Light from HEAVEN

Chapter Nine

Chapter Nine

I was crying I don't know for how long pero ayaw huminto sa pagbagsak ng mga luha ko.

Taorl rin ako at may karapatan akong magalit sa kanya ngunit bakit ganito ako ka apektado? I could just leave it behind pero di ko magawa.

Pinahiran ko ang mga luha ko nang mag vibrate ang phone ko sa loob ng bag.

Pagtingin ko ay isang unregistered na number ang tunatawag sakin. I cleared my throat before answering the call.

"H-hello?"

"Chang where are you?"

Kunot noong inilibot ko ang paningin sa paligid.

"Nasa likod ng Chapel? Ah who's-- hello? Hello?"

Tiningnan ko ulit ang screen. Binabaan ako? Gago yun ah.

Binalik ko nalang sa loob ng bag ang phone.

Sa likod kasi ng chapel ay isang abandoned area na nilalagyan ng mga bakal na ginagamit pag may mga big event ang school.

Nakaupo lang ako sa mga patong patong na mga bakal habang nakatingin sa kawalan. Uulan nanaman siguro mamaya dahil nagdidilim na ang kalangitan kahit mag a alas sinco pa ng hapon. Hindi ko nanaman nadala ang payong ko, siguradong masesermonan nanaman ako ni mama neto.

"Chang?"

Kunot noong nilingon ko ang tumawag sakin.

Hingal na hingal itong lumapit sakin at hinawakan ang magkabilang balikat ko.

"I heard what happened. Are you ok? Did he hurt you? Just tell me and I'll give that jerk a lesson."

Dahil sa nabigla ako ay tinanggal ko agad ang mga kamay nito at itinuon ang atensyon sa ibang direksyon.

"Anong ginagawa mo dito?" I asked him.

"Tama ang hinala ko Chang. Iba talaga ang motibo ng lalaking yun sa biglaang pakikipaglapit sayo. I should have warned you earlier para--"

Hindi ko na siya pinatapos dahil pakiramdam ko ako ang pinaglalaruan lang ako. Nahihiya na ako pati na sa sarili ko.

"Thanks though but I don't want to talk about it Set." Tumingin ako sa kanya at pilit na ngumiti.

"O-okay. Do you still want to go?"

Bumalik ang attensyon ko kay Set. May dinner papala kami ng family niya mamaya.

Tumango lang ako. Sino ba naman ako para e cancel yun diba?

"Its almost 6. Sabi ni mama na mas maganda kung maagang

"Okay. Kukunin ko lang ang binili ni mama sa kotse. Wait here."

Tumango ulit ako. Ewan ko ba parang wala akong ganang magsalita. Hindi ko namalayan ang oras nang makabalik na si Set at inabot sakin ang isang malaking paper bag.

Isang maikling 'thank you lang ang tinugon ko bago ako naglakad paalis.

Ramdam kong nasa likod lang si Set habang papunta ako sa CR. Ramdam ko rin ang mga tingin sakin pati kay Set sa likoran ko.

Hindi ko gusto ang mga mapanuring tingin nila kaya binilisan ko ang paglalakad ko hanggang sa narating ko na ang CR s may dulo ng building.

I sighed in frustration as i starred at my self in the mirror.

'After this dinner everything will be back to normal... i wish'

I hurriedly changed my clothes and right after im finished I took a glance on myself in the mirror once more when I notice some bruises over my right shoulder.

'Paano ako lalabas nito? Siguradong tatadtarin ako ng tanong ni Set kung saan ko nakuha ito, much worst nina mama at papa,'

Biglang gumaan ang ulo ko at pakiramdam ko ay umiikot ang paningin ko. I quickly closed my eyes and gathered myself back together. Ot doesn't feel right.

Dilat ang mata na napunta sa likod ng pinto ang attensyon ko nang makarinig ako ng ingay sa labas.

Sinikap kong makalabas ng hindi natutumba. Pinikit ko ulot ang mga mata ko nang buksan ko ang pinto.

"Huwag na huwag ka nang lalapit sa kanya!"

I sense that the owner of that voice is very much angry--thats Set right?

"Channing I need you to hear me out. I want to explaine--"

"Set what are you doing?! Get of him! Stop!"

I don't exactly know kung saan ako makikinig. My heart is pounding so hard that I just wanted to run away from them.

I felt something cold a cold fluid na tumulo sa ilong ko. Both my hands are starting to get numb kaya sumandal ako sa pinto. Hindi pa rin sila tapos sa gulo. Maingay pa rin sila pero yung pintig ng puso ko ay medyo di ko na ramdam.

'What's wrong with me?'

Pikit parin ang mata habang pinapahid ko ang tumutulo sa ilong ko.

I slowly opened my eyes. Everyone doesnt seems to noticed me. My legs are shaking makes me want to just lay down when I heard my name was called.

"Oh my God Chang!" I saw Benus rushed to my side at tinulongan akong makatayo ng maayos. "Call an ambulance now!" Her voice was full of authority yet worried.

All eyes landed on me and mine landed on my hands.

Not just my legs are shaking, my body is shaking.

I didn't noticed someone took me from Benus and carried me.

"Set you need to call her parents."

"I'll do that after i take her to the clinic." Said by the man who carried me. Set I guess.

"Something wrong with my body." I managed to say. "How will I tell my mom? My dad?." I can now picture their face worried.

"Shhh.. you'll be fine." He assured.

"I doubt that." A laugh escaped my mouth. "Life is cruel... but never unfair." And before I knew it I lost consciousness.

A second later I heard the sound of the waves as the wind whistles and took some strands of my hair and dances on the air.

I felt someone sat beside me.

"Hi ate."

Kilala ko kung sino ang nagmamay ari ng boses na yun.

I opened my eyes and now starring at the little girl beside me.

"You're not supposed to be here Steph... what are you doing here--"

Her innocent smile cut me off.

"Ate, do you know that I shouldnt had survive that earthquake... but you saved me. And thanks to you I was able to donate my eyes, my liver, my lungs and my heart. Alam ko kasi na may mga taong mas nangangailangan ng mga yun kesa saakin. I know I wouldn't stay for too long but atleast I got the chance to help. I know everything will turn out fine. You just have to believe in Him."

Napasinghap ako at napabangon sa kinahihigaan ko. Nagsitayuan naman lahat ng taong nasa loob ng silid. Naramdaman kong may pumisil sa kaliwang kamay ko.

"Salamat sa Diyos at nagising ka na anak." Mangiyak ngiyak na niyakap ako ni mama.

"Si Steph ma.. si Steph.. y-yung batang kasama ko dun sa mall.. gusto ko siyang m-makita..." bumagsak ang mga luha ko habang niyakap si mama pabalik.

"We were about to tell you anak that she passed away this morning..." bulong ni mama.

Lalong lumakas ang iyak ko nang makumpirma na wala na si Steph.