Kapandı mı Yaralar ?

Bölüm 1 : Zamansız Yağmur

!DÜZENLENDİ VE YENİDEN SİZLERLE !

Yine o ses. Uykularımızı ,kabuslarımızı ,en tatliş en güzel rüyalarımızı bölen ,her ne kadar faydalı olsa da en içten küfürlerin giydirildiği , tahmin etmenin zor olmadığı o ses ALARM SESİ!..

Annem ve alarm sesinden başka uyandıran var mıydı beni?Bir dakika bu soru çok yanlış oldu.Vicdansızlıkta master yapmış gibi beni cââânım uykumdan koparabilen başka bir zalım var mıydı ? Annem yine çekilirdi de şu alarmın çirkin sesi çe-kil-meeezzz.Belki tuhaf ama eğer ben birinden çok nefret ediyorsam sonucu ne olursa olsun hep o kişinin sabah alarmı olmak istemişimdir . Var mı bundan daha gıcık hareket.Ne var yani sevmemişsem vardır bir sebebi .

Bugün alarm sesinden önce uyanmış gözlerimi tavana melül melül dikmiştim ama ne çare beni yerimden hoplatıp " Allah bismillah !!!" diyerek sabah sabah imana getiren şey de yine alarm sesi olmuştu.

Sesini duymamla telefonu aramaya koyuldum.Şu aptal alarm biraz daha çalarsa annem uyanacaktı. Gece komodinin üzerine bıraktığım telefon nasıl deli uyuduysam yerinde yoktu.Her zaman deli uyumuyordum elbette sadece yorgun olduğum günlerde biraz daha yayılarak uyurum ve sonuç işte böyle elimi komodine vurmak gibi basit şeyler işte (!).

Sabahları midem alışık olmadığından kahvaltıyı biraz geç yaparım bu yüzden annemi uyandırmam yani anlaşılacağı üzere alarm sesini kapatma çabalarım annem için. Ben ona kıyamayıp uyandırmazken  o her haftasonu itina ile beni sabahın köründe kaldırıyordu .Hatırlayınca dudaklarım büzüldü ama bağrıma taş basıp gözümü halının üzerinde gezdirirken bulduğum telefonla alarmı kapattım ve banyoya gittim.

Bu arada ben Selin .Aslında adım -son çocuk olduğumdan - aile içinde tekne kazıntısı olarakta geçer.Ben bu tabire son derece uyuzken çoğu zaman beni sinir etmek için kullanıyorlar. Gerçi adımı normal kullanan da yok ki . Çevremdeki pek çok insan ismimi kendine göre uyarlayıp söylüyor . Selo,Seli, Selön,Sela,Selsel,Seluuğğ ...Yazar olsam kendime mahlas bulmakta zorlanmazdım herhalde.

Evde annemle yaşıyorum ve tek çocuk olduğumdan falan değil .İki ablam var ve ikisi de evli.

Babam ...Babam hayatta mı sizlere ömür mü sizlere kurban mı bilemeyeceğim .Doğrusu umrumda da değil!

Banyodan çıktım ve odama gittim .Elbise dolabımdan aldığım okul üniformalarımı üzerime geçirdim.Okulum puanı ve eğitim seviyesi hiçte fena sayılmayan klasik Anadolu Liseleri'nden biriydi .

Üniformalarimi da giydikten sonra aynanın karşısına geçtim. Üniformalar oldukça sade ve rahattı .Düz beyaz okul armalı gömlek, siyah kot pantolon giyiyorduk .Bir de şık koyu yeşil ceketlerimiz vardı .Biraz memurları andırsa da bana rahatlıkları daha önemliydi doğrusu.

Geceden ördüğüm dalgalı saçlarımı tokadan kurtarararak serbest bıraktım .Saçlarım bonus gibi her dakika kabarmıyordu .Bu yönden şansımın yanaklarından öpüyordum.

Okula giderken makyaj yapmak bana oldukça saçma geldiğinden -kesinlikle üşenmekle de alakası yok- her zamanki gibi dudaklarıma balmımı sürerken,nemlendirici kremimi de ellerime ve yüzüme sürdüm .İşte bu ya no make up no dert . İç sesim 'züğürt tesellisi gibi ama sen bilirsin' diyince gözlerimi devirdim.

Geceden hazırladığım çantamı aldım ve odadan çıktım. Geç kalacağımı bildiğimden annemi öpmeden ayakkabılarımı ayağıma geçirdim . Merdivenleri gürültü çıkmasını umursamadan hızlıca indim. Normalde annem bina sakinleri rahatsız olur diye gürültü yaparak yürümeme kızıyor bende sessiz sessiz iniyorum ama şimdi annem uyuyordu ve biraz yaramazlıktan zarar gelmezdi .Dışarı çıkınca durağa doğru yürüdüm.