Getting Back Mr. Richards (#Wattys2016)

Chapter 13

THIRD PERSON'S POV

Everyone can't believe that the acting CEO of Lium Fashion is the most wanted fashion designer Ms. DM. Everyone have different reactions and opinions. Her past models support her by saying that she's professional and her works are really great. But at the same time other's doubting kung sya ba talaga ang gumagawa ng kanyang mga designs dahil nga sa bata pa ito. Pero lahat ay hindi pa sigurado dahil kahit 2 linggo na ang nakakalipas. Wala pa ding inilalabas na statement si Dahlia. Pero ang kompanya nila ay naglabas na.

"She's new to this field when she started to work with us last five year ago and as she wishes her privacy will be the highest priority. Her works showcases her talent thus showcases Lium's unique fashion line compared to others. About the incident, we are still looking on that matter and what actually happened. But don't ever doubt our designers for they put their utmost effort in making designs. Giving their all talents to each piece to satisfy each and everyone of our customers. Thank you."

Pagkatapos noon ay hinihingi pa rin nang mga media ang panig ni Dahlia.

On the other hand hindi mapakali na nasa loob lang sya nang bahay. Napapanood nito ang mga news at pinapatay nya lang din iyon kasi puro sya lang din ang headline sa mga news at magazines. She really can't handle the people. Yes as Dahlia at acting CEO. sge can face them but someone as famous worlwide. She can't handle the pressure na dala na din nang kasikatan.

Even her dad advice her to lie low for a month or so pero hanggat nandidito sya sa syudad she's not safe from the blinding lights of the camera.

Nagbibigay din nang pahayag yung Elize Turner na iyon na ngayon ay instant famous dahil kabi kabilang ang nagiinterview kung ano nangyayari dito pero tuwang tuwa naman ang bruha dahil agaw atensyon sya. Psh.

Pati ang tatay nito ay hindi sya pinapayagang umalis nang bahay kaya dalawang linggo na sya sa bahay nila Nanay Samara na hindi man lang nakakalanghap nang sariwang hangin.

DAHLIA'S POV

"Hanggang kailan ba ako magmumukmok sa bahay na ito?" sabi ko habang inuumpog ang ulo ko sa pader dito sa kwarto ko.

Inis na inis ako doon sa Turner na iyon! Pag iyon nakita ko! Pipilipitin ko ang leeg talaga noon nang malaman nya kung sino kinakalaban nya.

Tok... Tok... Tok..

"Nak?" napatingin sya sa pinto. Ang nanay nya. Araw araw kasi ay tinitignan ako ni Nanay kung buhay pa ako. Chos. Tinitignan nya kung okay lang ba ako.

Pinagbuksan ko na ito nang pinto at mukhang masaya ito ngayon.

"Nay bakit po?" tanong ko.
"Nak! Baba ka muna sandali at may mga bisita ka sa baba. Para naman makakita ka nang ibang tao hindi lang ang pagumpog mo sa ulo mo sa pader araw araw. " sabi ni Nanay. Minsan kasi naaabutan nya akong inuuntog ang ulo ko dahil sa lalim na din nang iniisip ko sa araw araw.

"Eh sino daw po ba yung mga nasa baba?" sabi ko. Pinatay ko na yung aircon at isinara ko na ang pinto at inakay si Nanay pababa.
"Ay nako matutuwa ka kung sino ang mga nasa baba. Pati nga din ako natuwa eh!" mukhang masaya si Nanay. Sino naman kaya iyon...

Literal akong napanganga nang makita ko yung tatlo sa salas namin. Yung dalawa ay magkaakbay habang yung isa naman ay prenteng nakaupo at iniikot ang paningin sa kabuuan nang bahay.

"What's happening in here?" napatingin sila sa kanya. Nakita nyang kinurot ni Chris si Henry kaya napaalis ang nakaakbay nito kay Chris. Habang si Alden naman ay tumayo lang habang nakapamulsa pa ang mga kamay.

"What are you all doing in here? Why the sudden visit everyone?" umalis sandali ang Nanay Samara nya para kumuha nang meryenda. Imbes na umupo sya sa tabing bakante na bandang kay Alden. Ay umupo na lang sya sa arm rest sa gilid ni Chris.

"We just want to know if your okay? I haven't seen you in weeks and your step mom keeps bossing every one in the company." saad ni Chris. Ang Mommy Georgia nya ang pumalit muna sa kanya at ito muna ang hahawak pansamantala sa Lium Fashion.
"I'm fine. Just bare with her for awhile. I know dad is also in there to help. " sabi ko dito.
"What else can I do? At the same time. I t seems that this two keeps pestering me. " napatingin naman sya sa dalawa.
Una nyang tinitigan si Henry at itinuro agad nito si Chris na ibig sabihin ay ito ang ipinupunta nya. Tinignan nya din si Alden pero wala naman itong sinasabi.

"Nagaalala lang din naman kami sayo Dahlia. This might take a toll on you and someone's really worried you know." makahulugang tingin nito kay Alden na ngayon ay masama ang tingin kay Henry.

"I... I mean ako... Ako ay nagaalala sayo you know friends na din naman tayo." sabi nito at nagtago pa sa likod ni Chris.

Napailing na lang sya at umayos nang upo.

"I'm really fine... Just bored. Wala akong magawa dito at wala din naman akong magawa para malutas yung problema ko about this issue." napahawak ulit sya sa ulo nya dahil nararamdaman nyang bumabalik ang sakit nito.

Napatingin lang din sa kanya si Chris na kahit hindi masyado syang naiintindihan ay mukhang gets naman sya nito.

Ilang beses lang din silang natahimik pero dumating din ang Nanay nya na may daladalang mga cakes at juices.

Tatayo na sana sya para tulungan ang ina pero nauna nang tumayo si Alden at ito na ang kusang nagbuhat nang tray.

"Hay... salamat Alden iho. Napakabait mo pa rin talaga." sabi ni Nanay at ngumit lang dito si Alden. Mukhang eto ang nagpasaya kay Nanay ah. Ibinaba lang nito ang mga cakes at juice at umalis din dahil may sasampay pa daw ito.

Kinakain na nila ang mga cakes nang may ibabang mga tickets si Alden sa mesa. Kaya ang lahat ay napatingin sa kanya.

"Ano yan pre?" sabi ni Henry at inabot yung apat na tickets.

"Uy! It's a trip to Boracay! Two way ticket for a week?! Wow pre yaman mo talaga! Para kanino ba yan?" tanong ni Henry.
"This is for the four of us. " diretso lang sabi nito habang ako naman ay inuubo na. Inabutan nan ako ni Chris nang juice.
"What?! Para san naman yan? Maraming problema dito kaya hindi ako pedeng umalis." pinal na sabi ko.
"Well wala kang magagawa. Utos yan ni Tito John." sabi nito at ibinaba na ang tasa at tumayo na.
"Kaya pala pinagimpake mo kami ni Chris nang mga damit para sa isang linggo. Di mo naman sinabi na magboboracay tayo. Wala tuloy akong dalang swimwear." nagkatinginan pa kami ni Chris sa haba nang reklamo nito. Dinaig pa kaming babae.
"Then will just buy there." sabi nito at ibinalik ang tingin sa akin.

"Magimpake ka na." sabi nito. Agad -agad?
"Balit kelan ba alis natin?" kahit ayaw ko sumama may magagaw apa ba ako. Sayang yung tickets no.

"Ngayon na. Kaya kung ako sayo magbihis ka na at magimpake or else pwede naman wag ka na lang magdamit sa Boracay." sabi nito at tuluyan nang lumabas. Bigla naman akong namula sa sinabi nito.

MANYAK!