The Vampire Diaries: The Return (Voltooid)

13. Stefan p.o.v

Gisteren heb ik vijf duiven moeten vangen, zodat ik vandaag fit genoeg zou zijn om mevrouw Silber en alle leerlingen uit de chemie-klas van Bonnie te beïnvloeden, zodat ze zich niet zouden herinneren dat ik de stagiaire was, want dat zou vragen oproepen bij iedereen. Het plan is eigenlijk best wel simpel: Ik ga haar aan mij laten vragen of ik de liebigkoeler naar haar collega, meneer Janssen, wil brengen, natuurlijk kom ik daarna niet meer terug. Doordat ik iedereen beïnvloed heb weet niemand meer dat ik er was, dus kan mevrouw Silber ook niet beweren of bewijzen dat ik een liebigkoeler heb gestolen. Daarna breken we in bij het kantoortje van de directeur om de tape van de beveiligingscamera's te wissen, want we mogen absoluut geen sporen achterlaten. Het gaat lijken alsof er nooit iets gebeurd was. Ik was super zenuwachtig omdat ik nog nooit ergens had ingebroken. Als dit niet zou lukken, dan zou Damon me zeker en vast uitlachen!! "Damon!!". Mijn maag keerde zich weeral binnenstebuiten. Ik kreeg weer dat rare gevoel als ik aan hem dacht, misschien ga ik hem toch nog missen...

~TRING!!!~

Het luide geluid van de bel deed me opschrikken uit mijn gedachten. Al bijna tijd voor scheikunde...
Maar nu moest ik me vooral focussen om het saaie uur geschiedenis van meneer Wetteren door te komen!! URGH!! Ik pakte mijn spullen samen, en ik slofte, als het ware, naar het muffige lokaal. Eenmaal binnen ging ik zo ver mogelijk naar achteren zitten, om niet de aandacht van de oude leraar te trekken. Helaas waren er al anderen die blijkbaar ook hun les over de Grieken en de Romeinen niet grondig hadden nagekeken. Fijn!! Dan zou ik wel vooraan gaan zitten!! Die lessen had ik toch al eeuwen geleden gekregen. Een beetje opfrissing van mijn geheugen kan best geen kwaad!! De leraar, die blijkbaar gezien had dat ik niet veel wou opvallen en niet erg happig was om vooraan te gaan zitten, had er dus alle plezier aan om me te ondervragen. 'Salvatore!', schreeuwde hij triomfantelijk, 'In de klassieke oudheid hadden ze nog geen elektriciteit, hoe konden ze dan het caldarium verwarmen?!', sneerde hij. Ik zuchtte diep. Meneer Wetteren dacht dat ik het antwoord niet wist, en grijnsde breeduit. Maar toen nam ik een diepe ademteug. "Ze konden het caldarium of warmwaterbad verwarmen doordat de slaven in de kelders een vuur opstookten, omdat warme lucht stijgt, gingen de warme dampen dus naar boven waardoor ze het bad, dat boven hen gelegen was, konden verwarmen.", ik zei het allemaal in één keer. De leerlingen konden hun lach bijna niet inhouden, iemand had hem EINDELIJK een lesje geleerd. Gelukkig werd meneer Wetteren gered door de bel, dat was nog het beste deel van de hele dag, ik grinnikte. Maar nu is het tijd voor scheikunde. Ik wou nog veel langer van meneer Wetteren zijn geschokte gezicht genieten. Maar de plicht riep me. "Salvatore!!", riep hij ziedend van woede, "nablijven!!", ik zuchtte, maar ik had geen zin in verdere discussie, dus knikte ik maar gewoon. Misschien kon ik die extra tijd dan gebruiken om in te breken bij mevrouw Silber. En al mijn sporen uit te wissen.