My One Great Love

Eight

Kassandra's POV

Nagising nalang ako nang nandito na ako sa kwarto ko. Ugh. Ang sakit ng pagkakasuntok sa tyan ko. Ano bang huling nangyari at nandito ako ngayon sa kwarto ko? Niligtas kaya ako ni Super Man?

"Gising kana pala."
Bigla akong napatalon ng makita ko nalang si Raven sa pinto ng kwarto ko

"Ahm. Anong nangyari?"
Tanong ko habang iniinda ko pa rin yung sakit sa pagkakasuntok sa akin ng mga lasing kagabi. Ano ba kasing iniisip ko at don pa ako sa eskinita sumiksik?

"Muntik nang may gawing masama sayo yung mga lasing kagabi buti nalang at napadaan ako don at nakita kita."

"Sa-salamat."
Teka bat ba ako nauutal?

Buti nalang at pumasok si Kaylie sa kwarto ko dumiretso agad siya sa kama ko at yinakap ako.

"We were so worried last night sayo ate."
Wika nito habang yinayakap niya yung leeg ko

"Don't worry Key ate is alright now. ;)"
Tapos tumayo na ako at pumunta na sa baba

Oh oh! May shooting kami ngayon!

"Ah. Pano yung shooting?"

"It's okay. Nagpa alam na ako kay Direk."

"Ah okay."

Pagkatapos kong maligo ay nag breakfast na kami wala si Ate Sid at kuya Kandid kaya si Mama ako at Key lang yung andito. Ay tsaka si Raven pala.

"Oh anak buti naman ayos na pakiramdam mo, buti nalang at sinagip ka nang prince charming mo."
Sabi ni mama na parang teenager pa na kinikilig habang nagtitimpla ng gatas ni Key

"No problem tita. Besides, hindi ko naman kayang mawala siya."
Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya at bigla akong napatingin sakanya pati sila mama biglang natahimik at para bang may anghel na dumaan

"Uh. I mean we can't loose her."
Tapos bigla nalang napangiti si mama at nag start na kaming mag breakfast

Buong breakfast namin ay si mama at Raven lang halos ang nag uusap paminsan minsan naman sumasagot din naman ako. After ng breakfast nagpa alam na si Raven na aalis habang sila mama naman ay tinutulak ako para pigilan siya sa Pag alis

"Sige na anak. Since wala naman kayong shooting lumabas na kayo. Wala namang malisya diba? At isipin mo isa yan sa mga pagsasabi mo nang thank you."

Ugh. Do I have a choice?

"Ah Raven?"

"Yes?"

"Uhm. Let's go out? Gusto mo? Treat ko. :)"
Tanong ko habang pinagpapawisan ako sa di malamang kadahilanan

"Sure."

Tapos dumiretso na ako sa kwarto para magbihis ayaw ko namang magmukang basahan no.
Dumiretso ako sa walking closet ko at namili na ng damit na isusuot ko.

Nakailang palit na ako ng damit pero, parang wala akong magustuhan na isuot Anong problema ko?!

After 20 minutes sa wakas ay nakapili na ako ng damit na isusuot ko naka Simple Stripe na T shirt ako at jeans then nag Airmax nalang ako na Color Blue.

Tumungin muna ako sa salamin at nag messy bun nalang ako then kinuha ko yung pouch ko tapos bumaba na.

Then umalis na kami sa bahay ang akala ko namanay magco commute kami yun pala tinawag niya yung driver nila para ihatid kami sa MOA.

"So, san mo gustong pumunta?"
Tanong ko

"Kahit saan."
Cool lang na sagot nito

Nang walang ano ano'y bigla nalang ako nakaramdam ng mga flash ng camera sht! Oo nga pala, artista itong kasama ko at hindi normal na tao.

"What should we do?"
Bulong ko dito habang ako nate tensed na sa mga ginagawa ng tao sa amin habang siya naman cool lang.

"Just ignore them."

Tapos kung saan saan kami naglakad lakad dito sa MOA nang datnan na kami ng gutom kaya napag pasyahan namin na sa Yellow Cab nalang kumain.

Umorder nalang ako ng isang Pepperoni Pizza tapos shakes.

Habang naghihintay nang order napansin ko lang na kanina pa tingin ng tingin sa cellphone niya. Baka naman may iba tong lakad?

Aish.

"Your'e wondering kung bat ako tingin ng tingin sa phone ko?"
Sht! Mind reader ba siya o sadyang masyado lang akong obvious?

"Ah bakit nga ba?"

"Naranasan mo na ba yung pakiramdam na magmahal at mahalin din ng isang tao? Well, ako oo ginawa ko naman lahat lahat para sakanya sa amin. I gave all my love that I can give. Pero alam mo, itong pag aartista? Matagal ko nang pangarap ko. Kaso, di siya sang ayon sa pangarap ko na yon. Kaya ayun naghiwalay kami. Ngayon? Kita ko sa mga post niya na masaya siya at tila hindi siya nasaktan sa nangyari."
Pagkatapos niyang magkuwento ay biglang lumungkot ang muka niya.

Well, halos parehas pala kami nang pinagdaanan eh. Pero bakit siya? Kaya niyang bitawan ang babaeng mahal na mahal niya para sa pangarap niya? Mahal ko ang pangarap ko pero mas mahal ko si Gio kaya mas pinili ko nalang na mawala ang pangarap ko kaysa si Gio. Sana maintindihan ni Gio kapag nalaman niyang tinuloy ko yung pangarap ko ay dahil kailangan namin at kailangan ni tatay.

"Bakit mo hinayaan siyang mawala sayo eh diba mahal mo naman siya?"

"Look Kass. Kung talagang mahal ka nang isang tao kayang kaya ka niyang suportahan sa lahat ng gusto mo kahit na ayaw niya. Siguro hindi siya ang para sa akin or ang one great love ko diba? Malay mo nandyan lang sa tabi tabi."
Sagot ni Raven tapos ininom niya ang kanyang Mango shake

"Alam mo wag mo nang isipin yan. Ikain mo nalang yan. Oh eto Pizza oh."
Sabay abot ko sakanya ng pizza

Kaya ko rin bang i-let Go si Gio para sa mga pangarap ko? Kakayanin ko kaya?

***