The Vampire Diaries: The Return (Voltooid)

33. Na de strijd

Stefan p.o.v.

Nadat Sage vermoord was, zijn we zo snel mogelijk terug naar het pension gegaan. Elena was nog niet terug met de rozen, dus konden we er alleen maar voor zorgen dat de bijtwonden van Bonnie en Matt niet infecteerden. Door mevrouw Flowers' goede zorgen waren de wonden niet meer heel open, maar toch kwam er soms nog wat bloed uit stromen. Matt en Bonnie zaten helse pijnen uit, dus zat er niets anders op dan hen in een vampier te veranderen.

Ik en Meredith gingen samen jagen om wat dierenbloed voor hen te verzamelen. Ik met mijn vampiertanden, en Meredith met haar vechtstok. Toen we terug binnen kwamen gaven we de konijnen aan hen. Bonnie keek me afgrijnzend aan. "Jullie verwachten dus dat ik dít opdrink?!!", schreeuwde Bonnie met de nadruk op 'dit'. 'Als je wilt blijven leven, dan wel, ja!', zei ik hopeloos terug. Bonnie keek me boos aan, maar ze zette dan toch haar tanden in het lijfje. Na één slok spuwden ze het gelijk weer uit. "Dit is niet te eten!!", tierde Matt. Bonnie knikte instemmend. 'Je zult het toch moeten doen om te overleven.', zei ik met een diepe zucht. Bonnie keek me smekend aan, maar toen ze mijn blik zag begon ze toch te drinken. Matt ademde diep in, en dronk daarna het konijn in één teug leeg.

Bonnie keek me teurig aan, en ze zei: "Wat moeten we hier nu mee doen??", wijzend op het karkas dat ze in haar handen had. 'We zullen het buiten begraven.', zei ik triest. Ze knikten en ze volgden me zwijgend naar buiten. We zochten een mooie plek onder een boom uit. Toen groeven we er een kuil waar we de karkassen in legden. Bonnie mompelde een 'sorry' tegen het konijntje. Matt slikte en hij legde het konijntje neer. Daarna maakten we de put samen dicht. We hielden een minuut stilte, daarna gingen we nog steeds zwijgend naar binnen. Ik liet hen even alleen om hen dit alles te laten verwerken. Het is niet niets als je voor de eerste keer in je leven een levend organisme moet doden. Ik voel zo'n spijt voor hun, ik wou dat het anders was gelopen. En heel diep in mijn hart voel ik hetzelfde voor Damon. Hij verdiende het niet om te sterven. Bonnie voelde zich er niet goed bij. Ze vond dat als zij op zichzelf zou hebben gelet, Damon niet voor haar moest komen staan, en Damon haar dus niet van de dood had moeten redden, en zichzelf daardoor erin stortte.

De dood maakt heel hard misbruik van de liefde, dat weet ik al eeuwen. Kijk naar hoe het bij Romeo en Julia afliep. Kijk naar hoe het Katherine verging.

Liefde is iets wonderbaarlijks: ze is in staat om mensen te helen, maar ook om ze te vernielen tot een hoopje zieligheid.

Dat is mijn ervaring ermee. Ik wou dus niemand meer liefhebben na Katherine, en toen kwam Elena...
Ze is 2 keer voor anderen gestorven, en ze zou het nog eens doen.

Dat is ware liefde. Waarom ben ik niet in staat om dat voor iemand te doen?? Waarom heb ik nog nooit iets voor anderen opgeofferd?? Kan ik wel liefhebben??

Mijn conclusie: Ik besta uit pure haat en frustratie.