Το Χρονικό Ενός Γητευτή: Το Πετράδι Των Δύο Ηπείρων [Slow Updates]

Προετοιμασία Για Το Μέλλον.

Προχωρούσε. Κι άλλο. Πιο βαθιά...στο άπειρο του σκοταδιού. Δεν έβλεπε που πήγαινε, όμως καταλάβαινε... ήξερε οτι έπρεπε να σταματήσει. Έπρεπε να γυρίσει πίσω... Κάτι τον τράβαγε παρα την θελησή του. Ξαφνικά άρχισε να επιταχύνει. Νόμιζε οτι άκουγε ψίθυρους γύρω του... Ο Αέρας τον χτύπαγε στο πρόσωπο με δύναμη.

Σταμάτα...

Γύρνα πίσω...

Άσχημη μοίρα σε περιμένει...

ΆΛΛΑΞΕ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΝΕΑΡΕ ΓΗΤΕΥΤΉ! βροντοφώναξε μια δυνατή αντρική φωνή.

Ένα μεγάλο κόκκινο φως έλαμψε τότε. Και δύο κόκκινα μάτια απ'το πουθενά εμφανίστηκαν και τον κοίταξαν.

-ΣΕ ΡΩΤΑΩ ΛΟΙΠΟΝ ΑΝΟΗΤΕ ΓΗΤΕΥΤΗ, ΘΑ ΕΠΙΜΕΙΝΕΙΣ ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΜΟΙΡΑ ΠΟΥ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ? ΘΑ ΔΕΧΤΕΙΣ ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΗΝ ΕΛΕΓΞΕΙΣ? ΘΑ ΔΕΧΤΕΙΣ ΕΝΑ ΨΕΥΤΙΚΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ?

Τα μάτια αυτά τότε τον κοίταξαν κατευθείαν στα δικά του. Στην ψυχή του...

ΣΚΈΨΟΥ ΤΙ ΠΑΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ...

*********

Ο Τζόν τις περισσότερες φορές τα πρωινά ξύπναγε συνήθως με ένα ξυπνητήρι...ή η μητέρα του τον ξύπναγε. Ποτέ άλλοτε όμως δεν είχε ξυπνήσει απο ένα σπαραχτικό ουρλιαχτό, που να άνηκε κιόλας στον κολλητό του.

-Ντέσμοντ! τον ταρακούνησε έντονα. Εκείνος ούρλιαξε πιο δυνατά...

-ΝΤΈΣΜΟΝΤ ΞΎΠΝΑ! του φώναξε έπειτα.

Ο φίλος του πετάχτηκε, ιδρωμένος στο πρόσωπο και τρέμοντας στο σώμα. Η ανάσα του πήγαινε υπερβολικά γρήγορα και τα μάτια του είχαν γουρλώσει.

Καθαρός τρόμος...

-Έλα έλα, χαλάρωσε, ηρέμησε ρε βλαμμένε και με τρόμαξες είπε ο Τζόν στην συνέχεια πιανοντάς τον απο τους ώμους. Ηρέμησε, είπε καθησυχαστικά. Ένας εφιάλτης ήταν, πέρασε.

Ο Ντέσμοντ χαλάρωσε κάπως και ξαναξάπλωσε ανάσκελα.

-Σε πόσους εφιάλτες στην ζωή σου έχεις πονέσει Τζόν? Αφόρητα κιολας...

-Πόναγες? Σε εφιάλτη? Πώς γίνεται αυτό? Τώρα πραγματικά τον ανησύχησε ο φίλος του. Η φράντζα του έπεσε μπροστά απο τα μάτια του.

-Πού θες να ξέρω ρε Τζόν? απάντησε ο Ντέσμοντ τρίβοντας τα μάτια του. Αλήθεια τι ώρα είναι?

Ο Τζόν κοίταξε ένα ρολόι που ήταν στον απέναντι τοίχο.

-Εννιά. Άντε, έλα να σηκωθούμε. Α ο Έλγουιν μας έχει αφήσει ένα γράμμα στο κομοδίνο δίπλα σου. Διάβασε το. Εγώ ξέρω τι λέει. Λέγοντας αυτά πήγε να ντυθεί. Ο Ντέσμοντ τέντωσε το σώμα του και έπιασε το γράμμα απο το κομοδίνο. Με γρήγορες κινήσεις το άνοιξε: