Wings - Lack of love

Happening 15: Feeling like hell

WOEHOE! 1.2 K LEZERS!!!!! :D

*speechtime* Ik was al heel blij toen ik zo'n honderd lezers had, dus ik ben nu echt supermegablij :D woehoe! (ondanks mijn slechte updategedrag, als troost en als cadeautje dit hoofdstukje)Maar ik ben wel superblij! Ofc ook heel erg bedankt voor de votes (al 59 ondertussen YESSS) en comments (I <3 comments) AND IM SUPERHAPPY AFDJDUVSJEOCKDAF

tnx a loooot and i luf joe guys <3

-------------------------

Ookal zit ik al minstens een uur met Lucy in het donker te kletsen, onze ogen zijn niet gewend aan het donker. We kunnen elkaar niet zien. We weten dat we op de sofa zitten die we naar mijn nieuwe hol hebben getild aan onze stemmen, maar daar houdt het op.

'Kan je ziek worden als Aigry?' vraag ik haar.

'Niet echt. Onschuldige dingen zoals een zere keel van veel praten kunnen voorkomen, of hoofdpijn als je bent gevallen op de stoep of je hoofd ofzo. Maar je kan geen serieuze ziektes krijgen.'

'Hm. Ik heb nu wel een beetje last van mijn keel, namelijk.' we lachen.

Het is even stil.

'Ik vrees dat ik afscheid moet nemen. Mijn stad kan niet lang meer zonder mijn pijlen.' Ze lacht even. Ik glimlach met spijt in mijn stem. 'Natuurlijk. Ik heb je opgehouden. Zullen we een keer afspreken anders? Dat ik over een week naar jou toekom?'

'Dat zou geweldig zijn! En de week daarna ik naar jou! En daarna jij naar mij!'

'Yesh! Highfive!' Ik houd mijn hand op maar word in mijn gezicht geslagen. 'Oeps, sorry!' we lachen in het donker.

Het afscheid is kort. Ik begeleid haar tot de supermarkt, waarna ze zelf de weg weet.

'Doei. Tot maandag.'

'Tot maandag.' Ik zwaai naar haar, en dan rent ze weg. Ik blijf staan, haar nakijkend. Zelfs als ze al lang weg is blijf ik naar het punt kijken waar ze verdwenen is. Nu haar afleiding weg is, is de poort open naar verwoesting. Ik voel me schuldig. Ik voel me verdrietig. Ik voel me ongelukkig. Ik voel me slecht.

Jasper. Jasper.

Het bonkt door mijn hoofd. Alsof Lucy het slot was op een deur die toegang gaf tot gedachten over Jasper, en nu ze weg was, die gedachten de vrije loop hebben.

Ik merk pas na een paar minuten dat er iemand net zo stil staat als ik. Vanuit mij ooghoeken merk ik het.

Vanuit de winkel, op de snoepafdeling staat iemand net zo star naar buiten te staren als ik. Ik kan hem of haar niet goed zien, mijn enige hint is dat hij (aan zijn postuur te zien is het een hij) zo'n verschrikkelijk onstylish shirt aanheeft dat aangeeft dat hij in de winkel werkt.

Ik heb dit nauwelijks gedacht of de persoon verdwijnt uit mijn toch al troebele zicht. Regent het nou? Nee, ik huil. Ik voel hoe twee tranen langs mijn wangen naar beneden stromen. Geen geluid komt uit mijn mond en mijn schouders schokken niet. Hoe kan het dat ik verdrietig ben? Heb ik nog hormonen? Ja, natuurlijk, anders kan ik ook niet verliefd worden. En nu huilen. Want dat ik nu huil is compleet stom en onnuttig. Iets zegt me dat ik niet vaak huil, ook niet toen ik nog mens was. Nou fijn. Een ontmoeting met een jongen die zo gevaarlijk is dat hij me indirect kan vermoorden, maar waar ik wel smoor op ben verandert me. Fijn. Gevalletje stockholm-syndroom, ik kan net zo goed meteen naar de psychiater stappen. Behalve dan dat die me niet kan zien, natuurlijk.

Ik wil boos mijn tranen wegvegen, maar ze zijn al weg.

Ik knipper totdat mijn zicht scherp is. Ik staar tegen een lelijk supermarkt-shirt aan. Ik kijk voorzichtig omhoog, totdat ik recht in Jaspers ogen kijk. Zijn hand ligt nog op mijn wang van het wegvegen van mijn traan, maar die verplaatst hij al snel naar mijn middel.

Ik word met mijn gezicht tegen zijn borst aangedrukt. Wat is dit?

Knuffel. O, tuurlijk. Ik wikkel mijn armen om zijn nek heen. 

'Sorry dat ik zei dat je een kreng was.' Mompelt hij in mijn haar.

'Sorry dat ik je egoïstisch noemde.'

'Geeft niet, dat was ik ook.' Hij laat me los.

'Maar ik ook, dus dat maakt het even.' ik glimlach zwak. Dan pas zie ik hoe donker de lucht is, en ik hoor meteen gerommel. Dat wordt onweer. 'Laten we naar binnen gaan.' Ik pak zijn hand en trek hem mee de winkel in. 'Ga maar door met vakken vullen.'