Een 2e Kans

Naomi

Naomi keek verschrikt op. Terwijl de man de cijfers opnoemde, luisterde ze half, totdat ze haar eigen naam hoorde. Ze vestigde haar aandacht op haar docent. Een voldoende. Godzijdank. Opgelucht ging ze zo zitten dat ze met haar hoofd op haar handen steunde en wachtte tot de les zelf ging beginnen.

De eerste 4 lesuren waren snel voorbij gegaan. Er was vrijwel niks gebeurd en zoals gewoonlijk deed Naomi bij de saaie en onbelangrijke vakken alsof ze oplette, terwijl haar gedachten heel ergens anders waren. Ze liep met Rosa en Camille de aula in. Rosa had die ochtend weer eens geen tijd gehad om koffie te maken, dus haalde ze dat hier maar uit de automaat. "Je bent echt aan koffie verslaafd, weet je", zei Naomi. Rosa haalde haar schouders op en deed een munt in de automaat. "Ik ben zo terug." Voordat Rosa en Naomi om konden kijken, was Camille al weggelopen, op weg naar Johan. Rosa en Naomi keken naar Camille en Johan. "Hey bitch." De gewoonlijke begroeting. Camille keek Johan beledigd aan en stompte hem tegen zijn schouder. "Hé, dat deed pijn!" Johan keek naar Camille terwijl hij over zijn pijnlijke schouder wreef. Ze grijnsde, "stel je niet aan." Johan keek haar zielig aan. Ze zuchtte en omhelsde hem kort, om vervolgens terug naar Rosa en Naomi te lopen. "Die 2 zijn echt een vreemd stel", zei Rosa, terwijl ze de laatste slokken koffie opdronk. Naomi knikte. Toen Camille bij hen aankwam zei ze: "De bel gaat bijna, zullen we naar het lokaal gaan?" "Klinkt goed." Rosa gooide het bekertje weg en ze liepen met z'n drieën naar het lokaal.

2 lesuren later was de schooldag eindelijk voorbij. Naomi liep met Viola en Annabel naar de kluisjes. Toen ze achter zich keek, zag ze dat Camille weer met Johan aan het praten was terwijl Rosa er ongeduldig naast stond. Naomi liep door. Die komen zo wel, dacht ze bij zichzelf. Naomi pakte haar jas uit haar kluisje en zorgde ervoor dat ze de juiste boeken in haar tas had. Viola en Annabel deden hetzelfde. Een paar minuten later kwamen Rosa en Camille ook eindelijk. Zoals gewoonlijk, liep Rosa met haar telefoon in haar hand, waardoor ze niet oplette en plots tegen Jean-Marc aanknalde. "Oh sorry!" Beiden werden rood en liepen snel door. Toen Jean-Marc uit het zicht was verdwenen, barstten de 5 in lachen uit. "Lekker bezig." Viola grinnikte. "Ja ja, ssshhtt", zei Rosa terug, half lachend. Ze pakte haar spullen en even later konden ze vertrekken, naar huis.

Buiten, in de fietsenstalling kwamen ze Gert-Jan tegen. "Moi", was het enige wat hij te zeggen had. Opeens leek Annabel te struikelen. Ze greep 1 van de fietsen vast, waardoor ze haar sleutels liet vallen en kon maar net haar evenwicht bewaren. "Ja, dat gebeurt er als je niet uit kijkt voor m'n onzichtbare krat bier," riep Naomi naar haar. "Sukkel." "Haha, erg grappig", was het enige wat er bij Annabel uitkwam. Ze ging weer rechtop staan. Opeens merkte Naomi op dat Gert-Jan naar Annabel was toe gelopen en haar sleutels had opgepakt en ze nu aan haar aanbood. Annabel pakte ze aan. "Dank je." Naomi keek goed naar de 2, moesten ze nou blozen of was dat gewoon de lichtval? Rosa had het blijkbaar ook gezien, want voordat Gert-Jan weg kon lopen, floot ze naar de 2. "Zo zo", zei Viola en ze keek Annabel en Naomi geheimzinnig aan. Annabel zuchtte geïrriteerd en stapte op haar fiets. Zonder verder nog iets te zeggen, fietsten ze weg.

Later die dag, in de avond, lag Naomi met haar telefoon op bed. Ze stuurde een bericht naar Rosa:
Hi, al enig idee wanneer de anderen dat plan wilden uitvoeren? Ze zouden het aan jou doorgeven.
Vrijwel meteen kwam Rosa online en ze antwoordde:
Ze hebben nog niks gezegd. Denk dat het binnenkort is, tho. Die buit is nice en we kunnen het allemaal gebruiken.
Naomi zuchtte. Ondanks dat er nog geen datum was, werd er tenminste door Rosa over nagedacht. Ze begon te typen:
Okay, mooi. Beter is het wel binnenkort. De helft van de bewakers is nu weg, een of ander uitje, maar ze zijn over een week of 2, 3 terug. Met zo weinig beveiliging is het een eitje. Maar k ga nu, seeya!
Een kort antwoord van Rosa:
Ok. Byee
Naomi legde haar telefoon weg en ging goed liggen. Ze moest morgen vroeg opstaan, dus slapen was verstandig. Ze sloot haar ogen en na een paar minuten lag ze diep te slapen.