Light from HEAVEN

Chapter Eight

Chapter Eight

"Hey Chang." Some familiar voice called me.

I saw Set coming. He wore his usual get up. White polo shirt, same old black jeans and sneakers holding his bag on his right shoulder.

"Hey."

"My parents just got back from Brooklyn and they wanted to invite you and your parents to dinner later kung ok lang sayo."

Hindi agad ako nakapagsalita. Mag iisang taon rin kasing namalagi ang parents nina Set doon dahil sa isang family issue, Im not that sure dahil narinig ko lang yun kay mama. Maybe they're back for good this time.

"Well if busy ka naman--"

"Hindi, ok lang." Bahagya akong ngumiti.

"Well ok then. Susundoin kita mamaya pagkatapos ng class mo."

"Hindi wag na. Magkapitbahay naman tayo eh--"

"Sa labas kasi ang dinner. Di na muna magluluto si mama dahil pagod siya."

"Ah, sige." Patango tango ako.

"I'll text you later Chang." At nagmamadali itong umalis.

Kunot noong napaisip ako. How will he text me if he doesn't have my number?

Nag iisip rin ako kung binigyan ko ba siya ng number ko noon but wala akong maalala.

"That's Set right? Your neighbor?"

Napatalon ako sa gulat.

"Let me have those." At inagaw nito ang dala kong tatlong libro.

"H-hindi, akin na yan."

Itinaas nito sa ere ang tatlong librong hawak at dahil na rin sa matangkad ito ay di na magawang maagaw ang pabalik ang libro ko.

Bumuntong hininga nalang ako. Ganito nalang siya parati araw araw. Umaastang parang sobrang close namin.

"So tell me, ano bang pinag usapan niyo?"

Nakasimangot na sinulyapan ko siya. Bagong gupit ito kaya ang linis nitong tingnan. Naka ahit rin ang bigote nito. Naka polo ito na puti na naka unbutton ang tatlong buttons na ang cool niyang tingnan. Naka jean rin ito--black skinny jeans at converse. A good looking guy with a brain. Good reputation at kilala bilang isa sa mga pinakamatalinong estudyante sa University nila. Mapapa second look ka pag nakakasalubong mo ito parang ako nung una ko siyang makita na naging classmate ko pa sa isang subject. We never talk that much before pero nanghihiram ito ng books at notes ko.

"And why do i have to you?"

"Because I still has your notes and these." Ipinakita nito sakin ang hawak nitong libro.

"Cristopher--"

"Kidding of course." And gave me a wide grin

And I started talking. I dont know what got into him and randomly likes to hangout to someone like me? A very popular guy talking to a nobody. I was known to be a super quite, weird introvert kind of a person so since then nobody wants to hangout with me, wala ngang nagtatagal na kausap ako eh kasi matipid lang ang sagot ko. Well since may matatawag na ako na kaibigan I can reconsider myself as "not introvert" siya lang ata ang nagtitiis na kumausap sakin.

"So where is that exactly?" Tanong pa nito pagkatapos

"Actually he never mentioned --"