Με θυμάσαι;

Κεφαλαιο 4ο

Το πρωί χτύπησε το κουδούνι στο σπίτι του Χρήστου και σηκώθηκε να ανοίξει.
-Καλημέρα,περνά μέσα
Ηταν ο Βασίλης
-Σε ξύπνησα
-Δεν πειράζει αδελφέ, ειπε και πηγε να φτιαξει καφε, λοιπόν ήθελες τίποτα?
-Ναι!
-Λεγε
-Σήμερα ο Σωτήρης έχει γενέθλια και θέλουμε να του κάνουμε έκπληξη το βράδυ στο μπαρ,ψινεσαι?
-Μεσα απλα πες μου θα κάνουμε τίποτα συγκεκριμένο?
-θα πάμε για να το γιορτάσουμε και καλά και όταν σταματήσει η μουσική θα μετρησω μεχρι το 3 και θα αρχίσουμε να τραγουδάμε.
-Εντάξει,θα με πάρεις εσύ ή να έρθω μόνος μου?
-Εγώ! θα πάρουμε και τον Σωτήρη
-Οκ!

Η μερα περνούσε και είχε ερθει το βράδυ
-Αγγελικη έχω μια δουλειά φεύγω.
-Νομιζα οτι θα βγουμε να φάμε..
-Θα βγούμε αύριο,σήμερα δεν μπορώ
-Μα τέτοια ώρα δουλειά?
-Ειναι επαγγελματικό δείπνο
-Καλά..πάμε μετα απο το δείπνο σε κανένα κέντρο?
-Μωρέ θα πάμε και σε κέντρο.. ειναι τεράστια δουλειά, δεν μπορω να μην πάω
-Κατάλαβα.. παλι βάζεις την δουλειά σου πανω απο μένα
-Ε τι να κάνω αφού προέκυψε..Θα αργησω μην με περιμένεις.
Ο Μενιος βγήκε ενώ και έφυγε
-Σιγά που θα κατσω να σε περιμένω. Μονολογησε η Αγγελική και πήρε αμέσως τηλέφωνο την Σταυρούλα
-Έλα
-Εσυ έλα.. θέλω να βγούμε
-Μα δεν θα έβγαινες με τον Μενιο?
-Έχει επαγγελματικό ραντεβού ξαφνικά ειπε κι έφυγε
-Σοβαρά?Συγνώμη ρε αλλά έχω πολυ δουλειά..γίνεται χαμός εδώ
-Α καλά..συγνώμη για την ενόχληση τα λέμε αύριο
-Καληνυχτα

Η ωρα είχε παει 10 και η Αγγελική είχε βαρεθεί να κοιτάζει τηλεόραση..
-Θα παω μονη μου..δεν μπορω άλλο εδώ μέσα
Σηκώθηκε λοιπόν ντύθηκε κι εφυγε.

Όταν έφτασε στο πρωτο μπαρ που βρήκε μπροστά της μπήκε μέσα και έκατσε και σκεφτόταν..σκεφτόταν πως γνώρισε τον Μενιο και μονολογουσε απο μέσα της
-Δεν έπρεπε να την ακούσω την μητέρα μου..τον αγάπησα για να της κάνω την χάρη και να μην ειναι δυστυχισμένη..ποσο βλάκας ήμουν που σκέφτηκα έστω και μια στιγμή οτι αυτός ο άνθρωπος έχει συναισθήματα,με παράτησε για την δουλεια του,δεν βγαινουμε ποτέ,δεν μου εψει μιλησει ποτς γλυκα..παντα εχει αυτο το υφος το ψυχρο,σαν εκεικο που εχει οταν κλεινει συμφωνιες.Αναρωτιέμαι γιατι ήθελε να με παντρευτεί..και γιατί είπα ναι!

Απ το μυαλό της περνούσαν πολλά πράγματα,και κάπου εκεί ξεπιδηξε η παλιά γειτονιά..λιγα πράγματα θυμόταν απο τοτε όμως όταν ένιωθε πως τοτε ηταν ευτυχισμένη..και αφού σκέφτηκε την παλι της γειτονιά σκέφτηκε καο τον Χρήστο.Όχι σαν παιδί..δεν τον θυμάται καθόλου πριν 20 χρόνια..θυμήθηκε το χαμόγελο του όταν τον συνάντησε και χαμογέλασε κι εκείνη..
Τοτε έκλεισε η μουσική και ακούστηκε δίπλα στην Αγγελική μια σιγανή φωνή να λεει
-1 2 3 και
Και μετά πολλοί άντρες να λενε
-Να ζήσεις Σωτήρη και χρόνια πολλά μεγαλος να γίνεις με άσπρα μαλλιά παντού να σκορπιζεις τις γνώσης το φως και όλοι να λενε να ένας σοφός
Όλο το μαγαζί χειροκροτησε..
Ο Χρήστος και η Αγγελική είχαν παει στο ίδιο μαγαζί.
Η Αγγελική έφυγε απ το μαγαζί όμως μολις βγήκε έξω και έτσι όπως ηταν απομερος ο δρομος και σκοτεινός ξαφνικά βγήκαν από το πουθενά δύο άντρες και της επιτέθηκαν.
Ο Χρήστος ο οποίος ηταν μέσα στο μαγαζί κοίταξε την ώρα στο κινητό του
-σορρι παιδιά πρεπε να φυγω έχω δουλεια αύριο,χρόνια πολλα και πάλι Σωτήρη ειπε και βγήκε από το μαγαζι.