Een 2e Kans

Gert-Jan

"Gert, wordt wakker! Sta op!" Een harde, schelle stem. Dekens die weggetrokken werden. Gert-Jan deed geïrriteerd zijn ogen open. "Ik kom zo, ga weg", was het enige wat hij tegen zijn moeder te zeggen had. Ze zuchtte en liep weg. Een paar minuten later stond hij op. Hij kleedde zich aan en ging toen naar beneden om te ontbijten. Halverwege het eten besloot hij op de klok te kijken. "Shit!" Riep hij uit toen hij zag hoe laat het was; hij zou snel moeten zijn om op tijd te komen. Hij haastte zich weg, pakte zijn fiets en ging ervandoor, terwijl hij zijn broodje nog snel opat.

20 minuten later kwam hij op school aan. Hij keek op zijn horloge en zag dat het net 20 over 8 was geweest, bijna 5 voor half 9. Hij liep snel naar zijn kluisje en gooide zijn jas erin. Hij pakte zijn mini-rooster die hij altijd in zijn zak bewaarde en keek waar hij les had. Net toen hij naar het lokaal wilde gaan, kwam Annabel eraan. Alleen. Hij hield er niet van om alleen met haar te zijn, het was ongemakkelijk. Helemaal aangezien hij af en toe spijt had van zijn keuze. Ze was aardig en had wel humor, en die blouse stond haar zeker niet slecht. Toen ze tegenover hem tot stilstand kwam, herstelde hij zich. Die gedachten waren niet goed. Hij keek haar aan. "Wat doe jij hier in je eentje?" Zei hij met een vragende blik. "Ik was mijn sleutels vergeten, Viola en Naomi waren al vooruit gegaan. Weet je waar we les hebben?" Gert-Jan knikte. "Lokaal 24." "Oké, laten we gaan", zei Annabel en ze draaide zich om en liep weg. Gert-Jan volgde haar.

Eindelijk was het grote pauze. Alleen nog gym en dan zouden ze vrij zijn. Gert-Jan liep naar zijn kluisje en pakte zijn gymspullen. Hij liep met Annabel, Camille, Rosa en Naomi naar buiten. "Waar is Viola?" Vroeg hij opeens, toen hij zich realiseerde dat ze er niet was. "Die is volgens mij nog even bij Jesse", antwoordde Camille. Rosa zuchtte. "Die 2 zijn echt een irritant stel, veel te zoetsappig!" Naomi grinnikte; een typische opmerking voor Rosa. Toen ze buiten waren, pakten ze hun fietsen en gingen staan wachten op Viola. Na 5 minuten kwam ze eraan. Ze pakte snel haar fiets en ging naast Annabel staan; ze fietsten altijd samen. Ze wilden net vertrekken toen Dimitri aan kwam lopen. "Kan ik met jullie mee fietsen? Ik weet de weg niet", vroeg hij. "Prima", antwoordde Gert-Jan. Ze vertrokken. Viola en Annabel voorop, daarachter Camille, Rosa en Naomi en tenslotte Dimitri en hij.

Onderweg waren Naomi en hij van plek gewisseld. Gert-Jan had geen zin om Dimitri's verhaal over computers aan te horen, maar Naomi leek geïnteresseerd. Ze hadden verschillende dingen gemeen en Gert-Jan pestte Dimitri ermee dat hij iets met Naomi zou moeten beginnen. Natuurlijk weigerde Dimitri, maar Gert-Jan zag wel dat Dimitri een beetje rood werd toen hij het voorstelde.

Gert-Jan vestigde zijn aandacht weer op het fietsen. Hij begon harder te trappen, waardoor hij naast Annabel en Viola kwam te fietsen. Ze hadden het over wie van de 2 vreemder was. Moeilijke vraag, dacht hij bij zichzelf. Ze waren allebei niet bepaald normaal. Wie het leukst was, was een makkelijkere vraag. Dat was Annabel, overduidelijk. Voor hem tenminste. Opeens realiseerde hij zich dat hij weer op zo'n manier over Annabel dacht. Vond hij haar dan toch leuk? Wéér? Of was het nog steeds? Hij was verward, en niet wetend wat te denken focuste hij zich weer op het gesprek tussen Annabel en Viola.

Tijdens gym gingen ze speerwerpen. Iets wat Gert-Jan leuk vond, omdat hij er best goed in was. Gert-Jan pakte zijn speer vast, ging gereed staan, nam een korte aanloop en gooide toen zijn speer met kracht weg. Hij kwam een stuk verder in de grond terecht. Tevreden begon hij erheen te lopen. Hij keek ondertussen opzij, om de te zien hoe het de anderen af ging. Sommige leerlingen waren best goed, anderen gemiddeld en sommigen waren gewoon bagger. Camille, Viola en Naomi deden het opzich wel goed. Annabel gooide verbazingwekkend ver voor iemand van haar grootte. Eenmaal bij zijn speer aangekomen, pakte hij die vast en liep weer terug. Ongeveer halverwege bleef hij stil staan. Een paar meter verderop stond Rosa aan haar speer te wrikken, het ding zat behoorlijk stevig in de grond. Hij zag dat Jean-Marc aan kwam lopen en met 1 stevige ruk de speer uit de grond trok. Hij gaf hem aan Rosa. Gert-Jan bleef geïnteresseerd kijken. Bloosde Rosa nou? Ze bedankte hem. Er leek verder niks te gebeuren en Gert-Jan liep weer door. Rosa draaide zich ook om, maar opeens begon Jean-Marc weer te praten. Gert-Jan vertraagde en luisterde aandachtig. Wat Jean-Marc aan Rosa vroeg verbaasde hem:
"Heb je misschien zin om deze week iets te doen?"