•Ο Δικος Μου Γειτονας

Γιορτη

Αφου φτασαμε παρκαρε μπροστα σε ενα κτηριο.
Μπηκαμε μεσα και χαιρετησε τον θυρωρο που καθοταν πισω απο το μικρο του γραφιακη ξεφυλιζοντας μια εφημεριδα.
Φαινοταν να του ηταν γνωριμος και αρκετα οικιος αφου το αποκαλεσε με τον μικρο του.

Μπηκαμε στο ασανσερ και πατησε τον τελευταιο οροφο.
Ελπιζω να μην θελει να με ξεμοναχιασει σε ενα ξενοδοχειο ή οτι σκατα ειναι αυτο.

'Που παμε;' τον ρωτησα αφου δεν ειχα ιδεα για το που βρισκομαι και που θα καταληξουμε.

'Σημερα γιορταζουμε!' μου ειπε και φτασαμε στο τελευταιο οροφο.

'Τι γιορταζουμε ακριβως;' ειπα μπερδεμενη.

Ανεβηκαμε τα λιγοστα σκαλια που υπηρχαν και ανοιξε την πορτα.
Ειχα μεινει,ειχαμε ανεβει στην ταρατσα η οποια ηταν γεματο κοσμο και μπαλονια,φωτα κρεμοντουσαν απο παντου.

'Τα γενεθλια μου γιορτασουμε μωρο μου.'
Με γυριζει και με φιλαει.
Σοβαρα τωρα; ειχε γενεθλια και δεν μου ειπε τιποταα;;
Ποσο πιο μυστικος θα γινει πια ποσο;

'Σοβαραα;;; ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑΑΑ!!!!' του ειπα και τον αγκαλιασααα οσο πιο σφυχτα μπορουσα!

'Ηρεμα μικρο θα με πνιξεις!' ειπε και με τραβηξε μαλακα.

'Να ζησεις Αντρικο και χρονια πολλα μεγαλος να γινει με πολυγχρωμα μαλλια.' ειπε τραγουδιστα η Δημητρα και τον αγκαλιασε.

'Ευχαριστω πολυ σκατακι.' της ειπε και την φιλησε τρυφερα στο μαγουλο.
'Τιποταα,οο γεια σου Πηνελοπη τι κανεις; πως πηγε η παρασταση;'
Με πλησιασε και με ρωτησε καθως με αγκαλιασε.
Αυτη η κοπελα ειναι πολυ αγαπιτικη θα καναμε ωραια παρεα.

'Καλα ειμαι εσυ πως εισαι;' της ειπα και μου χαμογελασε
Και εκεινη μου εγνεψε λεγοντας μου οτι ειναι καλα.

Αφησα τον Αντρεα για να χαιρετησει τους φιλους του και στηριχτικα στα καγκελα βλεποντας την θεα,ηταν υπεροχα εδω πανω μπορουσες να δεις ολη την πολη.

Ειχα δηλωσει το μηχανογραφικο μου και σκεφτομουν πως αμα περασω μακρια δεν θα βλεπω πια τον Αντρεα.
Θα πρεπει να το ληξουμε γιατι δεν μπορω της σχεσεις εξαποστασεως.

Καθως βασανιζομαι με ολες αυτες τις σκεψεις νιωθω μια παρουσια πισω μου.
Γυρναω και ηταν ο Αντρεας.

'Τι εχεις γιατι εισαι μελαγχολικη;' μου λεει ολοενδιαφερον,αυτο το πραγμα που καταλαβενει παντα πως κατι με ενοχλει.

'Τιποτα απλως...τιποτα.' ανταποκρινομαι και του γυρναω παλι την πλατη βλεποντας την θεα.
Εκεινος με γυρναει και με αγριοκοιταζει.
'Πηνελοπη πες μου,κατι σκεφτεσαι και θελω να ξερω.' λεει απαιτιτικα κοιταζοντας με στα ματια.
Πφφ με κουραζει αυτο το παιδι.

'Τιποτα μωρε απλως δηλωσα το μηχανογραφικο και δεν θελω να παω καπου μακρια.' απολογουμε και κοιταω προς τα κατω.

'Εγω πιστευω πως θα περασεις Αθηνα και θα συνεχιζουμε να περναμε καλα.' μου λεει και μου κλεινει το ματι.
Ποσο βλακας πρεπει να ειναι;

'Αδερφε Χρονια πολλα.'
Ακουγετε ενας τυπος απο πισω,μα για κατσε αυτη η φωνη μου ειναι γνωριμη.
Μολις γυρναει δεν το πιστευω αυτο που αντικριζω!!