The Vampire Diaries: The Return (Voltooid)

38. De werking van de kitsune-rozen

Stefan p.o.v.

Ik vind het echt wonderbaarlijk wat Elena allemaal voor Bonnie heeft gedaan, om haar vrij te krijgen, en om haar gezond te houden. Ze wou alles en iedereen achterlaten om een zeldzame bloem te gaan zoeken, en daarvoor ging ze naar een andere wereld, waarin ze vroeger veel vijandigheid heeft gekend. Ik ken veel personen die zo'n 'reisje' zouden weigeren. Waaronder ikzelf, moet ik jammerlijk bekennen. Toen ik Bonnie hoorde gillen, stormde ik de kamer binnen.

"Mijn ogen!! Ik zie niets!! Ik hoor ook niets meer!!", schreeuwde Bonnie in paniek.

Ik glimlachte, en ik pakte haar hand vast. 'Dat betekent dat de rozen hun werk doen, en dat je terug een mens bent geworden.'.

Ze keek me blij aan. "Echt??", vroeg ze verrukt. 'Ik zweer het je.', verzekerde ik haar. Ze begon blij te glimlachen.

'Je zult vast wel hongerig zijn, ik zal naar beneden gaan en aan mevrouw Flowers vragen of zij wat spaghetti voor je wilt maken.', vertelde ik haar met een knipoog.

Haar ogen lichtten op en ze zei lachend: "Hup! Waar wacht je nog op??! Ik ben een vrouw in nood, die alleen maar met spaghetti gered kan worden!", zei ze melodramatisch. 'De plicht roept mij!', antwoordde ik al even melodramatisch. "Voer je verdomde plicht dan uit!", zei ze lachend. 'Pfff! Jij bent nog erger dan een zwangere vrouw!', zei ik. Ik moest een kussen ontwijken dat met een hoge snelheid op me afkwam, en toen vluchtte ik naar de deur, waar het kussen met een doffe 'plof' tegenaan knalde.

'Bonnie zou het leuk vinden als ze wat spaghetti kon krijgen.', vertelde ik mevrouw Flowers. "Dat heeft ze wel dubbel en dik verdiend. Wie weet wat ze bij Sage te eten kreeg?!!", zei mevrouw Flowers met een glimlach. 'Dat is een vraag die ik liever onbeantwoord houd.', verzuchtte ik beverig. 'Maar als ik een gokje moet wagen, dan houd ik het op niets.', zei ik verbitterd. "Ik denk dat ik mijn geld op dezelfde gok inzet.", zei mevrouw Flowers droevig.

"Bonnie houd echt wel veel van Damon, dat ze dit allemaal voor hem over heeft.", verzucht ze. 'Ik ben bang dat Damon haar uiteindelijk gaat breken.', zei ik, 'Gevoelens waren nooit echt zijn sterkste kant. Kijk naar Elena, kijk naar Katherine. 2 bewijzen van zijn daden. Hij gebruikt vrouwen als trofeeën: als hij de ene heeft veroverd, begint hij al te trainen voor de volgende.', zei ik bedachtzaam. 'Ik wil hem niet in de buurt van Bonnie hebben, zij is zo puur van hart als maar zijn kan, ze is de perfecte prooi: goedgelovig, en dus makkelijk te breken. Hij gaat daar sowieso misbruik van maken.', het lastste sprak ik met een verbitterde ondertoon uit. "Damon is veel teleurgesteld geweest in de liefde, ik denk dat hij die ijselijke houding gebruikt als een masker, uit zelfverdediging, zodat hij niet gekwetst kan worden. Maar daaronder schuilt een onzekere jongen, die veel met zichzelf worstelt.", constateerde mevrouw Flowers met een frons. "Op het einde zagen we allemaal hoe hij Bonnie beschermde door zichzelf op te offeren voor haar. Ik denk daarom dat hij echt veel om haar geeft, veel meer dan hij durft te tonen, uit angst voor een deuk in zijn badboy-imago.", zei ze met een wazige blik in haar ogen. 'Als hij echt om haar geeft, dan zou hij zijn imago toch voor haar opgeven?', zei ik met een frons. "Dat is het nou, hij denkt dat liefde een zwakte is, terwijl het eigenlijk de machtigste kracht op aarde, en in het hele heelal is. Liefde kan mensen helen, maar ze ook verwoesten. Voor dat laatste is hij bang. Daarom toonde hij ook nooit genegenheid voor jou, Stefan.", zei terwijl ze met een medelevende blik aankeek. 'Zo had ik het nog nooit bekeken.', stamelde ik verbaasd. "Je moet mensen de kans geven om het mooie in zichzelf te tonen, in plaats van altijd op het slechte te focussen. Dat heb ik geleerd uit mijn levenservaring. Mensen plaatsen op iedereen na één blik, of na één gesprek een stempel. Daarom zegt iedereen: 'de eerste indruk moet goed zijn.'. Dat is het jammere eraan: we nemen geen moeite meer om elkaar te leren kennen. Bijna iedereen hier heeft op Damon de stempel "gemeen" gedrukt zonder hem echt te kennen, daarom doet hij ook altijd gemeen tegen jullie, jullie zijn degene die hem op eerste indruk beoordeelden. Jullie hadden jullie oordeel al klaar voor jullie eerste ontmoeting, maar Bonnie keek verder dan dat, en ze zag een jongen die volledig gebroken was door een broer die volgens zijn eigen vader altijd alles beter kan. Daarom houdt ze van hem: hij is er voor haar geweest toen jullie niet zagen dat ze het moeilijk had.", zei ze vastberaden. Met die woorden bleef ik verbaasd in de keuken achter, terwijl zij de spaghetti naar boven, naar Bonnie, bracht.

Elena kwam met tranen binnen, en ze zei: "Ik heb alles gehoord, en het erge is: ik kan haar niet tegenspreken, Bonnie was er altijd voor iedereen, en wij behandelden haar als een klein kind dat nergens vanaf wist. En diegene die in gevechten anderen als schild moest gebruiken. Maar eigenlijk was ze ons grootste wapen, met haar paranormale gaven wist ze wanneer er gevaar dreigde. Zonder haar wisten we niet eens dat Damon nog leefde.".

'Ik weet het, maar wat ik ook zou willen: ik kan de tijd niet terug draaien. We kunnen enkel nu en in de toekomst iets voor haar betekenen. Misschien kunnen we al beginnen met naar boven te gaan, en sorry tegen haar te zeggen.', stelde ik voor. Elena keek me lachend aan, en ze knikte instemmend. Ze gaf me een bemoedigend kneepje in mijn hand. Daarna liepen we samen de trap op, en toen gingen we de kamer binnen.

"Bonnie, het spijt me, voor al die keren dat ik je in gevaar bracht.", begon Elena. Maar Bonnie kapte haar af, en ze zei: 'Al die keren was jij er ook bij om me te steunen. Ik zou me geen betere vriendin kunnen toewensen.', een glimlach verscheen op haar gezicht.

Ik begon opeens te piepen. "Ik stik!", riep ik in paniek. Bonnie lachte, en ze zei: 'de kitsune-roos heeft zijn werk zo te zien ook bij jou gedaan. Je moet gewoon ademen, Elena!'. Ik kalmeerde weer, en ik haalde beverig adem. Stefan wist een klein lachje te produceren. Daarna voelde hij ook een druk op zijn borst. "Zo te zien heeft Stefan het ook te pakken!", grijnsde Bonnie. 'Zou je het erg vinden als we even naar buiten gaan, weg van die roos??', wist ik piepend uit te brengen. Bonnie schudde lachend haar hoofd. Ik trok Stefan omhoog, en samen liepen we de tuin in, om wat frisse lucht te pakken. Toen we beneden kwamen zei ik tegen iedereen die ons verbaasde blikken toewierp: 'Bonnie legt het allemaal wel uit!', daarna stoof ik samen met Stefan naar buiten, de frisse lucht tegemoet.