•Ο Δικος Μου Γειτονας

°•Επανασυνδεση•°

Χαμογελασα νευρικα,δεν ηξερα τι ακριβως να κανω ή να πω.
Κατεβηκα τα σκαλια αργα αλλα δεν ηξερα αμα ηθελα να βιαστω ή απλα να μην τελειωσουν ποτε οι σκαλες.

Αφου εφτασα στην πορτα την ανοιξα αργα, Ανοιγω την πορτα και τον αντικριζω μετα απο καιρο και συνιδιτοποιω ποσο πολυ μου ελειψε.
'Παμε Πηνελοπη;' μου λεει καθως με κοιταζει στα ματια.
'Τι παμε; που παμε;' του λεω λιγο μπερδεμενη αφου δεν καταλαβα και που ειναι ο Γιωργος τελος παντων;

'Εκει που συμφωνισατε με τον Γιωργο Πηνελοπη ελα παμε!' μου λεει και με πιανει απο το χερι.
'Κατσε Αντρεα τι νομιζεις πως κανεις;' του λεω πλεον αγανακτησμενη.
'Ποιος εισαι εσυ που θα κανεις οτι θελει στην ζωη μου; που θα μπαινεις και θα βγαινεις οποτε θελεις;
Εμενα με ρωτησες αμα μ'αρεσει να κανεις οτι θελεις στην ψυχολογια μου; Απαντα μου!' του λεω οτι ηθελα να του πω και αλλα τοσα ομως δεν μπορω,δεν πρεπει να τα πω.

'Πηνελοπη σ'αρεσει να κανω οτι θελω την ψυχολογια σου;' λεει και ανακατευει τα μαλλια του.

'Εε εισαι απαραδεκτος Αντρεα αντε μου στο διαολο.' του λεω και παω να φυγω με την ηλιθια απαντηση που μου εδωσε σε ολα αυτα που του ειπα.
'Ελα ρε Πηνελοπη πλακα κανω ελα δω ρε χαζο.' και με τραβαει περνοντας με μια αγκαλια.Θελω να κλαψω αλλα οχι δεν θα το κανω δεν θελω μπροστα του θα κρατηθω για την ωρα.
'Συγγνωμη.' λεει ψυθιριστα και δεν το πιστευω οτι ζητησε εκεινος συγγνωμη.
'Τι;' του λεω αφου εφυγα απο την αγκαλια του.Ηθελα να το ξανακουσω να μου το λεει κοιταζοντας με στα ματια.
'Τιποτα ελα παμε.' μου λεε Αλλα δεν με πειραζει και πολυ γιατι το ακουσα να το λεει εστω και τοσο χαμηλα που ακουστηκε.
'Που παμε;'
'Παραλια μικρο,εγω και εσυ.' μου λεει τσιποντας το μαγουλο μου.
'Και ο Γιωργος;' ρωταω μπερδεμενει

'Ηταν μεσα στο κολπο ελα παμε.' μου λεει και με τραβαει απο το χερι.
'Πιο κολπο; τι λες;' του λεω μη καταλαβαινοντας και πολυ.
'Σσσσ μιλας πολυ.' λεει και ανεβαινει στην μηχανη μιμοντας και γω την κινηση του.

Πηγαινουμε σε μια ιδιωτικη παραλια και νοικιαζουμε δυο ξαπλωστρες.
Βγαζω τα ρουχα μου και μενω με το μαγιο,το ιδιο κανει και ο Αντρεας.Εχει ωραιο σωμα και μενω να τον κοιταω και μου χαμογελαει.
'Ελα ξαπλωσε να σου βαλω αντιλιακο μικρο μου.' Πρωτη φορα με λεει 'μικρο του' νομιζω.

'Αντιλιακο; ελα μωρε Αντρεα δεν ειμαι μπεμπε,μονο στο προσωπο βαζω.' του λεω με παραπονω αφου το μισω το αντιλιακο.
'Θα καεις και θα γινεις σαν πατζαρι και θα πονας πολυ.'
Μου λεει προϊδοποιοντας με.
'Χαχ εγω δεν καιγομαι ποτε.
Ελα να σου βαλω εγω αμα θες.' του λεω περιφανη αφου πολυ σπανια καιγομαι και αυτο γινεται οταν καθομαι πολυ ωρα στον ηλιο οποτε θα προσεχω.
'Καλα μην κλαιγεσε μετα σαν μικρο που εισαι.Ελα παμε να μπουμε.' μου λεει και με τραβαει απο την μεση.
Μπαινω σιγα-σιγα γιατι ειναι κρυο το νερο αλλα ο Αντρεας εχει κανει ιδη την πρωτη του βουτια αφηνοντας με πισω.
'Ελα μικρο ειναι πολυ ωραια!'
Μου φωναζει αφου ειναι λιγο πιο περα απο μενα.
'Και κρυα,κατσε σιγα σιγα.'
Του λεω αφου μπαινω ακομη με βηματα σαλιγκαριου.