Burning His Sunset Spell (COMPLETE)

There's good coffee

A/N: Another lunch break again... Inspired by the breezy streets of Rockwell

Dollar's POV

Imbes na higupin ang kape ay nakipagtitigan muna ako doon. At napakunot-noo dahil imbes na purihin sa isip kung gaano kabango ang aroma niyon ay ang pagkawala ni Rion ang naisip ko.

Hindi namin siya kasabay na nag-dinner kagabi. At malamang na hindi rin siya umuwi dahil wala pa ang isang sasakyan niya.

Napakunot-noo ako ulit at nagkunwari sa sarili ko na hindi ko inisip ang lahat ng 'yon.

Hinigop ko ang lumalamig ng kape habang marahang nagduduyan dito sa swing sa likod ng bahay.

It was a cold morning. May mga hamog pa sa mga halaman at may fog pa akong natatanaw sa bundok na ang malaking bahagi ay pag-aari rin ng mga Flaviejo.

Nang maisip ko ang bundok ay may pilit na lumilitaw sa isip ko na isang bagay... Ang mga puno... Ang tree h---

Bigla akong nay narinig na kung ano. Pinigil ko maski ang paghinga ko para mapakinggan ang lumalapit na tunog.

Hmn... Ugong ng sasakyan...!

Tumayo ako mula sa duyan at mabilis na naglakad papunta sa garahe kesehodang lumiligwak ang kapeng hawak ko.

Hindi nga ako nagkamali, sasakyan nga base sa headlights na nakikita ko. Pinilit kong magtago sa isang gilid ng garahe na ang humaharang lamang sa labas ay mga halaman.

Pero nang lumalapit na ang sasakyan ay lumabas na din ako sa pagtatago dahil bukod sa nangangati na ako ay nakilala ko din kung kaninong sasakyan ang dumating.

Tss!

Tumigil ang Nissan Murano sa isa sa mga bakanteng spot at hindi pa tuluyang namamatay ang makina ay bumaba na ang reyna ng lagim.

"You looked disappointed." Sarkastikong sabi ni Shamari na hindi tumitingin sa akin at dire-diretsong gumilid sa sasakyan at nagmura.

Napangiwi ako. Feeling at home talaga siya sa presensya ko. Dahil sa paligid ko lang naman nagmumura ang napaka-composed na si Shamari.

Naki-usisa ako sa tinitingnan niya sa gilid ng sasakyan niya at napa-Oh nang makita ang mahabang gasgas ng kotse niya.

Déjà vu!

Nagasgasan na din dati ang kotse niya! Ano ba naman kasing ginagawa ni Shamari sa kalsada at lage nang ganoon ang inaabot ng kawawang sasakyan?

Tinampal ni Shamari ang kotse at doon ko nakita ang kumikinang sa daliri niya.

"Oh... no..."

"What?"Shamari snapped at me.

Lumapit ako sa kanya at pinatong ang kape sa hood ng kotse at inabot ang kaliwang kamay niya at itinaas.

Hindi niya binawi iyon at kahit sa kamay niya ako nakatingin at hindi sa mukha niya ay nakita ko pa din kung paano umikot ang nga mata niya.

"Is this a diamond engagement ring?" Mangha kong tanong.

"You always ask the obvious, Dollar."

"P-Pero paano? Kanino? Oh no! No no no! Not Zilv!" Genuine ang panghihilakbot ko.

Pero si Shamari ay tumalim lang ang mga mata nang banggitin ko ang pangalan ng lalakeng naisip ko na wala sa katinuan na mag-aalok ng kasal kay Shamari. Yeah, Zilv is a brother and I love him pero sasabihin ko pa ding wala siya sa katinuan kung inalok niya nga ng kasal si Shamari.

"Not that man!"Sigaw niya at sinipa naman ang gulong ng sasakyan.

"The who? The man-who-must-not-be-named?" Clueless ako pero medyo nakahinga ng maluwag nang malamang hindi si tatay Zilv.