Με θυμάσαι;

Κεφαλαιο 3ο

Το βραδυ έφτασε και τα κορίτσια ντύθηκαν βαφτηκαν και έφυγαν.
Επιτέλους η Αγγελική ένιωθε ωραία στην Αθήνα..

Η επόμενη ημέρα άρχισε με φωνές...

-Τι χάλια ηταν αυτά χθες?Ειναι δυνατόν τα μου γυρνας στο σπίτι τα χαράματα και να βρομοκοπας!Που ξενυχτησες?
-Ήρθε η Σταυρούλα χθες απο Θεσσαλονικη και είπαμε να βγούμε..όχι που θα καθόμουνα όλη μέρα κλεισμένη στο σπίτι να μην βλέπω κανέναν
-Με ρωτησες για να βγεις?Ο,τι σου λεω εγώ θα κανεις,είμαι ή δεν ειμαι ο άντρας σου?
-Δεν είσαι ακόμα και έτσι όπως πάνε τα πραγματα δεν το βλέπω να γίνεσαι! Φώναξε η Αγγελική πήρε την τσάντα της και βαρεσε την πόρτα βγαίνοντας απο το σπίτι.

Περπατησε και κατευθύνθηκε εντελώς αυθόρμητα στην γειτονιά που έμενε πριν 20 χρόνια..όταν το κατάλαβε συγκινήθηκε και καθόταν εκει και την κοιτούσε.

Εν το μεταξύ ο Χρήστος κοιτούσε ξανά το ημερολόγιο του μέχρι που χτύπησε το κινητό του
-Παρακαλω?
-Αγόρι μου τι κανεις?
-Μια χαρά μάνα..τι θέλεις?
-Μήπως άφησα εκεί τα γυαλιά ηλίου μου χθες που ήρθα?
-Ναι ναι τα βρήκα.
-Ωραία θα περάσω να τα πάρω
-Ασε θα στα φέρω εγω τώρα.
Έκλεισε πήρε τα γυαλιά και έφυγε.
Έφτασε λοιπόν στο πατρικό του έδωσε τα γυαλιά στην μητέρα του και αποφάσησε να κανει μια βόλτα εκει στην γειτονιά.
Έτσι όπως περπατούσε τον σταμάτησε μία γυναίκα.
-Συγνώμη κύριε μπορώ να σας κάνω μια ερώτηση?
Ο Χρήστος γύρισε και την κοίταξε..του φάνηκε γνωστή όχι μόνο σαν φυσιογνωμία αλλά και ένιωσε σαν να την ξέρει χρόνια
-Μάλιστα ρωτηστε με.
-Μενετε χρόνια εδώ?
-Απο τοτε που γεννήθηκα
-Πολυ ωραία..θέλω να με βοηθήσετε σε κάτι..σε αυτή την οδό ψάχνω ενα σπίτι που ήταν το νούμερο 17..έχουν ξαναχτιστεί τα σπιτια εδώ?
-Οχι όλα ειναι όπως παλιά..απλα έχουν αλλάξει τα νούμερα
-θυμάστε ποιο σπίτι απο αυτά ηταν το 17?γιατι έχω να έρθω πολλά χρόνια.
-Το ξέρω ναι...
-Ειστε σίγουρος?
-Ναι ειναι δίπλα στο δικο μου,πάμε. Της ειπε και περπατησανε μαζί μέχρι να το βρουν
-Εσείς τι το θέλετε?
-Το σπίτι ειναι δικο μου!
-Τι?
-Δηλαδή των γονιών μου..
-Μενατε εδώ μικρή?
-Ναι,πολυ μικρή όμως..έφυγα όταν ήμουν 7 περιπου με τους γονεις μου για την Θεσσαλονίκη.
Ο Χρήστος την κοιτούσε και πλέον ήταν σχεδόν σίγουρος οτι ήταν η Αγγελική..όμως ήθελε να σιγουρευτεί εντελως.
-Χρήστος. ειπε και άπλωσε το χερι για χειραψία
-Αγγελική,χαρηκα. απάντησε και έδωσε κι εκείνη το χερι της.
-Πολύ ομορφο όνομα..
-Ευχαριστώ.. Αφου είμαστε κι από την ίδια γειτονιά μην χαθουμε,πες μου το τηλέφωνο σου.
-Ναι φυσικά,697*******
-Θα σε πάρω. ειπε η Αγγελική ενώ συγχρόνως χτυπούσε το κινητό της.
-Δεν θα το σηκώσεις? την ρώτησε ο Χρήστος και συνέχισε, δεν με πειράζει αμα θέλεις μιλα.
Εκείνη του χαμογέλασε και το σήκωσε
-Έλα Μενιο. ειπε ψυχρά
-Τι θα γίνει τώρα,όλο εξω θα σαι?Γυρνά και λίγο σπίτι
Ο Χρήστος της έκανε νόημα οτι θα φύγει και την χαιρέτησε..εκείνη περίμενε να φύγει και μετα απάντησε στον Μενιο.
-Μπα θυμήθηκες οτι εχεις και σπίτι?
-Γυρνά πίσω αμέσως είπα!
-Αμα θελω! Του ειπε και του το κλείσε

Δεν ηταν όμως τσαντισμενη..κάθε άλλο.. ένιωθε πολυ όμορφα που μίλησε με το Χρήστο.Πίστευε πως δεν τον ήξερε καθόλου όμως βαθιά μέσα της ηταν λες και τον ήξερε χρόνια..δυστυχώς όμως δεν πήγε το μυαλό της στο το ποιος μπορεί να είναι!

Το βράδυ γύρισε στο σπίτι.Ο Μενιος την περίμενε έτοιμος για καυγά όμως εκείνη τον πρόλαβε.
-Λοιπόν πριν πεις οτιδήποτε είχα πάει στην παλιά μου γειτονιά για να δω το παλιό μου σπίτι,όσο για το ξενύχτι σου θυμίζω ότι μου είχες υποσχεθεί οτι θα βγαίνουμε και οτι θα περάσουμε τέλεια μαζί όμως όλη μερα ήμουν κλεισμένη εδώ σαν καλόγρια..δεν εχεις δίκιο,δεν μιλας άλλο τελος!Κι απόψε θα κοιμηθείς στον ξενώνα,έτσι για να μάθεις!
Μπήκε στο δωμάτιο της και κλειδώθηκε..ο Μενιος μη μπορώντας να κανει αλλιώς πήγε και κοιμήθηκε στον ξενώνα.

Η Αγγελική δεν μπορούσε να κοιμηθεί..της ερχόταν συνεχώς η εικόνα του Χρήστου στο μυαλό της,κάθε φορά όμως που γινόταν αυτό ήθελε να χαστουκισει τον εαυτό της..
-Θα παντρευτώ σε λίγους μήνες και σκέφτομαι εναν που γνώρισα σήμερα..δεν πάω καλά!
Μονολογουσε..όμως καθησύχαζε τον εαυτό της
-εντάξει μωρε,ιδέα μου θα ναι,θα μου περάσει!

Ο Χρήστος απο την άλλη σκεφτόταν την Αγγελική και το ποσο περίεργα παιχνίδια μπορεί να παιζει η τύχη..πάντως ηταν πολυ χαρούμενος που η Αγγελική του ειπε πως θα τον παρει τηλέφωνο,μέχρι που σκέφτηκε ότι οι υποσχέσεις της ποτε δεν ειναι αληθινές..όμως ήταν αποφασισμένος. τώρα που την βρήκε μετα απο τοσα χρόνια αποκλείεται να την χάσει.Εξάλλου το είχε γράψει και στο ημερολόγιο του!