Ինչ կատարվեց?Ինչու նա այդպես վարվեց,երբ իմացավ,որ ես շփվում եմ Մարկի հետ?Արդեն շատ ուշ է,բայց Ջեյմսը չկա ու չկա:Ուր է նա?Ես անհանգիստ եմ:Չէ որ այս ամենի մեղավորը ես եմ:Բայց ես ինչ մեղք ունեմ,որ նա այդպես վարվեց:Ես նայեցի ժամին:Ժամը 02:30-ն էր:Աստված իմ:Ուր ես Ջեյմս:Ես փորձեցի զանգահարել նրան,բայց անհասանելի էր:Ոտնաձայներ լսեցի:Գնացի դռան մոտ,բացեցի այն և...և տեսա,որ Ջեյմսը այնքան էր խմել,որ ոտքի վրա հազիվ էր կանգնում:Մի կերպ նրան ներս բերեցի: -Ջեյմս?Սա դու ես?Չէ սա դու չես! -Այո ես եմ:Այսպես լավ է?Դուր է գալիս չէ քեզ այս վիճակը?-բղավելով ասաց Ջեյմսը: -Ինչ ես խոսում?Հանգիստ թող ինձ!-ասացի ես ու պառկեցի:Սկսեցի մտքումս ինքս ինձ հետ խոսել. "Դեռ ընդամենը մի օր ենք այստեղ,իսկ նա իրեն այսպես է պահում:Ես նրա հետ այլևս ոչինչ չեմ խոսի:Ինչ ուզում է թող անի:Թող լույսը բացվի և ես նրանից շուտ կարթնանամ ու կգնամ դուրս,միայն թե Ջեյմսի հետ ոչինչ չխոսեմ:Ես հոգնել եմ արդեն..." Եվ այս մտքերով էլ ես քնեցի: Արթնացա սպասվածի նման շուտ:Ժամը 06:00 էր:Ես քնել էի ընդամենը 3 ժամ:Ու այդ ամենը Ջեյմսի պատճառով:Օ Աստված իմ ես նորից մտածում եմ նրա մասին: -Վերջ Միլա վեր կաց հագնվիր և դուրս արի սենյակից,ինչպես որ որոշել էիր:-ասացի ես ինքս ինձ և վեր կացա ու գնացի լոգարան:Լոգանք ընդունեցի,հագնվեցի,դուրս եկա լոգարանից:
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Լավ է,որ Ջեյմսը դեռ քնած էր:Ես վերցրի հեռախոսս և աննկատ դուրս եկա սենյակից: Հյուրանոցում բացի աշխատակիցներից ուրիշ ոչ ոք չկար:Գնացի լողափ:Լողափում նույնպես ոչ ոք չկար:Զանգեցի Լինային և ամեն ինչ պատմեցի:Նա ապշել էր:Երբ վերջացրինք մեր խոսակցությունը ես անջատեցի հեռախոսը և սկսեցի զբոսնել:Երբ հեռացա հյուրանոցից'հագուստի խանութներ տեսա:Մտա և գնեցի ինձ մի քանի բան:Երբ վերջացրի գնումներս նկատեցի,որ ինչ-որ մեկը զանգահարում է ինձ:Հանեցի հեռախոսս և տեսա,որ դա...որ դա Ջեյմսն էր:Ես չպատասխանեցի նրա զանգին:Նա շատ անգամներ զանգեց,բայց ես չվերցրեցի:Նայեցի ժամին'արդեն ժամը 21:30 էր:Ամբողջ օրը ոչինչ չէի կերել:Զարմանալի կթվա,բայց ես կարող եմ օրերով հաց չուտել և չսովածանալ:Քայլում էի դեպի հյուրանոցը:Չէի ուզում տեսնել այդ զզվելի Ջեյմսին,բայց պետք է վերադառնայի:Նրա պատճառով ես հաստատ դրսում չեմ գիշերի:Մի փոքր է մնացել,որ հասնեի հյուրանոց,երբ մի խումբ տղաներ մոտեցան ինձ: -Հն գեղեցկուհի չգնանք ակումբ?-ասաց նրանցից մեկը: Ես լուռ էի:Վախենում էի: Սիրունիկը խոսել չգիտի?Թե քո դեպքում լռությունը համաձայնության նշան է:-ծիծաղելով ասաց մյուսը: -Ինչ եք ուզում ինձնից?Մի կողմ քաշվեք:-չդիմացա և գոռալով ասացի ես: -Ինչ ես կարծում մենք հենց այնպես քեզ բաց կթողնենք? -Հեռու ինձնից մոտ չգաք:Մոտ չգաք,թե չէ...թե չէ կգոռամ: -Արի այստեղ:Դու չես գոռա:Եթե գոռաս մենք քեզ կսպանենք: Թողեք գնամ խնդրում եմ:Հակառակ դեպքում Ջեյմսին կասեմ և բոլորդ այլևս գոյություն չեք ունենա:-չգիտեմ ինչու ես այսպիսի հիմար բան ասացի: -Մենք քեզ բաց չենք թողնի: -Մի կողմ քաշվեք հիմարներ:-խավարի միջից ասաց ինչ-որ ձայն: -Միայն սա էր մեզ պակասում:-ասաց այդ տխմարներից մեկը: Խավարի միջից դուրս եկավ մի տղա:Աստվա~ծ իմ դա Ջեյմսն էր: Տեսնելով նրան այդ տխմարները փախան,իսկ ես դեռ տեղումս կանգնած դողում էի և միարժամանակ լացում...
Մի երկու խոսք հեղինակից
Կներեք,որ ուշացմամբ գցեցի,ուղղակի դեպք էր պատահել ամբողջ օրը հիվանդանոցում էի լինում չէի հասցնում գցեի:Դրա համար երկար եմ գցել:Սրանից հետո սենց երկար երկար եմ գցելու:Շնորհակալություն,որ կարդում եք: Ձեզ շաատ եմ սիրում ♥♥♥♡♡♡
