Το Χρονικό Ενός Γητευτή: Το Πετράδι Των Δύο Ηπείρων [Slow Updates]

Η Μοιραία Αποστολή...

Θα γινόταν σε λίγο...και τίποτα δεν θα το σταμάταγε.Δύο θρύλοι θα αποδείξουν την γενναιότητά τους και θα αφήσουν πίσω τους ότι πολυτιμότερο έχουν.Και το τέλος θα έρθει, αδίστακτο σαν ένα δολοφόνο...μάζι του όμως θα φέρει και την αρχή.

-Είσαι έτοιμος; ρώτησε ο άντρας με τα μαχαίρια θηκαρωμένα σε πολλά μέρη της κατάμαυρης στολής του.

-Ναι απάντησε και ο άλλος με το μπλέ τόξο του και τη φάρετρα γεμάτη με βέλη περασμένα στον ώμο του.Το κίτρινο του μάτι γυάλισε επικίνδυνα. Που στο διάολο είναι η Μίρα, Ζάρτανερ; ρώτησε έπειτα νευριασμένος...αυτό που θα έκαναν δεν μπορούσε να περιμένει άλλο. Ο Άρχοντάς τους έπρεπε να υποδουλώσει τον κόσμο.

-Πο, σκάσε πια Σούλμιρ...έρχομαι. ακούστηκε μια χαχανιστή φωνή απ'τη πύλη του κάστρου όπου και βρίσκονταν.Να διασκεδάσουμε πάμε, άραξε... Η Μίρα τους πλησίαζε με τα μαύρα μπουκλωτά μαλλιά της να ανεμίζουν πίσω της. Το κασκόλ της στο χρώμα του αίματος και η φούστα της σε μια απαλή απόχρωση του μώβ. Τα αγαπημένα της χρώματα. Στα χείλη της είχε σχηματιστεί ενα σατανικό χαμόγελο και το ρόζ βλέμμα της είχε μια μάλλον δαιμονική λάμψη. Πόσο χαιρόταν με αυτό που πήγαινε να κάνει...και βέβαια δεν είχε σκοπό να συγκρατήσει το μίσος της. Εξάλλου όσους όσες ψυχές είχε πάρει, όσο αίμα είχε δεί...όλα τα έκανε για τον Άρχοντά της. Μόνο.

Τώρα στέκονταν και οι 3 μπροστά απο μια πύλη...έτοιμοι να περάσουν στον άλλο κόσμο. Έτοιμοι να μάθουν ένα μυστικό, έτοιμοι να σκοτώσουν και να ακούσουν κραυγές...ικέσιας, τρόμου, δεν είχε σημασία. Γιατί αυτές ακριβώς οι κραυγές που περίμεναν να ακούσουν, αυτές ήταν που τους ευχαριστούσαν. Που τους πρόσφεραν καθαρή και απόλυτη ηδονή...

Σημείωμα του Συγγραφέα: Γειά σας παίδες!!! Αυτό είναι το πρώτο βιβλίο που ξεκίνησα να γράφω και έλεγα να δημοσιέυσω το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου μου... Γι'αυτό λοιπόν θα ήθελα αν μπορείτε να μου πείτε τη γνώμη σας στα σχόλια και να μου πείτε αν αξίζει να συνεχίσω να γράφω, τι χρειάζεται (γιατι πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης) βελτίωση κτλ. Σας ευχαριστώ πολύ που διαβάσατε το κεφάλαιο αυτό και ανυπομονώ να ακούσω τις γνώμες σας!! :-D