Wings - Lack of love

Happening 1: Waking up

Urgh...

Ik wordt wakker door een vreselijke pijn aan de achterkant van mijn lichaam. Mijn herinneringen geven me aan dat het 'rug' heet, en dat de pijn 'branden' heet.

Waar ben ik? Wie ben ik? Ik heb het gevoel dat ik eerder heb geleefd, een leven waar ik taal en kennis uit haal, maar ik weet niet meer waar ik die kennis vandaan heb gehaald. Ik de kamer waar ik in lig, staat een spiegel. Mijn kennis zegt me dat ik veertien ben, en dat de vleugeltjes op mijn rug daar niet helemaal horen. Als ik mijn armen uitstrek kan ik precies de puntjes van de vleugels aanraken. Ik wrijf over de witte veren. Ik probeer te vliegen, maar behalve de vleugels een beetje heen en weer bewegen, kan ik er niks mee. De vleugels zijn de reden van het brandende gevoel, alsof ik ze net uit mijn rug gegroeid zijn ofzo. Ik bekijk mezelf voor de rest in de spiegel. Wat sproetjes op mijn neus, platinablond haar met een lichte slag erin, dat komt tot mijn mijn oksels. Een hele smalle taille, en lange, dunne benen. Een wipneusje en bruine ogen. Ik heb een donkerroze bh met veel zwart kant aan. Daaroverheen draag ik een  zwart naveltopje met een kippengaas patroon. Verder heb ik zwarte skinny jeans in, met grote rafelige gaten. Ik draag high heels, zwarte met studs, maar zodra ik erop probeer te lopen zwik ik om. Ik doe ze zo snel mogelijk uit. Met de hakken in mijn hand zoek ik een plek waar ik ze neer kan zetten, en bekijk meteen de rest van de kamer.

De kamer is gemaakt van houten planken, en ziet er krakkemikkig uit. Er staat een boekenkast met deuren, die drie wanden bedekt, en een een houten stoel, die door iemand met bloemetjesstof bedekt is. Ik heb het gevoel dat er iets ontbreekt in de kamer. Maar wat? Ik loop naar de kast links van me om mijn schoenen erin te doen. Zodra ik de deur opendoe, zie ik heel veel planken, gevuld met dozen. Ik loop naar de volgende wand. Precies hetzelfde. En op de laaste wand ook. Maar op de laatste plank ligt een grote rugzak, met veel vakjes erin. Ik haal de rugzak erin en doe de schoenen op de lege plek. Dan merk ik het. Op één doos ligt een perkament, dat er oud uitziet.

Beste Aigry,

Je bent nu de Aigry van Barmouth. Dat je deze brief leest betekent dat de Fanels me me gegrepen hebben. Zij zijn Aigry's met zwarte vleugels, die op Aigry's jagen. Niemand weet wat de Fanels met de Aigry's doen. Sommigen geloven dat ze gedood worden, anderen dat hun veren uitgetrokken worden, en weer anderen dat ze Fanels worden. Als je iemand ziet met zwarte vleugels, wees dan op je hoede. Zij kunnen jou alleen in spiegels zien. Mensen kunnen je helemaal niet zien. Je taak is om mensen voorspoed te brengen. Dat doe je door middel van je hulpgerei. Mijn hulpgerei waren snoephartjes, die in de dozen in de kast liggen. Jij mag iets anders uitkiezen. Als je niet elek vierentwintig uur iemand voorspoed brengt, ga je dood. Na acht uur verliezen je veren hun glans, na tien uur gaan je vleugels slap hangen, na twaalf uur vallen er veren uit. Slaap heb je niet nodig. Geliefd mag je niet worden, en iemand verliefd op niemand laten worden, is streng verboden. Succes met de Fanels, ze zullen je zoeken.

 Gretta

Ik staar naar brief. Ik laat mijn ogen nog een keer over de tekst gaan. Als ik over het woord 'mens' ga, komt er een beeld naar boven. Ik ben het, en ik zie er precies hetzelfde uit als nu, op de vleugels na dan. Dus een mens zonder vleugels is een mens, en met vleugels is een Aigry. En met zwarte vleugels is een Fanel. Dat ik geen slaap nodig heb legt ook uit waarom er geen bed is

Ik leg de brief op de stoel en kijk in de doos waar de brief op lag. Er zit een rol papier in, een doosje met pennen, plakband, een schaar en lijm. Ik kijk in de doos ernaast. Daar zitten roze snoephartjes in met de tekst 'kus me' op. In de doos eronder zitten gele met dezelfde tekst. Ik heb al vrij snel door dat de plank de kleur aangeeft en alle dozen boven elkaar dezelfde tekst hebben. Ik denk terug aan de brief. Als ik binnen vierentwintig uur niet iemand voorspoed breng met deze hartjes, sterf ik. Ik besluit van elke doos één hartje te pakken en in de tas te doen. In de wand die niet bedekt is,zit een deur, met ernaast een spiegel. Ik stap naar buiten, mijn taak volbrengen.