KYUNGSOO'DAN
Ah ben neden bekliyorum ki,çıkıp pekala kendimde dolaşabilirim degil mi ama...
Beni bekle demişti ve tanrım o tanıdık gülümseme aklıma geldikçe kalbim nefes borumu zorluyordu.Hiç iyi değilim son zamanlarda başka şeyler düşünmeliyim,Jongin hariç herhangi şey olabilirdi ve mutfaktaki Chanyeol'le gözlerim parladı.
"Chanyeol ...ah sana nasıl sesleneceğimi bilmiyorum.''
Mutfaktan elinde kocaman bir kase ve kaşıkla çıkıp karşıma oturdu.
Kahkaha atararak "Oppa diyebilirsin !"deyince gözlerimi devirdim.
"Neyse istediğin gibi seslen bana ve neden seslendin ki?"
"Hiç sen neden tüm gün evdesin,şirketin var ama hiç evden çıkmıyorsun ?"
''Aah babam daha şirketten tam olarak elini ayağını çekmediği için pek işim yok olduğunda da asistanım hallediyor daha doğrusu gelmeyeceğimi söyleyip hallettiriyorum ona pek tahammül edemiyorum ve gitmediğim için evde bu zamanların tadını çıkarıyorum.
''Hım...Anladım.Şey peki Jongin yani Sehun yani ikisiyle aran nasıl?
''Jonginle çocukluğumuzda birbirimizden uzaktık o burada değil Amerika'daydı tatillerde gelirlerdi sonra... o olay olunca buraya taşındılar ona destek olmak için sürekli yanında olmaya çalıştım ama hep bir set örerdi aramızda liseye kadar samimi değildik ,o içine kapanıktır genelde kimseyle anlaşamaz .''
"Bilmez miyim?Kan kusturuyor geldiğimden beri ,sanırsın kölesiyim "dediğimde ğülümsemek yerine yüzü ciddileşti
"Emin ol babası yüzünden çok zor zamanlar yaşadı ve daha zorlarını yaşıyor ona biraz yardım et ve yanında ol ne olursa olsun,ondan şüphe etme Soo ,ne olursa olsun o seni korur."dediğinde öksürük sesiyle salonun girişinde duran Jongini görünce, Chanyeol sessiz bir şekilde "Konuştuklarımız aramızda kalsın.O sana daha fazlasını bir gün anlatır"diyerek Jonginin yanına gidip kolunun altına alarak saçlarını küçük bir çocuk gibi karıştırdı
"Hyung!Bırak beni sinirliyim gerçekten seni kırmak istemiyorum."buz gibi sesiyle konuşunca Chanyeol ellerini hemen çekti.
"O..ohhh peki bıraktım.Sorun ne?"
''Sonra konuşuruz hyung.'' dedikten sonra bana döndü " ...hadi gidelim" demesiyle yüzüne bakmaktan vazgeçip silkelenerek kendime geldim.
Kapıdan çıkarken Chanyeollun "iyi eğlenin ve şu suratsızın keyfini kaçırmasına izin verme ''demesiyle kocaman gülümseyip "Tamam Oppaaa"diyerek kapıyı kapatmamla duvar olmadığına emin olduğum sert bir şeye çarptım.Alnımı ovuşturarak kafamı kaldırdığımda yüzü dahada asılmış bir adet Jonginle sesli yutkunup yine ne yapmış olabileceğimi düşündüm.Çünkü farkında olmadan bir şeyler yapıyordum yoksa bir insanın bu kadar sinirli görünmesinin başka bir nedeni olamazdı.
''N..ne oldu?''
"HIH!Sen ona oppa mı dedin?"
''Evet ,canım öyle istedi!"
"Şu kepçük kulaklı ,ah sakinim sakinim" diyerek hızla arabaya binince arkasında öylece hala bakıyordum
"Gelmiyorsan gidiyorum ben "diye seslenince soluğu arabada aldım.Yolculuk boyunca sessizliğe mahkum olacağımı düşünürken "Merak ettiğin bir yer var mı ?"demesiyle bakışlarımı ona çevirdim.Biraz önceki sinirinden eser kalmamış gibi hatta dünyanın en mahsum insanı gibi görünüyordu ve daha kendime itiraf edemesem de tanıdık ....
