De dunne lijn tussen haat en liefde

Maandag 3 December, 2012

Maandag 3 December, 2012

'Goeie morgen pap, sorry dat ik al zo vroeg bel, maar ik wilde even zeggen dat Hans en ik gister avond hebben besloten om onze relatie te verbreken. Hij is een week weg geweest, en ik moet toegeven dat ik hem niet heb gemist. Daarbij was de bedoeling dat hij na zou denken over zijn leugens en dat heeft hij niet gedaan. We gaan dadelijk een lijst maken van spullen die hier blijven en die hij mee neemt. Natuurlijk blijft het meeste hier, want ik had alle meubels al voordat we samen gingen wonen. Zou jij vandaag voor mij kunnen werken? Ik ben er vanavond wel.'

Nicole hoopte dat dit geen probleem zou zijn. Haar vader had naast de sportschool nog een bedrijf.

'Geen probleem Nicole, doe maar rustig aan. Mocht het zo zijn dat je vanavond ook niet wil komen dan blijf ik hier. Houd je rustig, en je hebt de juiste beslissing gemaakt. Als hij vervelend doet hoor ik het graag van je!'

Nicole haar vader is erg zuinig op zijn dochter, en terecht. Welke vader wil zijn dochter niet tegen verkeerde mannen en al het kwaad van de wereld beschermen? Vorig jaar kreeg ze een sleutelhanger uit New York met de tekst: Daddy's girl. Hij had niet duidelijker kunnen zijn. Haar ouders waren al jaren uit elkaar. Nicole en haar vader hadden een tijd slecht contact gehad, maar dat was nu gelukkig veel beter.

Voorheen werkte ze in een callcenter, tot ze dit jaar van haar vader het aanbod kreeg om in de sportschool te komen werken. Dit heeft veel opgelost tussen hen. Soms was het beangstigend hoeveel Nicole op haar vader leek. Ze dachten vaak hetzelfde over zaken en hadden dezelfde ideeën. Dit botste wel eens, maar schepte ook een band.

Nadat de lijst met spullen gemaakt was, begon Hans zijn kleding in te pakken.

'Mijn auto is natuurlijk nooit groot genoeg om alles in één keer mee te nemen maar ik regel deze week een aanhanger, oké?'

Nicole moest even slikken. Geen minuut had ze getwijfeld over haar keuze. Het enige wat haar raakte was het alleen thuis komen, het alleen zijn. Normaal viel ze in slaap naast Hans, werd ze wakker naast Hans, kookte ze voor Hans. Sinterklaas, kerst en nieuwjaar kwamen eraan!

Ze herinnerde zich de woorden van Merel; 'Vraag jezelf af of je hém gaat missen, of gewoon íemand'. Merel had gelijk. Waarom zou ze hém gaan missen?

Natuurlijk waren er ook leuke tijden geweest, maar die werden nu weg gespoeld door de negatieve gebeurtenissen. 'Sorry dat het zover heeft moeten komen, maar dit is de beste keus voor ons op dit moment. Voor mij in ieder geval wel'.

Nadat ze de deur achter Hans had dicht getrokken belandde Nicole op de bank. Ze kon nu twee dingen doen. Een daarvan was blijven zitten en verdrinken in zelfmedelijden, of ze kon in de auto stappen om te gaan werken. Daar was ze niet alleen en had ze de kans om aan iets anders te denken dan de break-up.

Niet veel later had ze haar auto geparkeerd bij de sportschool en liep de trap op. Ze hoorde de woorden van haar vader de sportschool vullen. 'Nou zeg, jou had ik hier helemaal niet verwacht. Wel fijn dat je er bent hoor! Ik ga je nu niet vragen hoe alles gegaan is want ik snap dat alles nog hoog zit. We bellen vanavond, of anders morgen even. Erik zal zo wel hier zijn om te komen werken, ben je in ieder geval niet alleen. Als er iets is kun je me altijd bellen!'

Af en toe snapte haar vader meer van vrouwen en dochters dan ze in de gaten had. Ze had momenteel weinig zin om het hele verhaal uit te leggen.

'Is goed pap, bedankt. Komt allemaal wel goed. doet even een weekje pijn, maar het slijt wel'. Ze kon dit zeggen zonder blikken of blozen, maar natuurlijk deed het meer met haar dan ze toegaf.

Niet lang na het vertrek van haar vader hoorde ze bekende voetstappen de trap op komen. Zoals gewoonlijk lomp, hard en snel. Zou haar vader hem getipt hebben over de situatie? Hij wist natuurlijk dat vandaag de week om zou zijn, als hij dit zich zou herinneren. Zou hij er zelf naar vragen? Erik kwam naast haar staan.