Parlıyor yüzün sonsuzluğa, son bulmuşluğa.
Ilık gökyüzü, sıcaklaşıyor her ümitsizliğinde
Nefret ediyor, her sahtelik sen ve senin gerçeklerinden
Aynı sahne ışıklarının, kusursuzluğu aydınlatması gibi
Renksiz bu yaşamın, sen rengine kandım.
Sesler duyuyorum sessizlikte, boş şişeler gibiyim sen dolmayı bekleyen
İmkânsızı sen yapan gözlerin değil, benmişim aslında
Belli belirsiz uykuların, gizemi sevmiş onu, çıldırırcasına
En derinlerdeyim, kimsesizliğin sensizliğini yaşıyorum
Lâyık değilmişim sana, oysaki kuşlar ötüyor hâlâ...
