Tevafuklarla Dolu Bir Aşk Hikayesi

28.Bölüm Huzur

Selamun Aleyküm arkadaşlar. Birazcık geç oldu ama (5 haftacık) yeni bölüm şükür geldi. "Şükür" dediğinizi duyar gibiyiz çünkü sürekli "bölüm yazın artık" diye yorumlar geliyor. Sürekli bölüm için baskı yapmanız bizi çok mutlu ediyor. Sınavlarımız bitti. İnşAllah aranızda bitmeyenler varsa biran önce biter de kurtulursunuz. Mübarek Ramazan ayı geliyor. Allah en güzel şekilde faydalanabilmeyi nasip etsin inşAllah. Yorumlarınız bizi acayip mutlu ediyor. Benimsemeniz gerçekten çok güzel. Bu kardeşlerinizi mutlu etmek istiyorsanız lütfen vote ve yorumlarınızı eksik etmeyin. Bazı nedenlerden dolayı yorumları geç görebilirim. Şimdiden özür dilerim. Hepinizi çok seviyoruz Allah'a emanet olun.

Bölüm tamamen Maşuğun ağzından. Bakalım neler olacak.

Aradan iki gün geçti ve iki gündür Aminemi göremiyorum. Ravzayı aramak sormak dışında ne sesini duyuyorum ne de bana huzur veren o gülüşünü görüyorum. Onu ne kadar çok özledim bir bilseniz. Beni karanlığımdan çıkaran o gülüşünü, onun o güzel sesinden dinlemeyi hayal ettiğim Kur'an-ı Kerimi, sarılarak uyumak istediğim o mutlu günleri hayal etmeyi ne kadar özledim ama yok. Ben artık dayanamıyorum! En azından uyurken göreyim. O masum yüzüne doya doya bakıyım. Daha fazla burada duramam. Onun bana, benimde ona ihtiyacım var. Bunu bize yapmana izin vermeyeceğim. O odaya kapanıp sürekli aynı şeyleri düşünmene izin vermeyeceğim. Hemen üzerimi giyindim ve kaç gündür yanımda olan desteğini benden hiçbir zaman esirgemeyen kardeşimin yanına gittim. Kaç gündür benimle birlikte uyumayan Melih şuan o kadar rahat uyuyor gibi ki uyandırmaya kıyamadım. Hemen arabanın anahtarını aldım. Hızla arabaya bindim ve Aminelere doğru yola çıktım. Arabayı o kadar hızlı sürmüşüm ki 5 dakika içinde kapının önüne gelmiştim. (Siz siz olun arabalarınızı hızlı sürmeyin😁😁) eee nasıl gidicem şimdi? Buraya kadar geldim iyi hoşta nasıl gidicem ben şimdi Aminemin yanına? Düşün Maşuk düşün, düşün. Tabi ya Ravza. Hemen telefonumu çıkardım ve Ravzaya mesaj attım. Bekledim, bekledim yok. Aradan 2 dakika geçti Ravza hâlâ cevap vermeyince aramaya devam ettim. Uyuyorsa da uyanacak biraz ama naparsın sevenleri kavuşturmak sevaptır. Hele bide bunlar karı koca ve Amine&Maşuk'sa. Aradım bekledim, bekledim açmıyor... Tam kapatıyordum ki telefonun diğer ucundan uykulu bir ses duyuldu.

- Alooo.... kimsiniz?

- Alo Selamun aleyküm Ravza ben Maşuk. Bak şimdi....sözümü tamamlayamadan Ravza sözümü kesti.

- Hıı enişte sen misin? Bu saatte niye aradın hayırdır? Yoksa....yoksa Melihe kötü bir şey mi oldu? Bak doğru sö......

Bi felaket tellalımız daha olmuştur hayırlı uğurlu olsun. Sözünü bitirmesine izin vermeden bu seferde ben kestim sözümü.

- Oy Ravza yazdın iki dakikada senaryoyu. Kimseye bir şey olduğu yok sakin olur musun? Bak ben kapının önündeyim. Amine uyuyor mu?

- Ne! Sen buraya mı geldin? Hemde bu saatte. Amine uyuyor ama uyandıramam kusura bakma kaç gündür uyumuyor daha yeni uykuya daldı.

- Sakın uyandırma. Sen bana kapıyı aç yeter.

- Enişte bu yaptığın ne kadar tehlikeli biliyorsun değil mi? Hakan amca görse.....

- Biliyorum baldız biliyorum. Ama dayanamıyorum artık. Sen aç kapıyı bir şey olmaz Allah'ın izniyle. Sonuçta o benim Allah katında eşim değil mi?

- Peki enişte sen öyle diyorsan. Bekle iki dakikaya geliyorum.

- Tamam diyip kapattım telefonu. Aradan 1-2 dakika geçti ki evin kapısı olabildiğince sessiz açıldı ve Ravza beni içeri çağırdı. Hemen içeri girdim. Ağır adımlarla koridorda ilerlerken karşıma Hüma çıktı. Gözlerini ovuşturarak bana bakmaya başladı.