Adın gibi kalabalık, değilmi etrafın.
Senin değerini, biliyorlarmı o yanındakiler.
Ben biliyormuyum, seninle yürümeyi bu sessizliğimle.
Mutluluktan uçuyorum, yalnızken değil sürekli düşünüyorum seni.
Şimdi bir düş kadar uzak duruyorsun, belkide sadece bir kuruntu.
Benim için sen hiç yoktun, bir anda var oldun.
Ve o bir an sürekli tekrarlanıyor, ama ben sana doymuyorum.
Okadar güzelsinki bir çocuk misali, sevginin değerini bilemiyecekmiş gibi sanıyorum.
Ben bilmiyorum artık,şüpeliyim kendimden.
