•Ο Δικος Μου Γειτονας

°•Not μπιζελακι•°

...

Πριν μια βδομαδα τελειωσα τις πανελληνιες και τα πηγα πολυ καλα.
Εχουν περασει 5 μηνες απο τοτε που μου εφυγα απο κοντα του.

Δεν μου ειπε ουτε ενα τυπικο 'καλη επιτυχια' για τις εξετασεις.
Ετσι φαινεται το ποσο αδιαφορη του ημουν.
Ακομη το παρακολουθω αφου οι παλιες συνηθειες δεν κοβονται.
Τον βλεπω να μπαινοβγαινει με εκεινη την Νανσυ.
Δεν μπορω να πω φταιω και γω εν μερει αλλα δεν μπορουσα να αντιδρασω καπως αλλιως σε τετοιες καταστασεις.

Μου ερχονται ακομη μυνηματα απο τον Αχιλλεα αλλα δεν του απανταω.
Αυτος ο τυπος με τρομοκρατει τοσο πολυ βασικα παντα ετσι ηταν.

Μου στελνει παντα οτι θελει να με δει μεχρι που δεχτηκα,πρεπει καποια στιγμη να τον αντιμετωπισω δεν μπορω να κρυβω συνεχεια.
Του λεω να συναντιθουμε το μεσημερι σε μια καφετερια που θα εχει πολυ κοσμο ετσι ωστε να μην εχουμε σκηνες.

'Ανυπομονω να σε ξαναδω ομορφο μπιζελακι μου!'
Μου απανταει και μου προκαλει αηδια.
Αυτο το ψευδωνυμο μπιζελακι εχω να το ακουσω τοσα χρονια και ευχομουν να μην το ξανακουσω ποτε μου.

Flashback

'Το βρηκα θα σε λεω μπιζελακι,θα εισαι το δικο μου μπιζελακι.'
Οπως και να με πει θα ειναι ωραιο,αφου το διαλλεγει εκεινος.

'Χαχαχα μπιζελακι;
Χμμ καλο ακουγεται.'

Του απανταω και τον φιλαω.
'Οταν το λες εσυ ακουγεται πιο ωραιο ερωτα μου.'
Αχχ εχει οτι εχω ονειρευτει και λεει ακριβως αυτα που θελω να ακουσω απο ενα αγορι,μπορει να εχει τις κακες του συνηθειες αλλα τον αγαπω μαζι με εκεινες

• Τελος •

Σκεφτομαι αυτη την αναμνηση αφου φοραω και το αλλο ζευγαρι απο τα παπουτσια μου.
Εχω τοσο αγχος και τρεμω, αλλα δεν θα κανω πισω οχι αυτη την φορα.

Βγαινω απο την εξωπορτα και τον βλεπω μπροστα μου κοκαλονω.

Βλεπει λιγο προχειρα και μολις καταλαβαινει οτι ειμαι εγω μου χαμογελαει.
Τον χαιρετω σηκωνοντας το χερι μου και φευγω τρεχοντας.

Μα τι εκανα γιατι τον χαιρετισα;
Γιατι ηθελες και το εκανες;
Οοο σκασε φυσικα και δεν ηθελα.
Ναι ναι φανηκε που κοκαλωσες ολοκληρη αντε ρε.
Σκασε εγω κανω κουμαντω.
Λεω στον εαυτο μου.
Που εχω καταντησει τστστσ.

Φτανοντας στην καφετερια βλεπω τον Αχιλλεα να καθεται σε ενα τραπεζι και να μιλαει με την σερβιτορα.
Το ιδιο καθικι παραμενει,κοιτα να δεις που οι ανθρωποι δεν αλλαζουν ουτε στο ελαχιστο.