De dunne lijn tussen haat en liefde

Zondag 11 Augustus, 2013 (Deel 2)

Zondag 11 Augustus, 2013 (Deel 2)

Nicole keek naar Erik die op zijn beurt richting de tv keek. Waarschijnlijk volgde hij niet eens wat de man vertelde maar zocht hij afleiding om Nicole niet aan te hoeven kijken. Nicole volgde iedere beweging die hij maakte met zijn ogen.

'Erik, ik wil je niet weg sturen met ruzie dus ik wil met je praten. We zijn allebei volwassen dus kunnen we hier ook op een volwassen manier mee omgaan'.

Blijkbaar hadden deze woorden Erik geraakt want hij keek om.

'Hoezo? We hoeven verder toch nergens over te praten? Jij wil bij me weg, prima. Ik pak dadelijk mijn spullen en ik vertrek'. Erik zette zijn lege kop koffie op tafel en keek weer richting de tv.

Deze man haalde al het bloed onder de nagels van Nicole vandaan. Hoe kon hij alles zo makkelijk opgeven? Had ze altijd zo weinig voor hem betekend? Nu hij wist dat hij ook bij een ander terecht kon was het misschien makkelijker om weg te gaan omdat hij wist dat hij niet lang alleen zou zijn. Ze gritste de afstand bediening uit zijn handen en knipte de tv uit.

'Dus jij wil onze relatie echt zo zien eindigen? Zodra het jou te moeilijk wordt naai je er altijd tussen uit, dat noemt men vlucht gedrag! Dat heb je tot nu toe altijd nog gedaan en kijk waar jou dat gebracht heeft, drie jaar in Spanje! Ik wil je gewoon duidelijk maken dat ik ook mijn grenzen heb en jij daar gister overheen bent gegaan. Ik ben je spelletjes meer dan zat. Altijd wil jij je gelijk krijgen en zodra je die niet krijgt, zorg je daar wel voor. Als je echt van me houdt dan wil jij het ook op een andere manier afsluiten dan met ruzie'.

Na deze woorden viel er weer een bekende stilte. Vreemd, dat stilte soms zo veel zeggend kan zijn. Nicole beeldde zich de woorden in die ze van hem zou willen horen, maar wist dat dit bij gedaches bleef. Ze waren gewoon niet in staat om elkaar te lezen. Zodra Nicole A dacht, dacht Erik B en andersom. Beiden te koppig om zich aan te passen aan de wensen en mening van de ander. De hele relatie was één groot touwtrek spel geweest waarbij de spelregels tijdens het spel gemaakt en aangepast werden. Het was erg lastig om niets los te laten over de berichtjes. Het liefst zou ze hem de huid vol schelden, hem de deur uit trappen en zijn kleren verbranden maar gelukkig bleef ze de verstandigste van hun twee. Alhoewel het wel erg verleidelijk was.

Samen zaten ze op de bank en staarde voor zich uit. Een aantal keren had Nicole willen spreken maar niet gedaan. Het werd tijd dat Erik zijn mond open zou doen, al was dat het laatste wat hij zou doen voor hun relatie. Minuten tikte voorbij en de stilte begon te knagen. Deze keer was het toch Erik die de stilte verbrak en hij was een stuk rustiger geworden.

'Ik snap dat je het beu bent maar ik ben nou eenmaal zo. Ik zie onze relatie niet als een spel maar ik moet wel mijn gelijk hebben, sorry'.

De frons op Nicole haar gezicht verdween en dat veranderde haar harde blik in een begrijpende blik. Opeens leek Erik gevoel te tonen en dit verbaasde haar. Haar duiveltje trok alle haren uit haar hoofd waar ze bij kon.'Ben je gek geworden? Wat zei ik nou net? Niet opnieuw vallen voor zijn charmes, hij speelt gewoon een spel!'

Nicole sloot haar ogen en zuchtte in zichzelf, natuurlijk had haar duiveltje gelijk. Deze woorden had ze nodig. Ze wist hoe Erik echt was maar soms moet men dit even horen om herinnerd te worden.

'Het spijt me echt maar ik moet voor mezelf kiezen. Het is niet dat ik niet meer van je houd, maar ik trek het gewoon niet meer.'

Erik knikte instemmend en het het verbaasde Nicole dat hij zo rustig bleef. Toenstraks was hij wel even boos geweest maar hij had zichzelf goed in de hand weten te houden.

'Ik ga zo mijn spullen inpakken en probeer zoveel mogelijk in één keer mee te nemen maar alles gaat niet lukken. En even over je vakantie, ik zal die laatste week nog gewoon werken zodat jij nog even kunt relaxen.' Erik stond op en liep naar boven.