Five Years had passed and too many things changes. Alden Richards came back on top and now is a well known International actor/model. Naging mahirap ang pagbalik nya sa mundo nang showbiz after his hiatus but with the help of his very trustworthy ma...
Halata mo ang pagkamiss ko sa pilipinas. Dahil simula pa lang na i announce na malapit na kami maglanding ay kanina pa ako nakadungaw sa labas. Ginabi na din kami.
"Mam?" tanong nang isang stewardes. "Yes?" baling ko dito. "We'll gonna land soon so please let's fasten your seatbelt." paliwanag nito. Kaya ako naman ay dali daling bumalik sa upuan ko at ito na ang nagfasten nang seatbelt ko. Also sinama ko na din pala ang secretary ko. I still need to keep updated on the company.
Kahit gabi na mainit pa din ang simoy nang hangin dito sa pilipinas. Walang nagbago.
"Your cars' ready mam." sabi ni Chris.
Tamang tama na pagbaba ko nang private plane ay may nakaparada na sa harap.
Chris open the door for me and sya ang sumakay sa passenger seat.
"Where to mam?" tanong nito.
Nakatingin lang ako sa labas. Same old city lights.
"Sa bahay nila Nanay." sabi ko dito.
Kung nalilito kayo bakit may mommy at may nanay. Well si mommy ay ang asawa ni daddy john. She insisted that I call her that ever since Nanay Samara went back to the Philippines with my brothers.
Nanay Samara is obviously si Nanay. Hindi daw kasi sila sanay sa ibang bansa kaya after a year bumalik din sila. Pinagaral din ni dad sila Pao at Jim na ngayon ay mga first year highschool na sa isang private school dito din sa manila.
Also, I regain my memory. Not i. a good way. Why? because a pot fell in my head nungnaglalakad lakad ako kasama ang therapist ko. Hindi din nakita kung sino ang kriminal. Or meron ba talaga. But thanks to I regain them. Then I fix myself. Pinagaral nila ako at tinuruan nang pasikot sikot sa business ni daddy john. Which consist of hotels and resto. His still working but he let me be the OIC. Obviously naging close na din kami after all those years na lumaki ako na wala sya. Hindi naman ako nagalit sa kanya eh. Tampo maybe but too much galit? No way.
After almost an hour naka dating din kami sa subdivision na kung saan nakatayo ang bahay na pinagawa ni dad para kila nanay.
It's a two storey house. May pagka modern na ito. Una ay tinatanggihan nila nanay ito pero wala naman na silang matitirhan dito also dad oblige this for them.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
I also like the design and the village. Mas safe dila nanay.
Pagkapark pa lang nang sasakyan ay kinakabahan na ako I mean matagal ko nang hindi nakikita sila Nanay. Pa skype skype lang kami.
Ding... Dong...
After a few minutes narinig kong may nagtatalo dahil napagalitan daw ni nanay at nagtuturuan kung sino daw ba dapat nagbukas nang pinto.
"Ate?!" gulat na sabi nang mga ito. May pumiyok pa. "Hi!" sabi ko dito at inopen ko pa ang mga braso ko para yakapin sila.
Tumakbo agad sila at niyakap na din ako. Ang tatangkad na nila. Nahiya na ang height ko.
"Kamust? Si nanay?" sabi ko nang lumayo ang mga ito sa akin. "Nasa kusina nagluluto nng dinner. Late na din kasi kami nagsiuwi. Galing kaming probinsya." sabi nila. Naglakad kaming mgakabila ko silang dalawa at pumasok na sa bahay. Nakita ko namang nakasunod lang sa akin si Chris.
Pagpasok ko ay ramdam ko ang pagiging homey nang bahay. Ah I miss this.
"Nay!!!" sigaw nung dalawa. Papasok kung saan ata ang kusina.
Hinarap ko muna si Chris.
"Feel at home Chris. Also get the files at the car and put it on the table at the living room." utos ko dito. Sumunod agad ito at lumabas na.
Naglakad na ako papunta sa kusina at naririnig kong kinukulit nila si Nanay.
"Nay! Tara na doon. Mamaya na yan." sabi ni Pao. "Ano ba kayo! Masusunog itong niluluto ko sa inyo eh!" sita ni Nanay. Kaya imbes na siya pa lumapit ako na ang lumapit dito at niyakap ko ito mula sa likod.
"Ano... Hala! Dahlia!" nagulat ako dahil nahulaan agad ni Nanay na ako iyon. "Nay naman! Papahulaan ko pa kung sino ako eh!" maktol ko dito. Tumawa lang ito at hinarap ako para yakapin. Kahit naluluha ay nakangiti ito.
"Namiss kita. " sabi ko dito. Hinawakan nito ang mukha ko at kiniss ako sa noo. "Ako din Dahlia. Ako din."
Kaming dalawa na lang ni nanay ang nandito sa baba at pinapakain nya ako nang yema na gawa nito. Ang paborito ko. Nauna nang umakyat sila Pao at Jim at si Chris naman ay nagpapahinga na sa isang guest room.
"Ang ganda mo na nak." sabi ni nanay. Natawa naman ako sa sinabi nito.
"Ede nay pangit pala ako dati?" biro ko dito. "Hinde, ang ibig kong sabihin mas gumada ka ngayon. Mas maputi kana at nag mature ka na din doon sa ibang bansa. " sabi ni nanay habang hinihimas nya ang buhok ko. "Kaw talaga Nay. " sabi ko at tinuloy na ang pagkain.
Mukhang may sasabihin pa dapat si Nanay pero mukhang nagaalangan pa ito sa akin.
Ibinaba ko muna ang kutsara ko at hinarap ito.
"Nay... Ano yung sasabihin mo?" ngumiti lang ako dito. "Well... Nang mga nakaraang taon. Bu... Bumibisita sya sa amin dito." nawala ang ngiti ko at naalala nanaman kung bakit nga pala ako bumalik dito sa Pilipinas.
"Ka... Kamusta na sya Nay?" tanong ko. Pilit naman itong ngumiti. "Mabuti sya. Hindi ko alam kung kanino nya nalaman ang paguwi namin. Pero ang una nyang tinanong ay kung kamusta ka na? Ansabi ko mabuti ka naman at patuloy lang din ang therapies no doon. Pero ang huli kong sabi sa kanya ay wala ka pa ding maalala." napangiti ako nang mapait. "Tapos noon. Nagpaalam na din sya. Alam kong nasasaktan sya noon nak. Ayaw lang nya ipahalata sa amin." hindi ko na napigilang maluha. Kasalanan ko ito.
"K... Kelan pa sya huling bumisita nay?" tanong ko at nagbabaka sakali na matyempohan ko sya.
"Ayun lang nak. Mga tatlong taon na syang hindi pumupunta dito. Huli kong balita ay nag audition sya sa ibang bansa at nakuha sya dahil iyon ang lamang nang mga dyaryo noon. Sa TV ko na lang sya nakikita. Pero bago sya nawala ay pumunta sya dito at nagpaalam. Anlaki nang binago nang ugali nya bago sya umalis. Parang hindi na sya yung alden na nakilala natin. " sabi ni nanay.
Ako ang nagpahirap sa kanya. Pero kailangan, kung hindi ko ba iyon ginawa asan sya. Baka nasa tabi ko pa din. Masaya nga ako eh sya ba masaya sa akin?
"Nga pala." habol ni nanay at tumayo at lumapit sa tukador. Nakita kong may kinuha itong isang pulang envelope at bumalik sa kinuupuan nya.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Binigay nya ito bago tuluyan umalis. Ipaalam ko daw sayo pagnakabalik ka na sa Pilipinas. Para sayo." sabi ni Nanay at tumayo para bumalik sa kusina at magligpit.
Tinititigan ko lang ang envelope, nang tinalikod ko ito. Hindi ko nanaman napigilan maiyak.
