De dunne lijn tussen haat en liefde

Maandag 26 November, 2012

Maandag 26 November, 2012

'Nicole, wat is er met jou aan de hand? Je bent afwezig en echt onaardig tegen klanten!' Erik vroeg Nicole om mee te lopen naar de keuken, gelukkig was het niet druk.

Nicole keek naar haar voeten voordat ze begon te praten. 'Ik heb mijn vriend één week het huis uit gezet. Hij is nu bij zijn zus om af te koelen.' Vreemd genoeg kostte het haar weinig moeite om dit te zeggen. Normaal vormt zich dan een zogenaamde brok in je keel, maar die was nergens te bekennen.

Erik keek haar aan en wist even niet wat hij moest zeggen. Hij stond wijdbeens op de grond, met zijn armen over elkaar heen geslagen. 'Ja, da's klote. Wat is er precies gebeurd? Je hoeft het niet te vertellen als je daar geen zin in hebt. Wel goed dat je even tijd voor jezelf hebt, toch?'

Nicole zuchtte. 'Heb je gelijk in, maar nu is het huis ineens zo groot. Als ik heel eerlijk ben is dit gewoon uitstel van executie. Ik heb er geen zin meer in. Er zijn gewoon teveel tegenslagen geweest in korte tijd. Hij zal toch nooit veranderen.'

Erik was haar luisterende oor. Zei niet veel, maar luisterde. Precies wat ze nodig had. Zijn wenkbrouwen stonden streng, ze leken te wachten op haar verhaal. Zijn ogen boorden in die van haar toen ze op keek en ze werd er zenuwachtig van. Om dit te verbergen begon ze te vertellen over het afgelopen weekend.

'Vrijdag avond kregen we te horen dat de moeder van Hans long kanker bleek te hebben. Hij wilde daar heen, begrijpelijk, maar ik mocht niet mee van hem. Hans wilde met zijn zus daar slapen, omdat hun vader weg moest. Zijn vader speelt in een bandje en had die avond een belangrijk optreden. Hans was verschrikkelijk boos geworden. Hoe kon zijn vader op dit moment, vertrekken en zijn vrouw in deze conditie alleen achter laten? Ik moest hem wel laten gaan, maar waarschuwde hem dat hij niet opstap moest gaan. Hij slikte momenteel antidepressiva en dit ging niet samen met alcohol. Ik kreeg een verwijtende blik. Hoe ik dat in mijn hoofd kon halen. Want hij was niet hetzelfde als zijn vader! Hans vertrok, en ik reed naar mijn beste vriendin Merel in Eindhoven. We hebben elkaar ontmoet op school, we volgden allebei de opleiding SPW. Vanaf dat moment tot op de dag van vandaag zijn we nog steeds vriendinnen.

Merel kon me jammer genoeg niet gerust stellen. Ik had een vreemd gevoel in mijn maag, alsof er iets stond te gebeuren. Hoe graag ik mijn telefoon ook weg wilde stoppen, ik móést Hans bellen. Hij ging over, en het duurde lang voordat hij opnam. Normaal ging dit een stuk sneller. Toen hij opnam leek het alsof ik een auto voorbij hoorde rijden. Nog voordat Hans zijn naam kon zeggen had ik al gesproken. 'Waar ben je?' Hans kon zonder te aarzelen reageren. 'Thuis bij mama, samen met Loes. Als papa zo thuis komt willen we toch even met z'n tweeën het dorp in om wat te gaan drinken.'

Hij had te snel gereageerd en gaf geen kik over mijn wantrouwen. Normaal werd hij hier boos om, dus iets klopte hier niet.

'Dus je bent nu nog thuis? Da's mooi, doe dan even de deur open want ik sta voor het huis van je ouders.' Ik blufte want ik was natuurlijk nog bij Merel. Een ijzige stilte aan de andere kant van de lijn. Mijn slechte voorgevoel werd beantwoord ookal zei Hans niets. 'Je bent niet thuis hé?'

Zijn antwoord had niet korter kunnen zijn. 'Nee'.

Hij deed niet eens de moeite om te liegen. Ik wist dat dit antwoord kwam, maar toch schrok ik ervan. 'Ik wist het! Hoe durf je tegen mij te zeggen dat ik niet moet denken dat jij je moeder alleen zal laten, zoals je vader doet? Laat maar Hans, blijf daar maar slapen. Ik verwacht jou morgen ochtend thuis om spullen te pakken en ik wil dat je een week weg gaat. Hopelijk geeft jou dat wat rust, en kun je nadenken over je leugens. Doei'.

Ik hing op, en een golf van verschillende emoties kwam over me heen. Ik was boos door de leugen, maar tegelijk ook opgelucht dat ik de waarheid wist. Ik was verdrietig door de situatie, maar aan de andere kant ook trots op de woorden die ik tegen hem zei. Je zou denken, waarom is het zo'n probleem dat hij wat gaat drinken? Zodra hij alcohol dronk, kende hij zijn grenzen niet meer. De vorige keer dat het uit de hand liep, heb ik een vrouw moeten bellen om te vragen wat er allemaal gebeurd was. Uiteraard mocht hij ook niet drinken vanwege zijn medicatie, maar dat was al bekend. Ik heb nog lang met Merel gepraat over vanalles en nog wat, tot ik besloot te gaan.