nadat iedereen elkaar een goed nieuwjaar had gewenst, werd er meteen naar de telefoon gezocht. 'Even de buurvrouw een goed nieuwjaar wensen', bij wijze van dan. Ook Nicole kreeg een berichtje.

00:02

Van Erik:

Hey guapa happy new year! xxx

00:04

Naar Erik:

Happy new year guapo!! xxx

Ondanks het feit dat hij haar afgelopen week pijn gedaan had, vond ze het fijn om te zien dat hij aan haar dacht. Toen haar bericht verzonden was, had ze er toch graag nog iets aan toegevoegd. Ze typte opnieuw een berichtje.

00:05

Naar Erik:

Bij deze een proost, op een goed jaar. Dat er veel mooie dingen in het verschiet mogen liggen!

Na het bericht getypt te hebben, heeft ze hem niet verzonden. Eerst maar eens afwachten wat de toekomst uit zichzelf brengt voordat ze hem vol stopt met hoop.

Dinsdag 1 Januari, 2013

Het was nog vrij rustig in het centrum van de stad. Nicole had het een stuk drukker verwacht in verband met oud en nieuw. Nicole en haar vrienden liepen hun favoriete café binnen, waar de gezelligheid op dat moment ver te zoeken was. Misschien lag het wel gewoon aan haar, ze was toch nog niet helemaal beter. Haar telefoon ging.

'Nicole, met Erik. Ik zit in het ziekenhuis. Niet meteen schrikken want het valt wel mee. Ik ben net geslagen, maar heb niks terug gedaan, echt niet! Het was ook echt niet mijn schuld. Een aantal jochies staken vuurwerk af, wat erg dicht bij een vrouw met haar kind belande. Ik vroeg alleen of ze een beetje op wilden letten, en daar konden ze niet tegen. Mijn neef heeft me in het ziekenhuis afgezet, want mijn wenkbrouw moet gehecht worden. Sorry, het was echt niet mijn schuld'

Nicole hoorde zijn verhaal aan en zuchtte. 'Hoe kan het toch dat jij zovaak in dit soort situaties terecht komt? Ik vind het fijn dat je even belt en eerlijk bent. Heb je er last van? Nou, als je je dadelijk verveelt, kom maar naar de stad gelopen, dan doen we een drankje'.

Het bleef even stil aan de andere kant van de lijn. 'Ik kijk wel even of ik kom, de laatste keer dat ik daar was liep het ook niet goed af'.

Nicole lachte, hij had wel gelijk. Goed dat hij er rekening mee gaat houden.

'Laat me maar weten wat je gaat doen. Veel succes daar, en misschien tot zo'.

Ze stopte nee schuddend haar telefoon terug in haar zak en schudde met haar hoofd. Die man heeft ook altijd wat.

Na een aantal cola's gedronbken te hebben vond ze het mooi geweest. Haar hoofd begon weer warm te worden en ze stond op het punt naar huis te gaan toen haar telefoon weer ging. Erik belde, maar door de muziek kon ze hem nauwelijks verstaan.

'Wacht even Erik, ik loop naar buiten zodat ik je kan verstaan.'

Terwijl ze richting de ingang liep botste ze tegen iemand op. Ze keek omhoof en zag twee donkerbruine ogen die diep in die van haar staarden.

'Wat leuk, je bent er!'

Erik zag er weer even leuk uit als normaal, alleen deze keer met een grote plijster op zijn wenkbrouw.

'Hoi. Ze hebben het gehecht, het viel wel mee. Het nadeel is dat het op deze plek zo lang blijft bloeden. Zullen we maar een drankje gaan doen?'

Erik wilde richting de bar lopen, maar Nicole trok hem terug aan zijn arm. 'Wat is gebruikelijk om te doen zodra het nieuwjaar is?' Voordat hij kon antwoorden lagen haar armen al om hem heen en had hij 3 kusjes gekregen. Ze lachte en draaide zich om. Nicole en Erik liepen samen richting de bar waar haar vrienden stonden en ze stelde hem voor. Terwijl Erik bezig was met handen schudden, lette Nicole op de gezichtsuitdrukking van haar vrienden. Ze was niet opzoek naar goedkeuring, maar een positieve reactie was nooit verkeerd. Nicole fronste haar wenkbrouwen. Waarom was ze zo benieuwd nar de reactie van haar vrienden? Ze hadden toch geen relatie? Nicole bestelde twee drankjes en proostte met Erik op een beter jaar dan het vorige. Stiekem vond ze het wel leuk dat hij gekomen was. Hier liet hij wel mee zien dat hij moeite wilde doen om bij haar te zijn en om te veranderen. Alhoewel, Nicole vond nogal snel dat iemand moeite deed, omdat ze niks was gewend. Om Erik te kunnen verstaan moest ze dicht bij hem staan. Het vervelende gevoel van de zondag ervoor was compleet verdwenen. Sinds lange tijd voelde ze zich op haar gemak bij een man.

'Ik weet dat je er net bent, maar ik blijf niet lang. Voel me nog niet helemaal goed, helaas'. Nicole keek wat beteuterd voor zich uit. Ze baalde flink dat ze nog niet beter was, anders was de avond heel anders verlopen.

'Is niet erg meisje, ik loop zo met je mee naar de auto als drankje op is'. Erik kennende waren er twee mogelijke redenen waarom hij mee wilde lopen. Hij had geen zin om naar huis te gaan en hoopte dat hij met haar mee mocht, of hij wilde zeker weten dat ze veilig bij haar auto aan kwam. Na de ruzie van vorige keer dacht ze het tweede, maar stiekem hoopte ze het eerste. In voorgaande realties kwam alle moeite van haar kant, dat was ze nu niet van plan. Als hij mee wilde moest hij dat maar vragen, zij deed het niet meer. Ze dronk haar glas leeg en wenste haar vrienden een fijne avond. Her en der ving ze een reactie op; 'oh, blijft hij slapen?' Waar ze niet op in ging. Ze was nu nog niet klaar voor een verklaring, want ze wist zelf niet hoe ze de situatie uit moest leggen. Erik hield haar jas omhoog, zodat ze alleen haar armen achterlangs in de mouwen hoefde te doen. Met deze galante actie scoorde hij heel wat blikken die onze kant op keken. Weer was ze blij dat haar hoofd al rood was, anders was ze wederom de pineut. Met zijn hand op haar onderrug liepen ze naast elkaar de kroeg uit. Ze was erg blij om buiten te staan in de frisse lucht. Nicole keek Erik aan over haar schouder. 'Wat kun jij een gentleman zijn zeg. Ik hoop dat je dat vrijdag ook doet'. Ze knipoogde en liep richting haar auto. Zou hij instappen of wachten? Ze opende haar portier en leunde hier afwachtend op. Wat een ongemakkelijk moment. Normaal hield ze zelf de touwtjes in handen zodat wat ze wilde, ook zou gebeuren. Nu moest ze wachten en leken seconden net minuten. 'Rijdt voorzichtig naar huis. Ookal was het maar kort, ik ben blij dat ik geweest ben'. Verdomme, hij wil niet mee. Nicole moest moeite doen om de glimlach op haar gezicht te houden waar hij was.

'Ik vond het ook leuk dat je er was. Nogmaals sorry, ik had het liever anders gewild'.

Nicole opende haar armen zodat hij haar kon knuffelen. 'Fijne avond Erik en tot snel'. Nicole stapte in, deed haar gordel om en reed weg. Erik keek haar na en ze zwaaide. Hij had naast haar kunnen zitten in de auto, maar misschien was het wel beter zo. Als ze elkaar te vaak zouden zien, zou de tijd die ze samen waren niet meer speciaal zijn.