İmkan"sızım"

Kardelen ve karınca

Sen bir dağın zirvesindeki kardelene benziyorsun aslında. Bütün imkansızlıklara rağmen açmayı başaran kardelene.
Ben kocaman dağa tırmanmaya çalışan küçücük karıncaya.Çalışkan ama küçük karınca.
Dağın eteklerinden su topluyorum sana, gökyüzünden güneş, geceden yıldızlar yüreğimdeki sevda o kadar büyükki boyuma bakmıyorum. Taşıyabilirmiyim diye düşünmüyorum. Yükleniyorum umutlarımı başlıyorum tırmanmaya.
Her adımda biraz daha ağırlaşıyor yüklerim ne beğenirsem sana ne yakışırsa topluyorum yol boyunca. Taşıyabileceğimden fazlasını alıyorum yanıma pes edecekken hayalin geliyor aklıma vazgeçiyorum.
Daha hızlı daha hızlı daha güçlü...
Günlerimi, aylarımı, yıllarımı veriyorum sana.Beni sana kavuşturacak o yola.
Sonunda varıyorum zirveye
sözlerin yıkıyor beni. Bir kendime bakıyorum bir de aştığım şu dağa. Sana kavuşmak ümidiyle yıllarımı verdiğim yola. Hatam ne diyorum yüreğimin benden büyük olmasımı, güzel olan engellermiydi aşılmayan yollarmıydı.
Eğer mutlu olacaksan....
GİT diyorsun mutlu olacağım. Ben bir kardelenim erişilmez dağların zirvesinde açtım. Herkes ilgiyle izliyor beni. Sen küçük bir karıncasın her yerde o kadar çok var ki senden.
Haklısın diyorum çok var dimi benim gibi acaba benim kadar seven varmı seni.
Dağın zirvesinden aşağıya bırakıyorum kendimi.Ben nasıl olsa küçük bir karıncayım yokluğum hissedilmez diye.
Bir daha kar yağmıyor hiç o dağa senin anlamın kalmıyor. Kimse sana hayranlıkla bakmıyor. Her yerde açıyor kardelenler. Her yer kardelen doluyor.
Gitmek istiyorsun buralardan kardelenlerin olmadığı yerlere.Benim karınca halimle çıktığım dağdan inmek sana imkasız geliyor.
Anladın mı şimdi kardelenim iş kardelen olmakta bitmiyor...