İmkan"sızım"

başım dik gözyaşlarım senin kadar alçalmaz!...

Kaç ay oldu sen yüreğime düşeli.Kaç sene seni böyle seveli.Ben gözlerimle sevdim seni.Elimden tenimden kıskanarak.Sevdaydın yüreğimde, aşktın dudağımda, yaşamdın hayatımda ve umuttun umutsuzluğumda.Umudunu kaybeden insan herşeyini kaybederdi.Ben umudumu kaybettim seni kaybettim.

Su gibiydi bizim sevdamız.Saf temiz.Öyle kalmalıydı kirlenmemeliydi.Suya maya çalmaktı onların istedikleri.Kirletmekti.Biz kendimizi yenilerdik sen bu kadar kirlenmeseydin.

Sen birkaç dakikalık heves için yılllarını sattın.Anılarını yaktın.Sonra karşıma çıkıp pişmanım dedin.
Pişmanlığın seni temizlermi?
Başka tenden siler mi el izlerini?
Pişmanlığın ihanetini affettirirmi?

Bende pişmanım.Sana yıllarımı verdiğim için.Seni böyle sevdiğim güvendiğim için.Hadi pişmanım geri ver yıllarımı.Kırılan senin olan herşeyimi geri ver.Olmuyor dimi?Sen bana geçen yıllarımı geri veremiyorsun.Bari izin ver mutluluğum geri dönsün.Senin bende kalmış neyin varsa birbir uğurladım.Ardından ağıtlar yakmadım.Tek bir damla gözyaşı bile akıtmadım.Başım dik bıraktığından daha güçlüyüm.

Eğer olurda bir gün senin için ağlarsam merak etme başımı öne eğmem. başım dik olur.
Dik olurki
GÖZYAŞLARIM SENİN KADAR ALÇALMAZ!...