Een 2e Kans

Naomi

Geconcentreerd zat Naomi aan haar wiskunde huiswerk te werken. Ze was nog maar net begonnen en moest veel opdrachten maken. Ze keek geïrriteerd op toen ze het meldingsgeluid van haar telefoon hoorde. Naomi stond op en pakte haar telefoon, om te kijken van wie ze een bericht had. Toen ze haar telefoon ontgrendelde, was ze verbaasd. Een bericht van Rosa. Ze opende het bericht en las het aandachtig door:
Net een bericht van Rick gehad. Iedereen moet morgen om 4 uur op de gewoonlijke ontmoetingsplaats zijn. Deze zaterdag halen we de grote buit binnen.
Eindelijk! Opgelucht ging Naomi weer op haar bureaustoel zitten. Na al die tijd was er eindelijk een dag afgesproken. Binnenkort zou het gebeuren.

De volgende dag werd Naomi goed uitgerust wakker. Ze voelde zich aan de ene kant goed, omdat ze vandaag maar een korte schooldag, 5 lesuren, had, maar aan de andere kant ook gespannen. Vandaag zou de beroving van zaterdag besproken worden. Ze vroeg zich nog steeds af wat precies de reden was dat Rick de bank wilde beroven. Hij was net 18. Dit was niet wat de meeste mensen deden als ze net volwassen waren. Maar, het was niet aan haar om vragen te stellen. Zij hoefde alleen maar aan het plan mee te werken, zodat ze haar geld zou krijgen. Dan was ze er vanaf.

Ondanks dat ze maar 5 uur les had, had Naomi toch het gevoel dat het een lange schooldag was. Iedere minuut voelde als een uur, vooral tijdens het proefwerk economie, waar ze niet goed voor had geleerd. Naomi liep met een onprettig gevoel het economie lokaal uit. Dit zou een onvoldoende worden. Rosa leek hetzelfde gevoel te hebben, net als Gert-Jan, terwijl Camille en Annabel niet zeker wisten wat het cijfer zou worden. Zoals gewoonlijk had Viola er een goed gevoel over.

De pauze erna was vreemd. Naomi was stil en keek vooral naar de andere mensen. Om de een of andere reden probeerde Gert-Jan telkens de aandacht van Annabel te trekken, door haar etui te pakken. Viola stond bij Jesse klef te doen en leek niet door te hebben dat ze niet alleen waren. Naomi zag dat Rosa met een vies gezicht toekeek naar hoe Viola Jesse maar niet los kon laten. Camille en Johan waren niet veel beter. Johan zat half boven op Camille, wat ze niet erg leuk leek te vinden. Naomi schudde haar hoofd en staarde in gedachten verzonken voor zich uit.

"Hé Naomi!" Naomi schrok op en keek opzij. "Wat is er, Rosa?" Rosa keek een beetje onzeker en kuchte. "Er is een klein probleempje, over zaterdag." "Wat voor probleempje?" Naomi keek Rosa met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Nou eh, ik heb zaterdagavond ook al een andere afspraak. Een die ik eigenlijk niet af wilde zeggen, ook al komt het niet zo goed uit, door dat andere wat we hadden gepland", zei Rosa, zo zacht mogelijk. "Wat voor afspraak?" Naomi keek haar verdacht aan. Rosa schoof zenuwachtig heen en weer en zei zo nonchalant mogelijk: "een afspraak met Jean-Marc." Naomi deed haar best om niet in lachen uit te barsten. Ze probeerde het te verbergen, wat niet zo goed lukte. Rosa keek haar verontwaardigd aan. "Wat zit jij nou te lachen?! Ik heb tenminste een afspraakje met iemand. Ik heb wel gezien hoe je naar Dimitri kijkt, maar meer dan dat gebeurt er niet echt, hè." Naomi voelde zich geschokt en probeerde beledigd te kijken. "Ik heb geen idee waar je het over hebt. Dimitri en ik zijn niet eens vrienden, laat staan dat ik hem leuk vind." Niet wetend wat ze verder moest zeggen, draaide ze zich om en liep weg. Maar diep van binnen wist ze dat Rosa de waarheid sprak.

"Het plan is niet ingewikkeld." Rick stopte even met praten en keek de groep rond. Ze waren maar met weinig. Rick, de leider. Rosa, de contactpersoon en degene die zou helpen met het kraken van de kluis. Dimitri, de persoon die het beveiligingssysteem zou hacken zodat het makkelijker was binnen te komen. Lucas, een vriend van Rick en de persoon die bodyguard speelde en iets te veel over wapens wist. En natuurlijk Naomi, die ook mee naar binnen ging en voor afleiding zorgde, voornamelijk met behulp van vuur.

Rick ging verder met zijn uitleg. "Dimitri, Lucas en ik gaan met mijn busje naar de bank. Via daar kan Dimitri de boel hacken. Rosa, Naomi: jullie moeten er op eigen gelegenheid komen." Rosa en Naomi knikten. "Ik verwacht iedereen om precies half 8, bij de parkeerplaats, zuidkant van het gebouw. Het zal dan al schemeren. Om 8 uur wisselen de beveiligers, dus dat is het perfecte moment om binnen te dringen. Dimitri blijft achter in het busje en geeft ons aanwijzingen. Naomi, jij zorgt op de begane grond voor afleiding." Naomi knikte weer en grijnsde. "Ik zal wat aanstekers en spuitbussen bij me hebben." Rick ging verder. "Lucas, Rosa en ik gaan omhoog, naar de derde verdieping. Daar is de kluis." Hij wees op een plattegrond aan waar de kluis zich precies bevond. "Als Naomi het goed doet, zouden vrijwel alle bewakers beneden moeten zijn. Wij zouden dan met gemak langs de overige beveiliging moeten komen. Dimitri, ik vertrouw erop dat jij ons door het gebouw heen loodst. Kan ik op je rekenen?" Dimitri stak alleen zijn duim op. "Lucas, Rosa en ik gaan naar de kluis, Lucas plaatst het dynamiet en dan BOEM!" Rick legde extra veel nadruk op het laatste woord en grijnsde. "De kamer waar de kluis zich bevindt is geluiddicht, dus dat zou niet voor een probleem moeten zorgen. We gaan naar binnen, pakken het geld en gaan er zo snel mogelijk vandoor. Ik wil dat iedereen om half 9 weer op de parkeerplaats is, dan gaan we er samen vandoor. Is dit voor iedereen duidelijk?" Iedereen knikte. "Mooi. Ik houd er niet van om dingen 2 keer uit te leggen. Jullie kunnen gaan."

Naomi zag dat Lucas wegliep. Toen Rick zich ook omdraaide, zag ze dat Rosa naar hem toe liep. "Ik moet nog even wat met je bespreken, over zaterdag", zei ze zacht. Naomi had geen zin om te wachten en liep weg. Toen ze buiten op haar fiets wilde stappen, hoorde ze opeens een stem achter zich. "Naomi, wacht." Het was Dimitri. "Ik wilde nog iets tegen je zeggen." Ze keek hem verbaasd aan. "Ik weet niet precies hoe ik dit moet zeggen, wat het juiste woord is, dus eh, tja.." Hij leek erg nerveus en bloosde. Opeens begreep Naomi wat hij wilde gaan zeggen. "Zeg het dan niet met woorden", fluisterde ze zacht. Dimitri leek haar hint te begrijpen. Hij zette een paar stappen naar voren, waardoor hij dichter bij haar kwam te staan. Langzaam leunde hij naar voren, totdat zijn gezicht vlak voor haar was. Naomi bewoog ook naar voren. Ze was nu heel dicht bij hem. Ze voelde zich gespannen. Dimitri sloot zijn ogen en bracht zijn gezicht nog verder naar voren. Net op het moment dat ze elkaar zouden raken, kwam Rosa eraan lopen. "Hé Naomi, samen fietsen?" Geschrokken deinsden Naomi en Dimitri naar achteren. Naomi keek geïrriteerd naar Rosa. Ze had er een talent voor om momenten te verpesten. Ze bracht haar aandacht weer naar Dimitri. "Mijn antwoord is 'ja'." Naomi keek hem aan en glimlachte. Hij knikte en leek te lachen. "Mooi." Toen liep hij weg. Rosa pakte haar fiets en kwam dichterbij. "Waar ging dat over?" Ze trok een wenkbrauw op. "Daar kom je nog wel achter." Naomi grijnsde en fietste weg, met Rosa naast haar.

Tijdens het fietsen vertelde Rosa over wat ze met Rick had besproken. Iets over de afspraak met Jean-Marc, en dat ze dat niet moest afzeggen, want dat was verdacht. Dat ze niks aan hem mocht laten merken. Naomi luisterde niet echt. Haar gedachten waren nog steeds bij Dimitri. Ze wist dat ze het verhaal moest veranderen als ze het aan de anderen vertelde. Die mochten niks weten over de afspraak van 4 uur, over de beroving. Maar dat was nu niet belangrijk. Haar gedachten gingen terug naar Dimitri.