Με θυμάσαι;

Κεφαλαιο 9ο

Μια βδομάδα μετά η Αγγελική ήταν στο σπίτι του Χρηστου,για ακόμη μια φορά,και καθοντουσαν στο σαλόνι.
-Πάω να βαλω λίγο νερό
-Άσε θα παω εγω
-Οκ Χρήστο
Η Αγγελική έμεινε μονη της στο σαλόνι και σκέφτηκε να παει να κοιτάξει την βιβλιοθήκη του Χρήστου..της αρέσει πολύ να διαβάζει.
-Το διαβάσει αυτο.....καλό αυτό...αυτό εδώ τι είναι?
Δεν ήταν βιβλίο,ηταν ενα τετράδιο
-..ωχ,ημερολόγιο πρεπει να'ναι.. του Χρήστου είναι? ειπε γελοντας
Άνοιξε μια τυχαία σελίδα και έπεσε κάτω μια φωτογραφία.
-Αυτή είναι εγω μικρή..
Άρχισε να διαβάζει μια σελίδα με τεράστια περιέργεια

3 Σεπτεμβρίου 1997
Έχει περάσει λίγο περισσότερο απο εναν χρόνο από τοτε που έφυγε η Αγγελική πλεον ξέρω ότι δεν θα έρθει.. δεν με πήρε ουτε ενα τηλέφωνο,έστω ενα γράμμα να στείλει,να κανει κατι.Είχα να γράψω πολλούς μήνες γιατί ολους αυτους τους μήνες ήμουν στεναχωρημένος..κι ακόμη είμαι..κια για παντα θα είμαι!

Πήγε λίγες σελίδες πιο πέρα κατά συνέχισε να διαβάζει

8 Οκτωβρίου 1997
Σήμερα ένα κορίτσι στο σχολείο μου μιλούσε και παιξαμε μαζι,όμως καμια δεν ειναι σαν την Αγγελική!Θα την αγαπάω πάντα!Θέλω όταν μεγαλώσω να την παντρευτώ..το υποσχέθηκα κι εγω τις υποσχέσεις μου τος κρατάω,όχι σαν εκείνη..

Η Αγγελική είχε τρελαθεί..μόλις θυμήθηκε ποιος είναι πραγματικά ο Χρήστος,ο οποίος εκείνη την στιγμή μπήκε στο σαλόνι.
-Έφτιαξα και κάτι να φαμε πεινασα....τι κρατας εκεί?
Εκείνη του έδειξε την φωτογραφία και με το σοκαρισμένο ύφος που είχε τον ρώτησε
-Αυτή είμαι εγω?
Εκείνος πήρε την φωτογραφία
-Ναι...κάθησε
-Το ηξερες απο την αρχή ποια είμαι?
-Ναι
-Δηλαδή το επιδιωξες να βρεθούμε?
-Οχι..απλα εγω είχα παει στους γονεις μου εκείνη τη μερα και μετα μου μιλησες και με αυτά που μου είπες για το σπίτι και απο το όνομα σου κατάλαβα ποια είσαι
-Και κρατούσες τοσα χρόνια αυτη την φωτογραφία στο ημερολόγιο?
-Το ημερολόγιο πρόσφατα το βρήκα στο παλιό μου δωμάτιο και η φωτογραφία ήταν μέσα
-Και γιατί δεν μου το είπες ποιος ήσουν?
-Ήθελα να το καταλάβεις μονη σου...μάλιστα μου φάνηκε περίεργο που δεν με θυμοσουν γιατί κάναμε πολύ παρέα
-Δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα απο την παιδική μου ηλικία στην Αθήνα..όταν διάβαζα το ημερολόγιο όμως θυμήθηκα την στιγμή που έφευγα και σου υποσχέθηκα οτι θα ξαναρθω..και δεν το έκανα!
-Μα το έκανες..
-Πως το έκανα τι λες?
-Μα δεν ξαναρθες?Ήρθες στην Αθήνα,ήρθες στην γειτονιά,ήρθες και στην ζωή μου..απλα όχι εσκεμμένα!
-Γι'αυτό ένιωθα οτι σε ξέρω χρόνια..και οτι σε νοιαζομαι..και οτι σε αγαπάω!
-Τι ειπες ?
-Ε?Τίποτα τίποτα
-Πως τίποτα? Ειπες οτι με αγαπάς!
-Πρεπει να φύγω..μην με παρεις θα σε πάρω εγω
-Δεν θελω αλλες υποσχέσεις.. ποτέ δεν τις τηρεις,και ουτε θα το κανείς..
Η Αγγελική τον κοίταξε στα μάτια όμως δεν απάντησε έφυγε κι έκλεισε την πόρτα πίσω της.
Ο Χρήστος απο την μια ανακουφιστηκε που η Αγγελική ήξερε ποιος είναι όμως ήταν θλιμμένος γιατί φοβόταν πως θα χαθούν κατά πάλι.

Την επόμενη μερα ο Χρήστος την έπαιρνε συνεχώς τηλέφωνα όμως εκείνη δεν απαντησε σε καμια κλήση του..

(Τραγούδι "ημερολόγιο")