"DRIVER TURNS TO LOVER"

PROLOGUE:

                Sabi nila, basta driver, sweet lover! sabi ko naman, eh ano? pakielam ko? as if naman na may pakielam ako? pag driver sweet lover agad? di ba pwedeng reckless driver muna? haha XD. Am I joking? Tatawa na ba ko? hindi, bukas nalang!

By the way, ako nga pala si Nicole Lastimosa, a fashionistah, (weeh? ansabeeeh? ) I am a college student taking up BS Entrepreneurial Management in “Academic & Scholastic University of Landale (A.S.U.L)”.

Ako ay isang mayaman. teka? mayaman? mayaman nga ba? well,ipagpalagay nalang nating nabibilang ako sa mga Social Class, Yung mga sosyalerang stupidyante sa college.

Hindi ko masasabing mayaman ako dahil anak sa labas lang naman ako. Yes, my mother is a poor woman that has an affair with my father (a businessman). hindi ko masasabing flirt or slut ang mother ko dahil ang kasalanan lang naman nya ay magmahal. at di ko rin naman masisisi ang father ko sa ginawa nyang pag- iwan sakin dahil kung di dahil sa kanya siguro di nyo ko makikilala.

Sa totoo lang, nagmahalan naman sila, yun nga lang, pinaghiwalay sila ng kani-kanilang mga magulang. And guess what? Lola ko pa ang nagging chussy! ewan ko ba dun sa lola ko, sya pa ung nagging chussy sa daddy kong businessman. pero kahit ganun ang lola ko, mahal na mahal ko yun.

(Author: Naglolokohan na tayo !)

Wag ka ngang umepal Author. kita mung nag-eemote ako eh. manahimik ka nalang jan pwede?

(Author: ok !)

Good, hehe J

So, bale, nabuhay ako ng simple lang noon sa puder ng moody kung nanay. at inaamin ko, it’s such a loer class, but nagbago ang lahat ng yon nung dumating ang lalaking inibig nya at kalaunan ay nagpakasal sila.

Ang lalaking ito ang nagging step father ko. nagging mabait naman sya sakin at maganda ang pakikitungo nya sakin. Itinuturing nya kong tunay nyang anak, though meron akong kapatid (yung anak nila ni mama) ramdam ko naman na pantay ang pagmamahal nya saming magkapatid.

Pinag-aral niya ko mula elementary hangang sa tumuntong ako sa college. Nakasama ko sila ng mahigit 17 years hangang sa makilala ko ang tunay kong ama. . .

Grabe ah! Prologue palang ang haba na! weeh … di nga? parang di naman. So, para malaman niyo ang kuwento ko, eh magbasa nalang kayo! chussy pa? wag na! di ka naman yummy eh. hehe J

CHAPTER 1: “JUST GOT HOME”

“Oh, bakit nakabusangot ang mukha mo?” Mama.

NAME: Noemi Lastimosa

AGE: 17 Years Old

RELATIONSHIP: Mother

DESCRIPTION: Ang moody kong mother.

“May epal kasing lalaki na muntik na kong masagasaan kanina, hindi pa nag- sorry, hmp!” Ako.

*FLASHBACK*

Naglalakad ako mag-isa sa pedestrian lane ng biglang . .

*SCCRRREEEEAAAAACCCCHHH*

(Tunog yan ng humintong sasakyan, wag kang chusy!)

Lumabas mula sa isang itim na kotse ang isang gwapong lalaki.

(Author: Gwapo nga ba?)

Yea! but he’s not my type.

Hinarap nya ko at galit na galit na sinabing: “Ano ba? Magpapakamatay kaba?”. Siya.

Huh? Nag- iisip ba sya? o sadyang t@ng@ lang? ako magpapakamatay? What the heck! ang bata ko pa para gain yun! tsaka ang dami ko pang pangarap sa buhay nuh.

Sinagot ko sya ng pasigaw: “BOBO KA BA O SADYANG T@NG@ KA LANG? NAKIKITA MU BA TONG TINATAPAKAN KO? (sabay turo sa baba)” Ako.

(^. -) Siya yan habang nakatingin sakin.

Aba! Tinaasan lang ako ng kilay ah, “Nakikita mo ba to? Alam mo ba kung ano yan?” Ako.

“So?” Siya.

Aba! Sinusubukan talaga ko nito ah! “Nakikita mong pedestrian lane to, tapos babangain mo ko? alam mo, kahit saang presinto pa tayo makarating o kahit sa korte pa, papanigan nila ko! You know what? Dahil nasa pedestrian lane ako, kuha mo?” Ako.

Hindi sya umimik.

(Author: Hala tinakot mo.)

Takot agad? Nakakatakot na bay un? Siguro, napagtanto lang nya na tama ako. ell, tama naman talaga ko dahil as I was saying earlier: “ NASA PEDESTRIAN LANE AKO!” Get it?

“Hays, bakit ba ko nagaaksaya ng oras sa walang kuwentang taong gaya mo? Makaalis na nga. Psh ..

*END OF FLASHBACK*

“Talaga? Bat muntik lang? di pa natuloy?” Mama.

Oo, ganyan sya maglambing. Tinaasan ko lang sya ng kilay as a response.

“Toh naman, di na mabiro. Hayaan mo na nga yun!” Mama.

“Anong ulam?” Tanong ko.

“Wala pa!” Sagot nya.

“Wala pa !?” Gulat na tanong ko. “Bakit wala pa?” Dagdag ko.

“Siyempre ang aga pa kaya! 5:00pm palang noh!” Mama.

Tumingin ako sa relo ko, ayts! oo nga no! pahiya ako dun ah! Eh bakit kasi ang dilim na sa labas?

(Author: Eh baka umulan?)

Manahimik ka nga author! bad trip ako ngayon, baka sayo ko ibaling tong galit ko!

(Author: Bakit kaya mo? Baka gusto mong hindi ko na ituloy tong kuwento mo?)

Hehe, J to naman si Author, di na mabiro! I’m just kidding! haha XD

(Author: Tatawa naba ko?)

Psh. Pumunta nalang muna ko sa kuwarto ko at humiga sa kama ko, nang di ko namalayang, nakatulog na pala ko.

ZZZzz (- . -) END OF THE DAY!

Ito ang first chapter ng aking kuwento. Sana subaybayan niyo. hehe J