Psikopat SEVGİLİM

BÖLÜM 28

Bu sefer sinirimin tam tersini istemsizce yüzüm gevşemişti. Dediği şey üzerine içten seviniyordum. Bende 'her şeyine her piçliğine rağmen hala seviyorum' demeyi isterdim. Bunu şimdilik içimden söyleyecektim. Önüme dönüp derin bir nefes alıp odaya çıktım. O gelmeden yatıp arkamı döndüm. Sallana sallana geldiğinde biraz zor ayakta duruyordu. Halbu ki Kaan alışık olduğundan asla sarhoş olmazdı yani belkide olacak kadar içmezdi. Bu gece fazla içmişki birşeyleri unutmak rahatlamak istemiş. Arka tarafıma yattığında yavaşça kulağıma eğildi. 

K:"Yarın çocuğun Benden olup olmadığını ögreneceğim"

Sesimi çıkarmayıp üzerimdeki yorganı çekiştirdim. O da duyduğumu anlayıp geri çekildi. Bir yandan sevinsemde bir yandan içimde hala korku vardı. Kaan onunla bir çok kez birlikte olmuştu ve bebeğin ondan olması baya yüksek bir ihtimaldi. Ama ilk günlerde Mert 'e Sude 'yi sorduğumda okulda ki çoğu kişiyle çıktığını söylediğini hatırladım. Eğer öyleyse bu Orospunun bebeği diğerlerinden olabilir ve Kaan 'ı kendine bağlamak için çocuğun ondan olduğunu söyleyebilirdi. Üzülmemin ya da sevinmemin erken olduğunu biliyordum kesin şeyler yarın belli olacaktı. Tabi Kaan ne yapacaksa. 

Sabah uyandığımda Kaan yanımda yoktu. Duşa girme ihtimalini düşünüp banyo kapısına yaklaştığımda ses gelmeyince olmadığını anladım. Merdivenlerden yavaşca inerek Mutfağa geçtim. Yine yoktu. Belli ki erkenden çıkmıştı. Saate baktığımda 10.45 geçiyordu. Anladım ki erken çıkan o değil geç kalan bendim. Mutfak masasına baktığımda Kaan baya güzel kahvaltı masası hazırlamıştı. Valla benden iyi hazırladığı kesindi. Ağzıma zeytin atıp odaya hazırlanmaya çıktım zaten fazlasıyla geç kaldım kahvaltıylada vakit kaybedemezdim. Altıma siyah kalem etek üzerimede beyaz buluz giydim (multimedya). Normalde kısa etek giyip Kaan 'ı delirtme planıma devam edebilirdim. Ama bu gün fazlasıyla yıpranacaktı. Bu günlük uğraşmak istemiyordum. Siyah topuklu ayakkabılarımı giyip cantamıda elime alıp evden çıktım. Fazla beklemeden taksiye binecektim ki ismimin söylenilmesiyle bana doğru koşan adama döndüm

X:"Birce hanım Kaan bey sizi benim almamı istedi. Uyanmanızı bekliyordum"

B:"Beni alan başka biri vardı?"

X:"Murat beydi biliyorum. Eşi doğum yaptığı için izinli. Güvenmiyorsanız Kaan beyi arayabilirsiniz"

B:"Tamam gerek yok."

Taksinin kapısını kapatıp diğer arabaya bindim. Geçen ki şöföre bana hanımefendi dememesini öğretmiştim. Ama şuan bunada öğretmekle uğraşayamacaktım ilk işim Kaan 'ı sormaktı.

B:"Kaan şirkettemi?"

X:"hayır Birce hanım. Nerede olduğunu söylemedi"

B:"Şirkette değil yani?"

X:"Evet."

Sabah sabah nereye gidebilirdi ki bu? Bu saatte Sude'ye gitmeyeceğini biliyordum. Ya da bilmiyordum Kaan 'ın işine belli olmazdı. Ne kadar meraktan içim içime yesede Kaan 'ı aramayacaktım. Ama aratabilirdim.

B:"Kaan 'ı arasana"

X:"Efendim Birce hanım?"

B:"Kaan 'ı ara ve nerede olduğunu sor benim sordurduğumu sakın belli etme"

X:"Kusura bakmayın. Bana hesap vermek zorunda değil "

B:"Hesap sorar gibi sormayacaksın zaten. 'Birileri geldi sizinle görüşmek istiyorlar nerede olduğunuzu söyleyeyim? ' diyeceksin"

X:"Peki siz istediniz"

B:"Birşey olmayacak merak etme "

Birinci aramamızda telefonu açmadığında sinirden ölüyordum. Ne işi vardıda açmıyordu? Şöförün elinden alıp arka arkaya arıyordum. Sonunda 5. Aramada açmıştı