Dedicated for you Ikurachan16! :DD I'm happy kasi you commented sa isang chapter nitong story na to. Err.. Story nga ba to? Haha! Basta, thank you. And hey, did it work? Nasabi mo na sa kanya? If no, don't be disappointed. Maraming isda sa dagat. Lol! Haha. :) Lablab.
#16 I Exist.
Oha! Hahahaha. may special update na naman ang lola niyo! Haha. Pagbigyan niyo na ko. Eto lang naman magagawa ko para magpasalamat sa inyong mga nagsayang ng oras av nagsasayang ng oras na bumasa nito. Haha. Sabi ko nga, feeling nostalgia ko. Kasi naman isang trip ko lang to then di ko akalain na may mga magbabasa. Oh well, enough with the drama. Let's start this!
I exist.. Of course I do. Buhay ako at humihinga. Pero what I really mean is yung may nakakapansin sakin. Yung tipong napansin nila na "Uy, blooming ka ngayon." O diba. Sino bang hindi matutuwa?
Yung friend ko nga eh. Wag na nating pangalanan. Itago na lang natin siya sa codename na "Makeso". Kinikilig kasi siya. Eh pano ba naman ganivo ang nangyari...
Naglalakad kami sa hallway or corridor o ano mang tawag dun nang biglang nakasalubong namin ang higher levels na nakaupo sa isang table doon. Ewan ko nga kung bakit may table dun. nagpa-huli ako sa paglalakad tapos nauna si Makeso. Maya-maya, narinig ko na lang na sabi nung crush niya "Hi, makeso."
Eh dahil sa natural na mahiyain siya, nag-hi lang siya at umalis na. Ako naman, sinundan ko lang siya. Syempre pagdating sa room super kilig siya napasabi pa siyang "I Exist."
Nakakakilig diba na malaman mong may nakakapansin pala sayo. Yung tipong hindi ka pala invisible. Nakakakilig na hindi mo aakalaing yung taong parang mahirap abutin, siya pa yung nakakapansin sayo.
Parang yung nangyari lang rin sakin. Haha! Kasi may pasend-off party kami for 4th year. kailangan naming gumawa ng card para sa kanila. Gumawa ako ng dalawang cards. Para sa girl idol ko then para sa boy idol ko. Yung para sa boy idol ko, ginawa ko siyang parang pascrapbook. Ang ginawa ko, naglagay ako ng kanta doon. Sikrevo na lang kung ano yung kanta.
Edi binigay ko na sa kanya. Nahiya pa nga ako eh. Alam mo naman shy girl. Haha!
Akala ko doon na matatapos ang lahat pero hindi! Haha. Una, nag-thankyou siya sakin ng personal. Nasa room ako nun ng 4th year tapos biglang sabi niya "Are you the one who gave me the letter?" I nodded. Ngumiti siya at sinabing "thank you."
Napasabi ako noon ng "Woah! I exist! I exist! Wiiieeee!" Pero syempre sa isip ko lang.
Akala ko hanggang doon na lang ulit yun. Pero hindi! Gumawa pa siya ng cover nung kanta at ni-post pa niya sa Soundcloud!(A website wherein you can post your cover of songs)
At eto ang description...
Awesome song!
Inintroduce sakin ng isang "superfriend"
thank you! :D
Wonder kung bakit superfriend? Haha! Kasi... nilagay ko sa ending nung letter ko...
Your superfriend :)
O diba! Sino bang hindi matutuwa? Sa totoo lang... Akala ko noonn invisible ako. Ang pumapansin lang kasi sakin eh yung mga classmates ko. Hindi ako noon pinapansin ng ibang levels. Pero ngayon, nagugulat ako kasi marami ng pumapansin sakin! Nakakatuwa.
Shine-share ko sainyo yung story ko kasi gusto kong malaman niyo na hindi naman kailangang maging popular ka para maging happy. Minsan, simpleng "hello" nga lang ng ibang tao sobra sobra na yung tuwa ko. Minsan kasi, kung sino pa yung popular sila pa yung merong malalaking problema.
Kaya ako, contented na ko sa kinalalagyan ko.
Okay na yung malaman kong... I exist. :)
*********
Baka masundan ulit ang mga special updates. Haha! Ewan ko nga kung bakit ko ba sinasabi sa inyo yung personal life ko. Ano ba to? Diary ko? Well, okay lang naman kahit wag niyo ng basahin. Haha! Dejokelang. Basahin niyo! Haha. Joke lang ulit. bahala na nga lang kayo.
Basta thank you thank you. Mwuah! :*
-Eccentricstar.
BINABASA MO ANG
Uy! Si Crush Oh! Ayieeee!
TeenfikceWag kayo magulo. Andiyan si crush! Ano? Maganda na ba ko?! Uy, nakatingin ba siya sakin?! Migash!! Sakin nga! Nagkasalubog kami ni crush sa hallway! Crush niya siguro ako! Lels. Yan ang lines nating mga hanggang tingin na lang. Ang saklap diba? Masa...
