Mühür

Bölüm 4

" Koray nasılsın"

" İyiyim sen nasılsın canım "

" Koray kafayı yicem ya. Seni görmem lazım. Söyleyeceğim adrese gelebilir misin ?"

" Tabi gelirim lan. bir kaç saate oradayım . sen yeri mesaj at . "

Telefonu kapatıp Levent'in evinin adresini Koray'a mesaj attım. Sanırım en yakın arkadaşımla evinin bahçesinde oturmam onun için sorun olmazdı. Dışarı çıkmak için fazlasıyla güçsüzüm. Beynimde ki karmaşa ayaklarımı ağırlaştırıyor sanki. Uyanır uyanmaz ilk aklıma gelen kişi Koraydı. Bir tek Koray beni anlayıp yardım edebilirdi.

Yataktan doğrulup ayağa kalktım. Tam çaprazımda olan boy aynasına gözüm takıldı. Berbat görünüyordum. Saçlarım hafif elektriklenmiş yüzümün bir kısmını kapatıyordu. Cebimdeki tokamı bulup özenmeden topladım saçlarımı. ne işim var benim burada ? Ne bitmez sorunlarım var benim.

Söylene söylene salona indim. Kimse yoktu. Mutfağa doğru yöneldim. Utanıyordum. Bir başkasının evinde mutfağa girmekten utanıyordum . İçeri girdiğimde kimse yoktu. Bahçeden sesler gelince oraya doğru yürüdüm. Muzaffer masada oturmuş iştahla börek yiyordu. Beni fark edince kocaman adam birden toparlandı .

" Müfide han.. anne yok mu Muzaffer Bey ? " dedim.

" Bir akrabası ameliyat olmuş . Apar topar oraya gitti Defne Hanım. " dedi.

Üzülmüştüm. Umarım ciddi bir şeyi yoktur.

" Peki teşekkür ederim muzaffer bey ."

Karşımdaki kocaman adam bana tuhaf tuhaf bakarak konuşmaya başladı.

" Defne Hanım bana Bey demeyin alışkın değilim tuhaf oluyor . Mümkünse bana Muzaffer de "

Bende Hanım kelimesinden rahatsız olmuştum zaten .

" Peki muzaffer ama sende Hanım yerine Defne de. "

Kocaman adam çocuk gibi mutlu oldu ve tamam der gibi kafasını salladı. Gülümsedim. Kapının girişinde bulunan salıncağa doğru ilerledim ve oturdum. Levent ortalarda yoktu. İyi ki de yok. Kafam rahat , göz zevkim mükemmeldi onsuz. Hafif Hafif sallanarak Koray'ı beklemeye başladım.

Bir saat geçmeden bahçe kapısı aralandı. Canımsın Koray. Gelmişti. O daha ne olduğunu anlamadan koşup boynuna sarıldım. Şaşkınlığı üzerinden atıp o da kollarını doladı.

" Lan Defne yüreğimi ağzıma getirdin. İyi misin lan ? " dedi.

" Koray canımsın . İyi sayılırım... " dedim. Sahi nasılım ben ? İyi miyim ?

Koray şaşkın şaşkın etrafına bakarken bahçe gruplarından birine oturduk. Olanları bir bir anlattım. Sıkılmadan dinledi beni. Biliyordum sıkılmadan usanmadan dinlerdi hep.

" Bir kaç hafta sende kalsam olur mu ? " dedim. mahcuptum. Biliyorum kardeşimdi ama yine de içim rahat değildi.

" Kızım sen salak mısın ? Lafı mı olur. ? " kızgın kızgın bana bakarken dayanamayıp tekrar sarıldım.

Koray'da şevkatle bana sarıldı .

Kafamı kaldırdığım da Levent tam karşımda durmuş gergin bir şekilde bize bakıyordu.

" Kim bu ? "

Kaba insan . Evine gelen misafire kim bu denir mi hiç ? Durmuş öylece bakıyordu . Gergin çenesi ve ensesine doğru çıkan bir kaç damar iyice belli ediyordu . Sinirle soludum.

" Sizi ilgilendirir mi ? Gidiyoruz şimdi zaten " dedim .

Bir adım atıp karşımda öyle durdu .