•Ο Δικος Μου Γειτονας

Παρασταση

Περνοντας και το βιολι αφου χωρις αυτο δεν παω πουθενα σημερα.

'Μαμαα παμε;' φωναζω και βλεπω την μαμα μου κομψα ντυμενη και μετα απο καιρο περιποιημενη.

'Κουκλα εισαι αγαπη μου,ναι αμα εισαι ετοιμη παμε,μην αργησουμε.' μου λεει και βαζει τα πραγματα της στην τσαντα της.

Βγαινουμε εξω απο την πολυκατικοια και πηγαινουμε προς το αμαξι της μαμα.
Ξαφνικα μου ερχετε ενα μηνυμα απο τον Αντρεα.

''Μικρη εισαι πανεμορφη,ξεκιναω και γω σε λιγο.''
Οκαυ δεν με παρακολουθει καθολου,ωραια τωρα μου ανεβηκε λιγο το ηθικο και εγω λιγοτερο αγχος.

Αφου φτανουμε κατεβαινουμε απο το αμαξι και βλεπω εναν Αντρεα μπροστα μου ντυμενο στα καλα του,δεν περιμενα να υο παρει τοσο σοβαρα.
Κατευθυνομαστε μαζι με την μαμα μου προς εκεινον και τον χαιρεταμε,μου χαμογελαει πονηρα.
Οοο το ξερω αυτο το πονηρο χαμογελο και δεν νομιζω να καταληξει σε καλο.

Αφου μπαινουμε μεσα εγω τρεχω μαζι με το βιολι στο χερι πισω απο την σκηνη.
Εκει βρισκοταν και η δασκαλα μου.

'Τι; δεν αργησα!' της ειπα ενοχλημενη με το υφος που ειχε παρει,λες και ηταν καμοια παρασταση στο μεγαρο μουσικης ξερω γω και το ειχε παρει τοσο σοβαρα ελεος.

'Δεν ειπα κατι Πηνελοπη,απλως ελπισω να τα πας καλυτερα απο τους αλλους.' μου λεει και ξαφνιαζομαι,δεν περιμενα να πονταρει τοσο πολυ σε μενα,δεν μου ειχε διξει ποτε κατι τετοιο.
Της χαμογελαω καθησυχαζοντας την και πηγαινω στην θεση μου για να κανουμε μια μικρη προβα αφου ηταν νωρις ακομη.

Ξεκινησε η παρασταση και ειχα αγχωθει πολυ,δεν ηθελα να μου μιλησει κανενας εκεινη την στιγμη.
Γιατι θα τον διαολοεστελνα.
Καθως περιμενα ακουσα το ονομα μου,τοτε ανεβαινω τα λιγοστα σκαλια και βγαινω στην σκηνη.
Οο να σου.....ειχε πολυ κοσμο και δεν ημουν καθολου προετοιμασμενη για ολο αυτο.

Πηγα στην θεση που επρεπε να ειμαι και εκανα νοημα στον πιανιστα για να αρχισουμε.
Βολεψα το βιολι μου και αρχισα να παιζω,σε ολη αυτη την διαρκεια δεν σκεφτομουν τιποτα μεχρι που τελειωσα και αυτοματα ανοιξα τα ματια μου και εβλεπα τους απο κατω να χειροκροτανε διακριτικα εκτος απο τον Αντρεα που ειχε σηκωθει πανω και χειροκροτουσε δυναμικα,αυτο το παιδι....

Εβλεπα την μητερα μου χαμογελαστει και να βλεπει τον Αντρεα,πρεπει να τον συμπαθησε.
Υποκλυθηκα και κοιταξα τον Αντρεα,του εσκασα ενα τεραστιο χαμογελο και εφυγα προς τα παρασκηνια.

Εκει με περιμενε η δασκαλα η οποια με συγχαρε για την παρασταση που εδωσα και ειχε μεινει ευχαριστημενη.

Μετα απο λιγο ηρθε ο Αντρεας τρομαζοντας με απο πισω.
'Ησουν τοσο σεξυ εκει πανω με το βιολι,με εκανες περιφανο.' μου ειπε στο αυτη και με φιλησε.

'Και εσυ με εκανες ρεζιλι χαχαχα.ευχαριστω που εσπασες την ξενερα που επικρατουσε.' του ειπα και το αγκαλιασα.

'Σου αξιζε μικρη,αντε και για χαρη σου ντυθηκα λες και παω για γαμο.' λεει και κανει ενα γυρω απο τον εαυτο του.

Γελαω με την συμπεριφορα του και βαζω το βιολι μου στην θηκη του.

'Αντε παμε να παρουμε την μαμα μου και να φυγουμε δεν μπορω αλλη υψηλη κοινονια εδω μεσα μπουχτισα.'
Και τον τραβαω απο το χερι για να φυγουμε.

'Θα φυγουμε μαζι,γιατι η μαμα σου θελει να παει για καφε με μια φιλη της.' ειπε καθως πηγαιναμε προς την μητερα μου για να της χαιρετησω.

'Ησουν καταπληκρικη Πηνελοπη μου μπραβο το κοριτσι μου!' με ενθαρινε η μαμα μου και με φιλησε και εγω την ευχαριστουσα και της εδω το βιολι μου για να φυγω με τον Αντρεα.

'Νταξει ισως να εβαλα και γω λιγο το χερακι μου για να φυγουμε μαζι.' μου ειπε καθως με κρατουσε απο το χερι και πηγαιναμε προς την μηχανη του.

'Χαχα επρεπε να το περιμενω,αλλα δεν νομιζω να της ηταν και δυσκολο να σου πει οχι αφου σε συμπαθησε.' του ειπα και εκεινος με σταματησε οταν φτασαμε στο παρκινγκ.

'Να δω πως θα ανεβω με την φουστα.' απορισα

'Αφου δεν μπορει να μου αντισταθει καμοια γυναικα μωρο μου.' ειπε και με τραβηξε προς το μερος του,ποσο ψωναρα πια;
Με φιλησε μοιραζοντας το κατακκοκινο κραγιον μου με τα χειλοι του και αφου απομακρινθηκαμε γελσα με το θεαμα που αντικρισα.

'Προς τι το γελιο δεσποινης;' ειπε αποριμενος και με κοιταξε περιεργα.
Τοτε πηγα ακομη πιο κοντα του και του σκουπισα τα κοκκινα πλεον χειλοι του,η ανασα του εγινε πιο βαρια και με κοιτουσε στα ματια.

Ποσο μ'αρεσει οταν με κοιταει στα ματια νιωθω λες και χανομαι στο σκοταδι,στο δικο του σκοταδι που γνωριζω και μπορω να βρω φως μεσα στο μαυρο του.

'Ελα παμε τωρα.' λεω και απομακρυνομαι απο κοντα του.

'Που θες να παμε;' του λεω δυνατα αφου ειχαμε ξεκινησει.

'Θα δεις μικρο.'
Μου ειπε και δεν ξαναμιλησαμε.