MY VAMPIRE BOYFRIEND(ON EDITING)

BLOOD#34

***Lee's pov

Napasinghap ako ng hangin at handa na sanang magsalita ng biglang tumunog ang cellphone ko sa bulsa ng pantalon ko.

(Break even by The Script)

**Calling Clariz...

Kumunot naman ang nook o ng Makita ko sino ang tumatawag. Napatingin ako sa ky Leona na kasanayang nakatingin din sakin.

"Excuse me..."sabi ko at tumayo ako at lumayo ng kaunti saka sinagot ang tawag.

"Oh? Napatawag ka?"ako.

"Nasa hospital kami ngayon ni Ashlee."Clariz.

"What?! Bakit naman?"Ako.

"Maybe you should go there and she's the one will tell you everything."Clariz.

Sabi niya at binaba na niya ang tawag. Tell everything? Tell what? Meron ba akong dapat malaman? Marami ba akong walang alam? Ako lang ba talaga? O ako lang talaga? Ang gulo ng buhay ko no? tssk...

Bumalik ako sa ky Leona at napatayo siya.

"You look so... worried?"alalang sabi niya sakin.

Difinitelly Yes..

"N-no. of course not. Why would i?"sabi ko sakanya.

Bakit naman ako magsasabi sakanya ng totoo? Para anu pa? para saktan ulit siya? Huwag na. Fine. Tanga na kung tanga.

"Liar."iyun lang nasabi niya sakin at unti unti siyang tumalikod.

Sa pagtalikod niya sakin ay nakaramdam ako ng sakit. Parang dinudurog unti unti ang puso ko sa sinabi niya.Parang sibat na ambilis tumama sakin at parang virus na ambilis kumalat. Hindi ko halus maisip ang sinabi niya dahil automatikong nagging blanko ang isipan ko sa nakita ko sa mga mata niya.

Alam ko na kung bakit nagkakaganito ako kasi... sa pagtalikod niya, sabay nun ang pagpatak ng luha niya.

At hindi ko manlang siya magawang habulin... napakasakit isipin na ang taong mahal na mahal ko noon ay unti unting naglalaho na sa puso ko.

***Leona's pov

Pagkasabi ko sakanya ay agad akong tumalikod at naglakad palayo sa taong nakasakit sakin. Kahit kalian hindi manlang siya nagbago. Parang wala lang kaming pinagdaang dalawa. Ganun na ba siya kamanhid? Na hindi manlang niya naramdaman ang nararamdaman ko?

Hindi ko lubos maisip na ganun na kalaki ang ipinagbago niya simula ng iwan niya ako. At ang mas masakit pa ay may iba na siyang mahal. Ang sakit naman eh.. pero heto parin ako patuloy na umaasa na sana magbago pa ang ikot ng mga mundo naming... sana nga ganun lang kadali iyun. Peru hindi...

Hindi ko na kinaya pa ang paglalakad kaya umupo muna ako sa isang bench. Sa likod ng mall. Mabuti nalang walang gaanung tao ditto kaya walang may makakakita sakin ditto na umiiyak...

"AAAAAHHH!!"sigaw ko sabay hampas sa mga damu na kaharap ko.

Bakit?

Bakit mo ako ginaganito Lee? Mahal naman kita pero bakit ganyan ka? Hindi na ba ako mahalaga sayu? Hindi na ba ako ang babaing mahal mo? Hindi na ba? Wala na ba talaga Lee?

Itatapun mo nalang lahat lahat? Lahat ng pinagsamahan natin noon?

Napahilamus ko nalang ang dalawang palad ko sa mukha ko. Hindi ko na alam kung anu pa baa ng gagawin ko para lang maging maayus ang lahat. Lecheng luha naman oh! Patak ng patak. Sinusunod ko naman ng pahid peru patak ng patak parin.

At kung minamalas ka nga naman bigla pang umulan. Siguro nakaramdam siya kaya ayan, dinamayan niya ako.