Yaşımız yirmi olunca evlenicektik
Beraber bebek büyütücektik
Ömrümüzün sonuna kadar sevecektik
Sen varken bu hayallerim vardı
Eve geç gelince hesap sorucaktım
Bağırıp çağırıcaktım
Kapıyı çarpıp çıkacaktım
Sen benimken bu hayallerim vardı
Doğduğumuz gün ölüm günümüz oldu
Çiçeklerimiz açmadan soldu
Önümüz up uzun bir yoldu
Üç günlük dünyada mutlu olmak için hayallerim vardı
Şimdi eskimiş bir palto üzerimde
Saçlarım darma dağın
Gözlerimde fer kalmadı
Mutluluğu bulmaya gidiyorum
Onda hayallerim kaldı
