ZORAKİ EVLİLİK

Çocuğumuz ne zaman olacak?" diye aniden sordum.

"Bilmiyorum ama hazır değilim."

"Hazır olmadığının farkındayım"

"Bende farkında olduğunun farkındayım"

"Neyse siktir şu konuyu.Sadece sarıl."
***

Uyandığımda Aras yanımda değildi.
Telefona baktığımda saat 12:19 du.
Bu saate kadar uyumama rağmen uyku adeta gözlerimden akıyordu.
Ağırca yataktan kalktım.Bu gün bu evden ve Arasın hayattından gitecektim.Kalbim ağır ağır sızlıyordu.Ama aptaldım ben.Aptal.
Uyurken Arası incelememem gerektiğini biliyordum.Gülerken yanandaki gamzelere bakmamam gerektiğinide.
Bağlamam sansamda birden bağlandım.Belki bu evden gitmek zor olacaktı.Belki Ercan gibi bir dostuda bırakmak zor olacaktı ama en zoru Arası bırakacak olmaktı.

Dolabın üzerinde ki bavulu almak için parmak uçlarıma basıp bavul aldım.
Dolabımı açıp tüm kıyafetleri içine doldurdum.Ama bir şey eksik gibiydi.Ne kadar düşünsemde bulamadım.Arasın dolabını sağdan ilk iki tişörtünü aldım.

Gözlerimi kapayıp son bir kez bu güzel odada ki o güzel adamın kokusunu içime çektim.

Aşağa bavulumu indirirken gözümden akan yaşlara engel olamadım.

Gece Aras yanımda yokken nasıl uyuyacaktım ki ben.

Peki Aras eve geldiğinde beni bulamayınca ne yapacaktı?

En korkuğu şey onun eve geldiğinde benim evde olmam değilmiydi?

Zorlukla aşağı inip kapıya geldim.
Kalbim durmuştu adeta.Nefes almayı unutmuştum.Peki Arassız yaşamayı unutabilecekmiydim?

Ayakkabılıkta gördüğüm kağıt ve kalemi elime alıp Arasa not yazmak istiyordum.
Ama kalbimle beraber düşüncelerimde durmuştu.

Aras
Ben kısa süreliğine bir arkadaşımın yanına gidiyorum doğum yapmış.

Yazdığım mektupu okuyunca kendime bir kere daha aptal dedim.
Kağıdı buruşturup cebime koydum.
Elime başka bir kağıt alıp yazmaya başladım.

Aras.
Ben gidiyorum.Oyunbozanlık yapıyorum farkındayım.
Ama bak sana gözyaşlarımı bırakıyorum.Sana odamı bırakıyorum.Sana kalbimi bırakıyorum.SANA KENDİMİ BIRAKIYORUM.Ama senden sadece bir şey istiyorum.SAKIN BENİ UNUTMA.

Bavulu orada bırakıp odama koştum ve kapısına yapıştırdım.
**YAZAR AĞZINDAN****

Genç adam bütün işini erkenden bitirmiş Derini yemeğe götürmek için ofisinden erken çıkmıştı.

Aşağa otaparka inip arabasına binip hızlıca eve doğru sürdù.
***
Eve yaklaşık 10dakika gelmişti.
Kapının ününe gelip zile bastı.Biraz beklesede kapı açılmamıştı.

Sabah anahtarı aldığını hatırlayınca cebinden anahtarı çıkarıp kapıyı açtı.

"Derin..." diye seslendi.
Yüzünden mutluluk akıyordu genç adamın.

Ses gelmeyince evde olmadığını düşündü gülümsemesi hala yüzündeydi.

Mutfağa baktı ilk,sabah vişne suyu içtiği bardak hala tezgahın üzerindeydi.

Anlaşılan hala uyanmamıştı koşarak kendi odasına çıktı kapı kapalıydı.Gülümsedi demek hala uyuyordu.

Kapıyı açıp