İnsan bilmeden hatalar yapıyor bazen.
Kıskansada, sevsede, vazgeçsede, terkedilsede hep hata yapıyor.
Onu tamamlıyım derken, kendisi yarım kalıyor.
Onun olmak isterken, kendisi eksiliyor, ömründen ömür gidiyor.
Çok seviyor. Gözü hiçkimseyi görmeyecek kadar.
Sadece terkedildiğinde yarım hissediyor kendini.
Aşık olmuş bir kere. O mutlu olsun diye kendisi üzülüyor.
Bende çok sevdim, onca mesafeye rağmen sevdim.
Kokusunu bilmesemde, kendi kokumu onun kokusu bildim.
Hep kendimi onunmuş gibi hissettim.
Ama ne oldu, yine üzülen ben oldum.
Sevmeme rağmen terkedilen ben oldum.
Oysa bir kere gülüşünü görsem, buz tutan kalbim eriyecekti.
Sevdim ve hergün sevdiğim için öldüm.
O görmesede, sesimi duymasada, bağırıyorum işte.
Ben onu çok sevdim..
